สตรีซ่อนเพรช
ณ หมู่บ้านเเห่งหนึ่งที่มีชื่อว่าสายลมกาลเวลา
ได้มีเรื่องเล่าต่อปากกันมาว่า มีหญิงสาวเเห่งความโชคร้าย ใครที่สบตาก็จะเจอเเต่เรื่องโชคร้ายเข้ามา ทุกคนในหมู่บ้านต่างพากันเกลียดเธอคนนั้น
ผู้หญิงคนนั้นก็คือบุตรตรีสาวเเห่งตะกูลหนานเเน่นอนว่าข่าวนั้นเป็นของปลอม
ครอบครัวตระกูลหนานนั้นเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเพราะพ่อเเม่ของเธอออกไปสู้รบตั้งเเต่หนานเว่ยอายุยังน้อย พ่อเธอได้เเต่งอนุเพิ่มหรือถ้าเรียกง่ายๆก็คือเเม่เลี้ยงตั้งเเต่ที่พ่อเเม่ของหนานเว่ยไม่อยู่ เธอก็จะรังเเกหนานเว่ย
ด่าหนานเว่ย ใช้งานหนานเว่ยอย่างกับคนใช้ เเละก็ร่วมถึงปล่อยข่าวลือเธอ
//เช้าวันหนึ่ง//
หนานเว่ย : เเม่ ค่ะอย่าเลยน่ะหนูเจ็บ
หุบ ฟึบ //เสียงตี//
เเม่เลี้ยง : ใครเเม่เเกไม่ทราบ
หนานเว่ย : หนูเจ็บ หนูหนาว เเม่~~
เเม่เลี้ยง : เเค่นี้ก็ทนไม่ได้ เด็กเด็ก เอาน้ำมาราดมันสิ
คนใช้คนสนิทนางเอก : อย่าน่ะค่ะ
หนานเว่ย : เเม่อย่าน่ะ~~// สลบไป //
ณ ตอนบ่าย
คนใช้ : คุณหนูไม่เป็นอะไรน่ะค่ะ~~😢
หนานเว่ย : ไม่เป็นไรจ้ะ นี่ถ้าคุณช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม
คนใช่ : ได้สิค่ะคุณหนู
หนานเว่ย : เเกะเชือกให้ฉัน เเละหนีไปกับฉัน
คนใช่ : คุณหนูคิดได้สักที ได้เเน่นอนค่ะ
หนานเว่ย รีบไปกันเถอะเดี๋ยวมีคนมาเห็น
//ณ ป่าเเห่งหนึ่ง//
คนรับใช้ : คุณหนูๆๆ ฉันเจอที่พักเเล้วค่ะ ( ยิ้มด้วยความดีใจ ) งั้นเราเข้ากันไปเลยดีกว่า
หนานเว่ย : ได้สิ ไปกัน
(ทั้งคู่ได้ปรับเปลี่ยนเเละทำความสะอาดใหม่หมดจนน่าอยู่มากขึ้น)
ณ ตอนค่ำ
หนานเว่ย : (นั่งเล่นอยู่นอกบ้านพลางคิดถึงเรื่องเมื่อก่อนที่ถูกรังเเก) ฉันต้องเเก้เเค้นพวกเเกให้ได้
คนใช่ : คุณหนูมานั่งอะไรตรงนี้น่ะค่ะ ลมก็ยิ่งหนาว
หนานเว่ย : ฉันไม่ได้เป็นไข้ง่ายขนาดนั้นหรอกน่ะ
คนใช่ : คุณหนูค่ะพรุ่งนี้เป็นวันไหว้พระน่ะเพค่ะ
หนานเว่ย : อ่องั้นหรอ
คนใช่ : (พูดในใจ: สงสารคนหนูจัง คงโดนขังไว้สิน่ะ)
คนใช่ : คุณหนูค่ะ เมื่อเช้าตอนทำความสะอาดพบสิงเข้า
หนายเว่ย : นี่คือ.. (พร้อมหยิบหนังสือมาดู)
หนานเว่ย : หนังสือหรอ //เธอได้เปิดหนังสือ//
หนานเซ่น : รูปเครื่องดนตรีหรอ
**ภายในหนังสือ**
มีเเต่การเปลี่ยนแปลงเเละเเข็งเเกรงเท่านั้นที่จะปกป้องเราได้ เสียงดนตรีเเห่งความเจ็บปวด อันโศกเศร้า
จากก้นบึ้งของหัวใจ ของคนเหล่านั้นกับกลายเป็นอาวุธที่ดีที่สุดเเละเจ็บปวดที่สุด คุณ้ปิดมันเเล้วคุณเป็นเจ้าของมันเเล้ว จงตามหา
เเละบรรเลงเพลงอันเจ็บปวดเจาะลึกเข้าไปในห้วงความฝันอันเจ็บปวด ของคนเหล่านั้น
คนที่เปิดอ่านหนังสือนี้ได้จงจำไว้ว่าเจ้าคือเจ้าของหนังสือนี้
คนใช่ : คุณหนู คุณหนู
หนายเว่ย : เฮือก .. //หายใจเเรง//
คนใช่ : เป็นอะไรเจ้าค่ะ
หนานเว่ย : พรุ่งนี้ออกไปหาซื้อของกับฉัน พรุ่งนี้ที่เธอบอกเป็นวันไหว้พระจันทร์เราไปที่นั้นกัน
คนใช่ : ได้ค่ะ มีงานจัดที่ตลาดจัทรนทรา
หนานเว่ย : งั้นได้เราไปตลาดนั้นพรุ่งนี้
......................................................
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments