น้ำตกและการเริ่มต้นของความรู้สึกใหม่และการเผชิญหน้ากับความผิดพลาด

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และหนึ่งปีที่มากาเร็ตอยู่ในปราสาทนั้น ก็ได้เปลี่ยนแปลงบางสิ่งในตัวเธอและในตัวเจ้าชายอสูร ความสัมพันธ์ของพวกเขาเริ่มเติบโตจากการเป็นเพียงแค่คนที่ถูกบังคับให้ใช้ชีวิตร่วมกันในสถานที่ที่แปลกและมืดมิด จนกลายเป็นความเชื่อมโยงบางอย่างที่ลึกซึ้งและไม่สามารถมองข้ามได้

มากาเร็ตเริ่มรู้สึกถึงความเชื่อมโยงที่อ่อนโยนในตัวเจ้าชายอสูร ถึงแม้เขาจะยังคงแสดงออกด้วยความเย็นชาและราบเรียบเหมือนเดิม แต่ทว่าเธอรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่แตกต่างในท่าทีของเขา บางครั้งเขาจะหันมามองเธออย่างเงียบๆ เมื่อเธอกำลังเล่นกับกระต่ายในห้องของเธอ หรือบางครั้งก็จะยืนอยู่เงียบๆ ข้างๆ ระหว่างที่เธอทำงานต่างๆ โดยไม่พูดอะไร แต่สายตาของเขากลับมีความอบอุ่นแฝงอยู่

วันนี้ก็เช่นกัน เจ้าชายอสูรยืนอยู่ข้างประตูห้องของมากาเร็ต ขณะที่เธอกำลังนั่งเล่นกับกระต่ายทั้งสี่ตัวบนพื้นห้อง เสียงหัวเราะของเธอที่ดังก้องทำให้บรรยากาศในห้องดูมีชีวิตชีวามากขึ้น เจ้าชายอสูรมองเธออยู่สักพักหนึ่งโดยที่ไม่พูดอะไร

ในที่สุด เขาก็เดินเข้ามาใกล้และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความสงบ "เจ้าชอบเล่นกับพวกมันมากใช่ไหม?"

มากาเร็ตเงยหน้าขึ้นและยิ้มให้กับเขา "ใช่ค่ะ พวกมันทำให้ข้ารู้สึกดีขึ้นมาก" เธอตอบอย่างอ่อนโยน

เจ้าชายอสูรมองไปที่กระต่ายที่วิ่งเล่นไปทั่วห้อง สายตาของเขาดูเหมือนจะหลุดจากความเย็นชาเล็กน้อย "เจ้าอยากออกไปที่น้ำตกไหม?" เขาถามอย่างที่ไม่ค่อยเคยถามเธอมาก่อน

คำถามนั้นทำให้มากาเร็ตประหลาดใจเล็กน้อย เธอมองเขาอย่างสงสัยและตอบกลับไปอย่างช้าๆ "น้ำตก...? ที่ท่านหมายถึงคือที่ไหนคะ?"

เจ้าชายอสูรยิ้มเล็กน้อย แต่ก็ยังคงแฝงความเย็นชาของเขาไว้ "มันอยู่ในป่าลึก ไม่ไกลจากนี่นัก เป็นที่ที่ข้าคุ้นเคย"

มากาเร็ตลังเลเล็กน้อย สายตาของเธอหันไปมองกระต่ายทั้งสี่ตัวที่กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน "ข้าไม่เคยเห็นน้ำตกมาก่อนค่ะ... ถ้าเจ้าชายไม่ว่าอะไร ข้าก็ยินดีที่จะไป"

เจ้าชายอสูรพยักหน้าและเดินออกไปจากห้อง เขาหันมามองมากาเร็ตที่กำลังจัดการกับกระต่าย "เตรียมตัวเถอะ เราจะออกไปในตอนนี้"

มากาเร็ตยิ้มให้กับคำพูดของเขาและเริ่มเตรียมตัวตามที่เจ้าชายอสูรบอก แม้ว่าจะยังไม่ค่อยเข้าใจทำไมเขาถึงชวนเธอไปที่นั่น แต่ความสงสัยนั้นกลับทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขาก็ออกเดินทางไปยังน้ำตกที่เจ้าชายอสูรพูดถึง เมื่อไปถึง มากาเร็ตก็ต้องตกตะลึงกับความงามของมัน น้ำตกสูงใหญ่ตกลงมาจากหน้าผา กลายเป็นละอองน้ำที่กระจายไปทั่ว ทำให้เกิดรุ้งสีสวยในอากาศและเสียงน้ำตกที่ทำให้บรรยากาศเงียบสงบและเย็นสบาย

เจ้าชายอสูรยืนอยู่ข้างๆ และมองไปที่น้ำตก "ที่นี่คือที่ที่ข้าชอบมาคนเดียวในยามที่ต้องการความสงบ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เงียบสงบและอบอุ่นขึ้นเล็กน้อย

มากาเร็ตยิ้มและเดินไปใกล้ๆ น้ำตก เธอรู้สึกถึงความสดชื่นของอากาศและความสงบที่มีอยู่ในที่แห่งนี้ "มันสวยมากเลยค่ะ ขอบคุณที่พาข้ามาที่นี่"

เจ้าชายอสูรหันมามองเธอ แต่ครั้งนี้สายตาของเขาดูอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย "ข้าไม่เคยพาใครมาที่นี่มาก่อน"

มากาเร็ตหันมามองเขาด้วยความประหลาดใจ "จริงเหรอคะ? ข้า... ข้าไม่คิดว่าเจ้าชายจะชอบอะไรแบบนี้"

เจ้าชายอสูรยิ้มเล็กน้อยอีกครั้ง รอยยิ้มนั้นทำให้ใบหน้าของเขาดูมนุษย์มากขึ้น "บางที... ข้าก็อาจจะไม่ใช่แค่คำสาป" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความหมายบางอย่างที่มากาเร็ตยังไม่สามารถเข้าใจได้ทั้งหมด

"เจ้าชาย..." มากาเร็ตพูดเบาๆ ในขณะที่เธอยืนมองน้ำตกที่สวยงาม

เจ้าชายอสูรยืนอยู่ข้างๆ เธอ และพวกเขาทั้งสองก็เงียบไปสักพัก คำพูดนั้นดูเหมือนจะยังค้างอยู่ในอากาศ แต่อย่างน้อยในตอนนี้ มากาเร็ตก็เริ่มรู้สึกว่าการเดินทางครั้งนี้ไม่ได้เป็นแค่การเที่ยวเล่น แต่เป็นการเริ่มต้นของบางสิ่งที่อาจจะทำให้เธอเข้าใจเจ้าชายอสูร—และตัวเองมากขึ้น

หลังจากที่มากาเร็ตได้เล่นน้ำในน้ำตกอย่างสนุกสนาน เธอก็เริ่มรู้สึกถึงความเป็นอิสระที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนในปราสาทที่แสนเงียบสงบ เมื่อเธอเห็นน้ำตกและธรรมชาติรอบตัว ทุกสิ่งดูสดชื่นและเป็นอิสระจากความวุ่นวายที่ผ่านมา

มากาเร็ตยิ้มและวิ่งเล่นไปตามขอบน้ำตกอย่างสนุกสนาน เธอกระโดดข้ามหินก้อนเล็กๆ บนพื้น แล้ววิ่งไปที่น้ำตกที่ตกลงมาอย่างแรง ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความสุขและความสนุก ขณะที่เจ้าชายอสูรยืนอยู่ข้างๆ มองเธอด้วยสายตาที่ไม่ค่อยมั่นใจนัก

"ระวังหน่อย!" เขาร้องเตือน แต่เสียงของเขาดูเหมือนจะถูกกระแสน้ำและเสียงธรรมชาติกลบไปจนมากาเร็ตไม่ได้ยิน

ในขณะที่วิ่งเล่นต่อไป เธอก็ลื่นและหกล้มลงไปบนหินที่ลื่นจากน้ำที่กระเซ็นกระจายไปทั่ว นั่นทำให้เธอล้มลงและได้รับแผลที่ขา พร้อมกับท่อนแขนที่ถลอกและเปื้อนน้ำและโคลน เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและเริ่มรู้

--------------------------------------------

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***