ตอนที่13.. > ขอโทษ <

กี่โมงแล้วนะตอนนี้

ผมตื่นขึ้นมาทั่วทั้งห้องก็สว่างไสวแล้ว มันคงสายมากแล้วตอนนี้  เมื่อคืน.. ผมจำได้ ผมมีอะไรกับมะลิ แต่พอผมหันไปมองดูคนข้างๆ

เธอหายไป ผมสะบัดผ้าห่มออกจากตัว  แล้วผมตกใจมาก  เมื่อเห็นสิ่งที่ผมทำลงไป บนที่นอนของผมที่มีผ้าปูสีขาวปูไว้อยู่

ตอนนี้มันมีแต่คราบเลือด  ผมทำอะไรลงไป แล้วตอนนี้มะลิอยู่ไหน

ผมเดินหาเธอทั่วทั้งห้องก็ไม่เจอ

ผมวิ่งออกมานอกห้อง เดินไปเคาะประตูห้องเธอ  ผมเคาะมันอยู่นาน มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น  แต่ไม่นาน  ผมก็เห็นผู้หญิงที่ผมตามหา

เธอกำลังเดินเข้ามาทางผม ไม่สิ เธอเดินมายังห้องของเธอ

นาวา

: มะลิ..

เธอเมินผม

สีหน้าแบบนี้ผมไม่เคยเห็นมันมาก่อน เธอพยายามจะเข้าห้องของเธอ แต่ผมยื้อร่างเธอไว้

เรายื้อกันอยู่ไม่นาน แล้วสิ่งที่เธอถือมาในถุงพลาสติกก็ตกลงมันตกอยู่ตรงปลายเท้าของผม

ผมเลยหยิบขึ้นมาดู  มันคือ ยาคุมฉุกเฉิน  ทำไมผมรู้สึกผิดขนาดนี้กัน เธอแย่งมันไปจากมือของผม

แล้วรีบเข้าห้องของเธอไป มะลิคงไม่เกลียดผมไปแล้วใช่มั้ย ผมเคาะประตูเรียกเธออยู่อย่างนั้น

แต่มันก็ไม่ได้ผล มันไร้เสียงตอบกลับ  ปฏิกิริยาตอบกลับสักนิดก็ไม่มี

ผมปวดใจจัง ผมล่วงเกินเธอ เพราะผมเมามากจริงๆ

ผมจำไม่ค่อยได้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

มันยังไงกันแน่ แต่ที่จำได้แม่น  ผมเห็นไอ้เด็กเหี้ยคนนั้นจูบมะลิ  และมันยังบอกอีกว่า มันเป็นแฟนมะลิ สติผมหลุดตรงนั้นทันที

พอมารู้ตัวอีกที ก็รู้สึกว่า ผมได้ล่วงเกินมะลิไปแล้ว ผมหยิบมือถือของผมขึ้นมาแล้วกดโทรหาน้องสาวผมทันที

นาวา

: พี่อยากรู้เรื่องเมื่อคืน มันเป็นยังไง

นานาเล่าเหตุการณ์ทุกอย่างที่เธอรับรู้ให้ผมฟังทั้งหมด

ผมเข้าใจมะลิผิด เพราะความเมาแท้ๆเรื่องทุกอย่างถึงแย่ลงแบบนี้

นาวา

: นามาหาพี่หน่อยได้มั้ย ตอนนี้มะลิไม่คุยกับพี่เลย มาช่วยคุยให้หน่อยสิ

นานา

: พี่ทำอะไรมะลิ

นาวา

: มาก่อนเถอะนะ มาถึงจะเล่าให้ฟัง

เวลาผ่านไปไม่นาน

น้องสาวผมก็เดินทางมาถึง ผมให้เธอไปเคาะประตูเรียกมะลิให้ผม เผื่อมะลิจะยอมใจอ่อนบ้าง

ยังไงนานาก็คือเพื่อนเธอ

นานา

: มะลิ  นี่นาเองนะ เปิดประตูให้หน่อยได้มั้ยมะลิ

นานาเคาะไม่นาน

มะลิก็มาเปิดประตูให้ แต่มะลิแปลกไป ร่างกายของเธอ ดูไร้เรี่ยวแรง

มะลิ

: นานา..

เธอทรุดลงตรงนั้น

แล้วหมดสติไป ผมกับนานาตกใจมาก ผมรีบพามะลิมาโรงพยาบาลทันที ตัวเธอร้อนรุ่มไปหมด มันเกิดอะไรกับมะลิกัน

หมอ :

ตอนนี้คนไข้ปลอดภัยแล้วนะครับ

นานา

: เพื่อนหนูเป็นอะไรคะคุณหมอ

หมอ :

คนไข้มีอาการไข้สูงมากนะครับ  และทางเราตรวจพบอีกอย่าง  คือเธอแพ้ยา

นานา

: แพ้ยา?

หมอ :

ครับ คนไข้แพ้ยาคุมฉุกเฉิน  มันค่อนข้างอันตรายนะครับอาการแพ้ยา

ถ้ามาไม่ทัน..

นานา

: อะไรนะ?

น้องสาวผมหันมามองหน้าผมด้วยความโกรธทันที

เธอก็คงจะเข้าใจ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นไป เมื่อคืน..

หมอ :

งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ เราย้ายคนไข้ไปไว้ห้องพักฟื้นแล้ว เชิญญาติตามสบายนะครับ

นานา

: ค่ะ ขอบคุณนะคะคุณหมอ

ผมนั่งกุมขมับอยู่ตรงนั้น  ตอนนี้ผมเครียดไปหมด ผมควรจะทำยังไงต่อไป

เขาจะเกลียดผมไปแล้วมั้ย

นานา

: จะอธิบายยังไง

นาวา

: พี่เมา พี่โมโห พี่ไม่รู้ตัว ว่าทำอะไรลงไป

นานา

: มะลิจะเสียใจแค่ไหน

น้องสาวผมน้ำตาไหลออกมาทันที

เธอรักเพื่อนคนนี้ของเธอมาก  และเธอก็พูดมันทุกครั้งเมื่ออยู่กับผมสองคน

ว่าเธออยากได้มะลิเป็นพี่สะใภ้ ตอนนี้ที่บ้านผมรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว แม่ผมรีบตรงมายังโรงพยาบาลทันที

" เพี๊ยยย!! "

ผมโดนแม่ตบ

แต่ผมก็ไม่ได้โกรธอะไร ผมสมควรโดนมันแล้ว

แม่ :

ทำแบบนี้ได้ยังไง ทำน้องขนาดนี้ได้ยังไง

นาวา

: ผมขอโทษ

แม่ผมร้องไห้ออกมาไม่หยุด

เมื่อเห็นสภาพของมะลิ ผมก็พึ่งจะเห็นมันเหมือนกัน เนื้อตัวเธอมีแต่รอยช้ำและรอยที่ผมฝากไว้

เต็มไปหมด  ผมทำรุนแรงขนาดนี้ได้ยังไง น้ำตาผมไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว

ผมตรงไปยังเตียงผู้ป่วย ตอนนี้เธอนอนหลับสนิท  ผมค่อยๆนั่งลงและจับมือเธอไว้  ผมร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร  ผมทำผิดไปจริง

นาวา

: ขอโทษ..

ผมลูบแก้มผู้หญิงที่ผมรัก

หันมามองที่คอ  มันมีแต่รอยที่ผมทำไว้  มะลิจะรู้สึกยังไง ขนาดผมยังเสียใจขนาดนี้ แล้วเธอจะรู้สึกยังไง

ผมร้องไห้สะอึกสะอื้น และจับมือเธอไว้แบบนั้น แม่ของผม น้องสาวของผม  ต่างร้องไห้กันหมด และไม่นานมะลิก็ฟื้นขึ้น

นาวา

: มะลิ  เป็นยังไงบ้าง เจ็บมากมั้ย พี่ขอโทษ

ฮึก..

มะลิ

: ปล่อย

เธอไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ

สีหน้าเรียบเฉยแบบนี้  มันทำผมใจเสีย

และเริ่มรู้สึกใจคอไม่ดีเลย

แม่ :

มะลิลูก เป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนบอกแม่ซิลูก

มะลิ

: แม่..

เธอร้องไห้โฮทันทีที่แม่ผมเข้าไปหา

เธอร้องอยู่แบบนั้นนานเหลือเกิน ใจผมมันแทบจะขาดแล้ว ผมเดินออกมาจากห้องนั้นทันที ผมเจ็บ

เจ็บที่ใจอะไรขนาดนี้กัน  ผมเดินออกมาชั้นดาดฟ้า

ร้องไห้ออกมาสุดเสียง ผมต่อยกำแพงไปหลายที ผมเกลียดตัวเองที่สุด เกลียดที่สุดแล้วตอนนี้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***