ตอนที่16.. > ขยะแขยง !!<

นานา

: แอบลงมาดูหล่ะสิ  คงกลัวมะลิหาย

ฉันเองก็ตกใจเหมือนกัน

จู่ๆเขาก็วิ่งพรวดเข้ามา แต่พอเขาเห็นฉันเขาก็รีบออกไป คงเป็นคำสั่งแม่แน่ๆที่ให้เขาอยู่แต่ข้างบนเพราะตอนนี้ฉันยังไม่อยากเห็นหน้าเขาจริงๆ

มะลิ

: หยุดยาวนี้  มะลิขอกลับบ้านได้มั้ยคะ

แม่ :

จะกลับยังไง

มะลิ

: พ่อคงจะมารับ หนูอยากกลับบ้าน คิดถึงพ่อกับแม่

ฉันมีน้ำตาซึมออกมาเล็กน้อย

เรื่องราวที่เกิดขึ้น ทางบ้านฉันไม่มีใครรู้  ฉันไม่อยากให้ทางบ้านฉันรับรู้ ฉันกลัวพวกท่านจะผิดหวังในตัวฉัน

แม่ :

อืม ก็ได้แต่ถ้ากลับมาต้องกลับมาอยู่กับแม่ก่อนนะ ตกลงมั้ย

มะลิ

: ค่ะ

ฉันอยู่บ้านนานามาหลายอาทิตย์แล้ว

ช่วงแรกๆไม่ได้ไปเรียนเลย  เพราะสภาพของฉัน

ออกไปเจอใครไม่ได้จริงๆ แต่พอฉันหายดี  มันก็ต้องถึงเวลาไปเรียนซักที

ฉันต้องเคลียร์งานที่มันค้างทั้งหมด ฉันเจอพี่นาวาบ้าง  เพราะเขาจะแอบตามฉันอยู่บ่อยๆ ส่วนบีมก็เจอทุกวัน

แต่ก็ยังมีหน้ามาเจอฉันอีก ฉันพยายามตีตัวออกห่างบีมแล้ว  แต่เหมือนเขาจะไม่ยอมเลยนะ

มะลิ

: มะลิไม่อยากเห็นหน้าบีม

บีม :

บีมทำอะไรผิด คนที่ผิดทั้งหมดคือพี่นาวานะ

มะลิ

: ใช่ พี่นาวาผิด แต่ถ้าบีมไม่เริ่มก่อน พี่นาวาคงไม่ทำแบบนี้

บีม :

บีมทำอะไรลงไป บอกบีมได้มั้ย

ฟาง :

แล้วเพื่อนๆแกมันไม่บอกแกหรอ ว่าแกทำอะไรเลวๆกับมะลิ

นานา

: เลิกยุ่งกับมะลิเถอะบีม ดูไม่ออกหรอว่ามะลิไม่ได้คิดอะไรด้วยเลยอ่ะ

ทีม :

มีอะไรกัน  พี่เห็นคุยกันนานแล้วไม่จบซักที

นานา

: แค่เคลียร์กัน แต่ดูเหมือนจะไม่ยอมนะ

ทีม :

ทำไมไม่ยอม ผู้หญิงเค้าไม่เอานะเว้ย เลิกวุ่นวายไม่ได้หรอวะ

บีม :

มันไม่ใช่เรื่องของพี่นะ

นาวา

: แต่มันเป็นเรื่องของกู มึงเลิกยุ่งกับเมียกูได้ละ

บีม :

เห้ยพี่ พูดงี้ได้ไงวะ รู้ๆกันอยู่ว่าพี่ทำอะไรมะลิ

มะลิ

: พอ  หยุดได้ละ บอกให้เลิกยุ่งก็คือเลิกยุ่งแค่นี้เข้าใจมั้ย  มะลิไม่ได้รักบีม ไม่เคยรัก และไม่เคยคิดจะรักด้วย

แต่ถ้ายังไม่ยอมหยุด อย่าหวังว่าชาตินี้จะดีต่อกันเลย อย่าให้ต้องเกลียดกันไปมากกว่านี้เลย    และอีกอย่าง มะลิไม่ใช่เมียใครอย่ามาพูดจาทุเรศๆแถวนี้มันน่าขยะแขยง

นาวา

: มะลิ..

ฉันเดินออกมาจากตรงนั้นทันที  เกลียดนักพวกผู้ชายที่เห็นแก่ตัวพวกนี้  ชอบเห็นผู้หญิงเป็นสิ่งของ  มะลิเกลียด

วันหยุดยาวมาถึงแล้ว

พ่อมารับฉันที่บ้านนานา ฉันอยากจะไปพักผ่อนจิตใจให้สงบๆ อยากสงบจิตใจที่มันว้าวุ่นอยู่ตอนนี้  ความรู้สึกทั่งรักทั้งเกลียด  มันวนอยู่ในใจฉัน มันรบกวนใจฉันเหลือเกิน  ถ้าเราห่างกันบ้าง ฉันอยากรู้เหมือนกัน ฉันจะทนได้ไหมเมื่อไม่ได้เจอเขา

ไม่มีเขาอยู่ใกล้ๆ

พ่อ :

ขอบคุณนะครับ ที่ช่วยดูแลมะลิเป็นอย่างดี

แม่นานา

: มะลิก็เหมือนลูกของดิฉันหนึ่งคนครอบครัวเรารักมะลิกันทุกคน  ไม่ต้องเกรงอกเกรงใจอะไรเลยนะคะ

พ่อ :

ป่ะ ไปกันลูกเดี๋ยวจะถึงค่ำมืด

นานา

: โทรมาหานาบ้างนะ อย่าหายเงียบไปนะ

มะลิ

: หยุดแค่ไม่กี่วันเองนะ มะลิจะหายไปไหน

นานาเข้ามากอดฉันไว้

เป็นจังหวะเดียวกับที่ฉันหันหน้าเข้าไปมองในบ้าน  พี่นาวาแอบมองฉันอยู่ที่บันไดเขามองด้วยสายตาเศร้าๆ เราสบตากันพักหนึ่ง แล้วฉันก็ผละนานาออก

มะลิ

: มะลิไปก่อนนะ ถึงแล้วจะโทรหานะ หนูไปก่อนนะคะแม่  หนูรักแม่นะคะ

ฉันเข้าไปกอดแม่พักนึงแล้วก็เดินขึ้นรถมา

พ่อ :

เกิดอะไรขึ้น เล่าให้พ่อฟังได้มั้ย

มะลิ

: เปล่าหนิคะ  ทำไมพ่อคิดแบบนั้นกัน

พ่อ :

ดูหน้าลูกสาวพ่อแค่นี้  พ่อก็รู้แล้ว

มะลิ

: พ่อ มะลิขอโทษ หนูไม่อยากทำให้พ่อกับแม่ผิดหวัง

พ่อ :

พ่อกับแม่เข้าใจ มะลิโตแล้วนะลูกมะลิสามารถเลือกทางเดินด้วยตัวเองได้นะ

มะลิ

: หนู..

พ่อ :

เสียใจใช่มั้ย  ผิดหวังในตัวพี่เค้าใช่มั้ย

มะลิ

: พ่อรู้เรื่องได้ยังไง

พ่อ :

พ่อเจ้านาวา เข้าไปหาพ่อกับแม่ตั้งแต่เกิดเรื่องแล้ว ผู้ใหญ่คุยกันเข้าใจกันดีแล้วนะลูก

เหลือก็แต่ลูกๆนั่นแหละ

มะลิ

: แล้วพ่อไปรู้จักพ่อของพี่นาวาได้ยังไง

พ่อ :

ความจริงก็รู้จักกันมาตั้งนานแล้วหล่ะแต่ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน  พอเกิดเรื่องพ่อเจ้านาวาก็เข้ามาหาพ่อกับแม่ที่บ้าน

ที่ไหนได้คนคุ้นเคยกันนี่เอง

มะลิ

: พ่อไม่โกรธหรอ

พ่อ :

โกรธสิ ทำไมจะไม่โกรธ หนูเป็นลูกสาวคนเดียวของพ่อนะ  แต่พอคิดไปคิดมา สิ่งที่เจ้านาวามันทำลงไปพ่อว่ามันรักหนูจริงๆนะ  แล้วหนูหล่ะ รักเค้ามั้ย

มะลิ

: เคยรัก

พ่อ :

ตอนนี้ก็ยังรัก

มะลิ

: พ่อ..

พ่อ :

พ่อดูออก พ่อเลี้ยงมาตั้งแต่เล็กๆมองตาก็รู้แล้ว รักกัน ก็ปรับความเข้าใจกันนะลูก ผู้ใหญ่เค้าตกลงปลงใจกันแล้วนะ

มะลิ

: อะไร ตกลงปลงใจอะไรกัน ทำไมไม่ถามหนูซักคำ

พ่อ :

หนูเสียหาย แล้วคนที่ตกลงแม่เราโน่น แม่เราไม่ยอมหรอก

มะลิ

: แล้วพี่นาวารู้เรื่องนี้มั้ย

พ่อ :

จะไปรู้ได้ยังไง คนที่เค้ามาคุย คือพ่อเจ้านาวามัน เค้าก็แค่มาขอรับผิดชอบ มาขอหมั่นหมาย

มะลิ

: เฮ้อ หนูขอเวลาหน่อยได้มั้ย ขอดูนิสัยพี่นาวาอีกสักพัก  แล้วหนูจะให้คำตอบ

พ่อ :

ดูไปนานๆก็ได้ ไม่มีใครว่าหรอก ยังไงพ่อก็ยังไม่ให้แต่งหรอ  หนูเรียนจบโน่นพ่อจะให้แต่ง

มะลิ

: แม่ยอมหรอ

พ่อ :

แรกๆก็วีนบ้าง แต่ช่วงนี้เริ่มสงบละ แต่เดี๋ยวหนูก็ต้องไปคุยกับแม่เอง เข้าใจมั้ย

ฉันถอนหายใจออกายาวๆหนึ่งที

มันก็ไม่ใช่เรื่องเล็กๆกันเลยนะ ถามว่าจะให้อภัยได้มั้ย ตอนนี้สำหรับฉัน

ยังรับมันไม่ไหวจริงๆ แต่ถามว่ารักเขามั้ย อันนี้ก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่ายังรัก

แต่ในความรักนี้ มันก็มีความเกลียดเข้ามาด้วยเหมือนกัน มันเลยทำให้ฉันสับสนไปหมด ไม่นานนักฉันก็มาถึงบ้าน

พอคนเป็นแม่ได้เห็นหน้าฉันแม่ โผลเข้ากอดฉันทันที

แม่ :

โถ ลูก ขวัญเอ้ยขวัญมานะมะลิ อะไรที่มันเสียไปแล้วก็ชั่งมันนะลูก

มะลิ

: แม่ มะลิขอโทษ

แม่ :

ช่างมันๆ เข้าบ้านกันก่อนนะ มีอะไรค่อยไปคุยกันในบ้าน

แม่ก็พาฉันเข้ามาในบ้าน

ตอนนี้ในบ้าน ไม่ได้มีแค่เรา เพราะเข้ามาก็เจอเข้าแขกคนสำคัญ

มะลิ

: พ่อ สวัสดีค่ะ พ่อมาได้ยังไงคะ

พ่อพี่นาวา

ไม่รู้ว่าท่านมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง แม่เลยพาฉันเข้ามานั่งในห้องรับแขกของบ้าน

พ่อพี่นาวา

: มาทำงาน  มารับเหมาที่จังหวัดนี้ รู้ว่าหนูจะมาวันนี้เลยมาหา

เป็นยังไงบ้างลูก สบายใจขึ้นมาบ้างรึยัง

มะลิ

: ดีขึ้นค่ะ

พ่อพี่นาวา

: ดีแล้วๆ วันนี้พ่อจะมาฝากท้องที่นี่ ได้มั้ย

มะลิ

: ได้สิคะ

พ่อของพี่นาวา

แวะมาหาฉัน ท่านไม่ได้พูดถึงพี่นาวาซักคำ ส่วนมากก็คุยเรื่องทั่วไปกันมากกว่า พวกท่านคงไม่รีบร้อนกับคำตอบของฉันหรอกนะ

ไม่มีใครบังคับรบเร้าเอาคำตอบจากฉันเลย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***