ตอนที่14.. > รับผิดชอบ <

แม่ :

แม่อยากรู้ มันเกิดอะไรขึ้น  หนูพร้อมจะเล่าให้แม่ฟังได้มั้ย

ฉันส่ายหน้าไปมา  ฉันไม่อยากนึกถึงมัน มันเจ็บปวดกับจิตใจของฉันเกินไป

แม่ :

แต่เรื่องนี้ นาวาต้องรับผิดชอบ

ฉันหันไปมองหน้าแม่พี่นาวาทันที  ไม่ ฉันไม่ต้องการแบบนั้น

มะลิ

: ไม่ค่ะ

แม่ :

แต่หนูเสียหาย

มะลิ

: มะลิเกลียดเค้า

แม่ :

โถ.. ลูก

นานา

: ถ้าบีมไม่ทำแบบนั้น  เรื่องทั้งหมดคงไม่เป็นแบบนี้

ที่พี่วาทำไปทั้งหมด เพราะเค้าหึงมะลินะ

ใช่!! เป็นเพราะบีม  ผู้ชายมันก็เลวเหมือนกันหมด พวกเขา

ก็แค่ต้องการร่างกายของฉันกันทั้งนั้น

มะลิ

: หึง งั้นหรอ จะหึงทำไม เค้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับมะลินะ

นานา

: ไม่รู้สึกได้ยังไง พี่วาเค้ารักมะลินะ

มะลิ

: ไม่จริง  มันไม่จริงเลยนะนานา เค้าบอกเค้าขยะแขยงกับคำๆนี้

อย่ามาพูดให้เค้าได้ยินอีก

นานา

: อะไรนะ

มะลิ

: ความรักที่มะลิเคยมีให้เค้า  สิ่งที่ได้กลับคืนมาก็คือความขยะแขยงของเค้า  เค้าไม่เคยรักมะลิเลยนะ เข้าใจมั้ยนานา

นานาส่ายหน้าไปมา

เธอมีน้ำตาซึมออกมาอีกเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไร ในใจตอนนี้ สักพัก มีเสียงประตูเปิดออก

คนที่เดินเข้ามาก็คือ เพื่อนของฉันอีกสองคน และอีกคนคือคนที่ทำให้ฉันต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้  พวกเขาสวัสดีแม่ของนานาที่นั่งเครียดอยู่ที่โซฟา

และตรงมาหาฉัน

มะลิ

: ออกไป

ฟาง :

อะไรมะลิ พวกเราพึ่งมานะ

มะลิ

: เอาผู้ชายคนนี้ออกไป

บีม :

มะลิ  มะลิเป็นอะไร โกรธอะไรบีม

มะลิ

: บอกให้ออกไป

นานา

: ออกไปก่อนได้มั้ยบีม ตอนนี้สภาพจิตใจมะลิกำลังแย่  อย่างพึ่งสงสัยอะไรตอนนี้เลยนะ ออกไปก่อน

บีม :

ก็ได้ แล้วเราจะมาหาใหม่นะ

ฟาง :

มันเกิดอะไรขึ้นแก

ฉันหลับตาลง  ไม่อยากมองหน้าใครทั้งนั้น ฉันไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว

น้ำตามันก็ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย เจ็บปวดในใจอะไรแบบนี้

นานา

: เฮ้ออ..

แล้วเพื่อนฉันทั้งสามคน

ก็พากันออกไปคุยกันข้างนอกระเบียง ก็คงคุยกันเรื่องของฉัน เพราะดูทั้งสองก็อยากรู้

ว่าทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้

แม่ :

ไปทำอะไรมา  ทำไมที่มือมีแต่เลือดแบบนั้น

ฉันหันไปมองคนที่พึ่งจะเดินเข้ามา  เขาหายออกไปตอนไหนกัน  แล้วอยู่ๆก็กลับมาแถมที่มือยังมีแต่เลือดที่มันไหลออกมา

นาวา

: พี่ขอโทษ  ขอโทษจริงๆ

เขายืนจ้องหน้าฉันอยู่แบบนั้น

แถมยังมีแต่คราบน้ำตาที่เปื้อนใบหน้านั้น  ไม่รู้หรอกนะว่าเขาไปทำอะไรมา

สภาพถึงเป็นแบบนี้  แต่ก็ช่างเถอะ  จะทำอะไรมันก็เรื่องของเขา ฉันหันหน้ากลับมาที่เดิม  และหลับตาลงเหมือนเดิม  ไม่อยากเห็นหน้าใครทั้งนั้น

นานา

: ไปทำอะไรมา

นาวา

: ฮึก.. พี่ขอโทษ

นานา

: ไปทำแผลก่อนไป นาพาไป

ฉันได้ยินเสียงปิดประตู

นานาคงพาพี่ชายเขาออกไปแล้วหล่ะ

ฟาง :

โถ.. มะลิ

ฝน :

ฉันไม่ไหวอ่ะแก ฉันสงสารมะลิ

แล้วฉันก็ได้ยินเสียงสะอึ้นมาจากเพื่อนฉัน

ตอนนี้ไม่รู้ว่าใครกำลังร้องไห้อยู่

ฟาง :

อย่าร้องนะ หยุดเลยนะ เดี๋ยวมะลิได้ยินก็ร้องอีกหรอก

ฝนสินะ

ที่ร้องไห้ สภาพของฉัน มันไม่น่ามองเลย ฉันเห็นตัวเองในกระจก

ฉันยังรับมันแทบไม่ได้เลย รู้สึกรังเกียจตัวเองนัก

ฝน :

อืม  ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ

ฟาง :

แม่คะ แม่กลับไปพักผ่อนก่อนมั้ย ทางนี้พวกหนูดูแลมะลิได้ค่ะ

แม่ :

ไม่ แม่ไม่อยากกลับ แม่จะอยู่เป็นเพื่อนมะลิ สภาพจิตใจมะลิกำลังแย่ แม่อยากอยู่ข้างเค้า

น้ำตาฉันมันไหลออกมาอีกครั้ง

ทำไมลูกชายเขา ไม่ได้จิตใจผู้เป็นแม่มาซักนิด ทำไมเขาต้องใจร้ายขนาดนี้ด้วย

พ่อ :

คุณ  มันเกิดอะไรขึ้น

แม่ :

คุณคะ

พ่อของนานามาถึงแล้ว

เรื่องนี้มันต้องใหญ่มากแน่ๆสำหรับพวกเขา ทุกคนในบ้านถึงมากันหมดแบบนี้ ฉันได้ยินเสียงสะอึ้นของแม่อีกครั้ง  แม่ก็คงจะเสียใจมากเช่นกัน

พ่อ :

แล้วไอ้ตัวดีมันไปไหน

แม่ :

ยัยนาพาไปทำแผล ไม่รู้ว่าเค้าไปทำอะไรมา มือมีแต่เลือด

และตอนนี้ก็มีเสียงคนเปิดประตูเข้ามา

" เพี๊ยยย!! "

พ่อ :

แกทำน้องขนาดนี้ได้ยังไง  ยังเป็นลูกผู้ชายอยู่มั้ย

ห้ะ!!

นาวา

: ผมขอโทษ

พ่อ :

ทำไมต้องทำถึงขนาดนี้  ขอเหตุผล

นาวา

: ผมรักน้อง

พ่อ :

รัก.. แล้วทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ แกดูสภาพน้องซิ ตอนนี้น้องเป็นยังไง

นาวา

: ผมเมา ผมโมโห และผมก็กลัวเสียเค้าไป

พ่อ :

แล้วจะเอายังไง จะรับผิดชอบยังไง

นาวา

: ผมยอมรับผิดทุกอย่าง ขอแค่ตอนนี้น้องหายโกรธผม ผมยอมทุกอย่าง

ไม่มีทาง

ไม่มีวัน ฉันไม่มีวันให้อภัยผู้ชายใจร้ายคนนี้ ฉันอ้อนวอนขอความเห็นใจจากเขาแทบตาย  แต่สุดท้าย เขาก็ย่ำยีฉัน

นานา

: มะลิ

นานากระซิบฉันเบาๆแล้วบีบมือฉันไว้

เธอเช็ดน้ำตาให้ฉันไปด้วย เธอคงรู้ว่าฉันไม่โอเคแล้ว เพราะน้ำตาของฉันมันไหลออกมาตลอดเวลาเลยจริงๆ

แม่ :

น้องไม่ยอม  ให้วารับผิดชอบนะ

นาวา

: อะไร.. นะแม่

แม่ :

มะลิไม่ยอม แม่คุยกับมะลิแล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***