ตลาดในวันแดดอ่อน

แสงแดดยามสายส่องกระทบกับหลังคากระเบื้องสีแดงของร้านรวงในตลาด กลิ่นหอมของขนมปังอบใหม่ลอยมาตามสายลม เสียงผู้คนคุยกันอย่างครึกครื้น แม่ค้าโบกมือเรียกให้ลูกค้ามาดูสินค้าของตน

“มากาเร็ต ระวังหน่อย” เสียงของ เจ้าชายเอ็ดมันด์ พี่ชายคนรองของเธอดังขึ้นเมื่อเห็นเธอวิ่งไปทางร้านขนมด้วยความตื่นเต้น

“ไม่ต้องห่วงหรอกเพคะพี่ ข้าแค่อยากลองชิมขนมอันนั้น” มากาเร็ตกล่าวด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันไปหาคนขายขนม พี่ชายของเธอส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินตามไป

เธอเป็น เจ้าหญิงคนเล็ก ของอาณาจักร เป็นที่รักของทุกคนเนื่องจากนิสัยอ่อนโยนและร่าเริง แต่สิ่งที่ทำให้เธอแตกต่างจากพี่น้องก็คือความ ขี้สงสัยและชอบไขปริศนา มากาเร็ตมักตั้งคำถามเกี่ยวกับสิ่งรอบตัวและชอบค้นหาคำตอบด้วยตัวเอง

ขณะที่เธอกำลังจะยื่นมือรับขนมจากพ่อค้า สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็น พ่อค้าชราร่างผอมคนหนึ่งที่กำลังถูกชายร่างใหญ่ต่อว่า

“ข้าบอกให้เจ้าจ่ายมาให้ครบ! ถ้าไม่มีเงิน ก็ขายข้าวของซะสิ!” ชายร่างใหญ่ตะคอกใส่

มากาเร็ตขมวดคิ้ว เธออดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปใกล้

“เกิดอะไรขึ้นหรือคะ?” เธอถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ชายร่างใหญ่หันมามองเธออย่างไม่พอใจ แต่เมื่อเห็นขุนนางที่ดูแลเธออยู่ เขาก็กลืนน้ำลายก่อนจะตอบ “ไม่เกี่ยวกับท่านหรอกพระองค์”

แต่มากาเร็ตไม่ยอมถอย เธอรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง...

มากาเร็ตยืนมองชายร่างใหญ่และพ่อค้าชราที่ดูเครียดอยู่สักพัก ก่อนจะตัดสินใจถามออกไปอีกครั้ง

"ข้าไม่อยากให้ใครต้องลำบากเลยค่ะ ช่วยบอกข้าเถอะว่ามีอะไรเกิดขึ้น" มากาเร็ตยิ้มอ่อนโยน แม้ชายร่างใหญ่จะดูไม่พอใจ แต่ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความจริงใจ ทำให้เขาชะงักไปเล็กน้อย

ชายร่างใหญ่กลืนน้ำลาย พลางมองไปรอบๆ เห็นทหารของราชวังยืนอยู่ไม่ไกล เขาจึงยอมเปิดปากบอก

"ข้าผิดหวังกับพ่อค้าผู้นี้... เขาขายสินค้าหมดอายุให้กับคนในตลาดหลายครั้งแล้ว ข้าจึงต้องการให้เขาชดใช้ให้เหมาะสม" เขาบอกด้วยน้ำเสียงกร้าว

"สินค้าหมดอายุ?" มากาเร็ตถามกลับ ขมวดคิ้วเล็กน้อย "แต่ทำไมท่านถึงเลือกที่จะทำร้ายคนที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้?"

คำพูดของมากาเร็ตทำให้ชายร่างใหญ่ตกตะลึงไปชั่วครู่ เขามองหน้าเจ้าหญิงแล้วพยักหน้าเบาๆ

"จริงอยู่ที่ข้าอาจจะใช้วิธีที่ผิด... แต่เจ้าคงเข้าใจถึงความจำเป็นของข้าดี" เขาพูดเสียงต่ำก่อนจะหันหลังเดินจากไป

มากาเร็ตหันไปมองพ่อค้าชรา ที่ยืนอยู่ด้วยสีหน้าที่ดูเศร้าใจ

"ท่านคงไม่ได้ตั้งใจทำร้ายใครใช่ไหมคะ?" มากาเร็ตถามอย่างอ่อนโยน

พ่อค้าชราลอบถอนหายใจ

"ไม่... ข้ารู้ว่ามันผิด แต่มันเป็นเพียงความผิดพลาดที่เกิดขึ้นจากความไม่รู้ ข้าขอโทษจริงๆ พระองค์"

มากาเร็ตพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะหันไปมองทหารที่ยืนอยู่ใกล้ๆ แล้วบอกให้พวกเขาดูแลพ่อค้าและช่วยเหลือเขาตามสมควร

หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไปไม่นาน เจ้าหญิงมากาเร็ตก็เดินออกจากตลาดพร้อมพี่ๆ และขุนนางคนอื่นๆ แม้จะยังคงคิดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น แต่เธอไม่ได้รู้สึกว่าวันนี้จะเป็นวันที่ธรรมดา

หลายวันหลังจากนั้น ขณะที่มากาเร็ตกำลังเดินเล่นในสวนของพระราชวัง สายลมเย็นๆ พัดผ่านใบไม้ ราวกับบอกให้เธอรู้ว่า... มีบางสิ่งกำลังรอคอยเธออยู่

และมันจะไม่ใช่แค่การผจญภัยในพระราชวัง แต่เป็นการเดินทางที่อาจพาเธอเข้าไปใน ป่าลึกลับที่ไม่มีใครกล้าเข้าไป

"มากาเร็ต เจ้าจะไม่ไปไหนอีกแล้วใช่ไหม?" เสียงของ เจ้าชายเอ็ดมันด์ ดังขึ้นขัดจังหวะความคิดของเธอ

มากาเร็ตหันไปยิ้มให้พี่ชาย "ข้าคงไม่ไปไหนหรอกค่ะ ข้าแค่คิดถึงบางสิ่งบางอย่างเท่านั้น"

แต่ในใจของเธอกลับรู้สึกเหมือนมีเสียงเรียกบางอย่างที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ...

...--------------------------------------------...

อะไรบางอย่างในป่าลึกลับกำลังรอเธออยู่...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***