ตอนที่8.. > สอน <

วันนี้เรียนเสร็จ

พวกเราก็นัดทำโปรเจ็คกันต่อที่ใต้ตึกคณะ เราช่วยกันทำให้เสร็จเพราะมันไม่ได้ยากอะไร

“มะลิ”

มะลิ

: อ่าว.. บีม ไม่มีเรียนหรอ

บีมเป็นน้องรหัส

แต่เขาอายุเท่ากับพวกเรา แต่หน้าตาเขายังดูเด็กนะ ตอนเจอกันครั้งแรก ฉันก็เข้าใจว่าเขาอายุน้อยกว่าฉันด้วยซ้ำไป

เขาย้ายมาจากมหาลัยอื่น มาลงเรียนคณะใหม่ที่เขาอยากเรียนที่มหาลัยนี้

บีม :

ไม่มีแล้ว นี่ทำไรกันอยู่หรอ แล้วกินข้าวกันยัง

บีมพูดไปก็หย่อนก้นลงนั่งข้างๆฝน

เขาคงจะกะนั่งข้างฉันนั่นแหละ แต่ที่นั่งมันเต็ม ฉันวางกระเป๋าฉันไว้อยู่ บีมเลยเลือกที่จะนั่งข้างๆฉัน

แต่เป็นเก้าอี้ตัวเดียวกับฝนแทน

บีม :

เราซื้อขนมมาให้

มะลิ

: ขอบใจนะ วางไว้ก่อนแล้วกันมะลิยังไม่ว่างกิน

บีม :

ให้เราป้อนมั้ย

มะลิ

: เห้ย.. ไม่ต้อง เรายังอิ่มอยู่เลย กินข้าวมาเมื่อกี้เอง

บีม :

แต่มันอร่อยมากเลยนะ ไม่ลองชิมหน่อยหรอ

แล้วอยู่ๆก็มีคนมาดึงกระเป๋าฉันออกจากเก้าอี้

ฉันเลยเงยหน้าขึ้นไปมอง แอบตกใจนิดๆเหมือนกัน

นาวา

: ขยับไปทางนู้นหน่อย

ฉันก็ทำตามคำสั่งของเขา

ขยับตามที่เขาบอก ตอนนี้พี่นาวานั่งลงตรงเก้าอี้ตัวเดียวกับฉัน และนั่งขั้นฉันกับบีมไว้อยู่

เอากระเป๋าฉันวางไว้ที่ตักของเขาไว้

นาวา

: เมื่อไหร่จะเสร็จ?

ฉันไม่ได้ตอบอะไร

เพราะคงไม่คิดว่าพี่เขาถามฉันนะ

นาวา

: ห้ะ มะลิ?

มะลิ

: คะ??

นาวา

: เมื่อไหร่จะเสร็จ

นานา

: อีกแป๊บเดียวก็จะเสร็จแล้ว พี่รีบกลับหรอ

นาวา

: เปล่า นั่งรอได้

แล้วพี่เขาก็เอาหูฟังมาใส่ไว้ที่หูตัวเอง

นั่งรอด้วยความนิ่งและเงียบมาก

บีม :

มะลิกลับยังไง ให้บีมไปส่งมั้ย

นาวา

: กลับกะกู

มะลิ

: มะลิกลับบ้านกับพี่นาวา ขอบใจนะ

ขนาดใส่หูฟังอยู่  ยังจะได้ยินเราคุยกันอีก ฟังเพลงจริงๆรึเปล่าเนี้ย

ส่วนบีมก็มีสีหน้าแปลกไป ฉันไม่เข้าใจผู้ชายเลยจริงๆ

นาวา

: วันนี้จะกลับไปกินข้าวที่บ้านเรามั้ย

นานา

: หนูก็กินข้าวที่บ้านทุกวันมั้ย

นาวา

: มะลิหล่ะ

มะลิ

: มะลิยังไงก็ได้ ตามใจนานากับพี่นาวาเลยค่ะ

นาวา

: อยากกินข้างนอกหรืออยากกินฝีมือแม่

มะลิ

: อยากกินฝีมือแม่มากกว่าค่ะ

ฟาง :

พี่นาวา กับมะลิ คุยกันเหมือนเป็นแฟนกันเลยเนอะ

ฉันทำตาโตไปทางเพื่อนของฉันที่พูดขึ้นมาทันที

พูดอะไรออกมา เดี๋ยวก็โดนดุกันหมดนี่หรอก

มะลิ

: ฟาง.. พูดอะไรแบบนั้น

นาวา

: หรอ คิดแบบนั้นหรอ

ฟาง :

ค่ะ น่ารักอ่ะ

พี่นาวาได้แต่ยิ้มตอบฟางไป

ไม่ได้พูดอะไรต่อ อ่าว..ก็นึกว่าจะดุ หรือทำหน้าดุมาให้แล้วซะอีก  ส่วนบีม นั่งเงียบไปนานแล้ว และพวกเราก็นั่งทำงานกันต่อ

ต่างคนก็ต่างก้มหน้าก้มตาทำในส่วนของตัวเองกัน

นาวา

: พี่ว่าตรงนี้ไม่ใช่นะ

มะลิ

: คะ??

นาวา

: ตรงนี้มะลิทำผิด

นานา

: มะลิให้พี่วาสอนสิ พี่วาเก่งนะ

นาวา

: ตรงนี้ทำใหม่ ไม่ใช่แบบนี้

มะลิ

: ค่ะ..

แล้วพี่นาวาก็สอนฉันทำใหม่ทั้งหมด

พี่นาวาสอนง่ายฉันเข้าใจมันทั้งหมด แล้วไม่นานพวกเราก็เสร็จงานกัน

ฟาง :

เย้ เสร็จซักที ถ้าไม่ได้พี่นาวา พวกเราคงไม่เสร็จกันง่ายๆแน่ๆขอบคุณนะคะที่มาสอนพวกเรา

นาวา

: ครับ  ป่ะกลับบ้านกัน

บีมกลับไปนานแล้ว

เพราะอยู่ต่อก็ไม่มีอะไร พี่นาวาเหวี่ยงเอาเปล่าๆบีมเลยขอตัวกลับไป

พวกเรามากินข้าวที่บ้านของนานากัน

วันนี้ฟางกับฝนก็มาด้วย ติดรถพี่นาวามากันหมด แต่พอกินข้าวกันเสร็จ ฟางกับฝนก็ไม่ยอมให้พี่นาวาไปส่ง

ให้เหตุผลว่า อยู่คนละทางกันเสียเวลาพี่นาวาเปล่าๆ แม่เลยให้คนขับรถที่บ้านไปส่งฟางกับฝนแทน

มะลิ

: วันนี้จะเจออีกมั้ย..

นาวา

: ห้ะ? คุยกับพี่รึเปล่า แล้วจะเจออะไร

มะลิ

: เปล่าค่ะ.. มะลิแค่บ่นคนเดียว

นาวา

: หึ.. อย่าคิดมากสิ เจอก็เจอ ไม่ได้มีผลอะไรกับเราซะหน่อย แค่อยู่ข้างหลังพี่ไว้ เค้าทำอะไรมะลิไม่ได้หรอก

พี่เขาเข้าใจสิ่งที่มะลิพูดสินะ  ฉันกลัวว่าจะเจอกับผู้หญิงคนนั้นอีก เขามาได้ทุกวันจริงๆนี่ก็เป็นเดือนละ

ยังมาได้มาดี พี่นาวาก็ไม่ได้ได้ยุ่งกับเขา เจอกันทีไรพี่นาวาก็พาฉันเดินเลี่ยงออกมาทุกที

และก็เจอจริงๆวันนี้เธอมารอเหมือนเดิม

แต่ที่ไม่เหมือนเดิม เธอพาเพื่อนเธอมาหลายคน และคนพวกนั้นก็พากันจ้องมองมาทางฉันเป็นสายตาเดียวกัน

นาวา

: เฮ้ออ..

พี่นาวาถอนหายใจแรงๆออกมา

คงจะเบื่อเต็มทน เป็นใครก็คงเบื่อเหมือนกัน เล่นไม่เลิกจริงงๆ

อยากรู้จังเขาต้องการอะไร ทั้งๆที่พี่นาวาก็ไม่เอาอยู่แล้ว

มะลิ

: พวกเค้า จะทำอะไรมะลิมั้ย

นาวา

: พวกมันไม่กล้าหรอก อย่าพึ่งลงนะให้พี่ลงก่อน

พี่นาวาลงไป  แต่ยังไม่เปิดประตูให้ฉัน พี่เขายืนพิงประตูฝั่งฉันอยู่

และหันหน้าไปคุยกับคนพวกนั้น

นาวา

: มีอะไร ว่ามา

อิงฟ้า

: ไม่มีอะไร แค่มาดูให้เห็นกับตา ว่าคนที่วาควงอยู่ตอนนี้มันยังใช่อิเด็กคนนั้นอยู่มั้ย

จะทำอะไร จะได้ไม่ทำผิดตัว

นาวา

: มึงกล้าหรอ

อิงฟ้า

: ผู้หญิงคนไหน ที่มันเข้ามายุ่งกับวา อิงไม่เอาไว้หรอกนะ

นาวา

: หึๆ ก็ดี ถ้าคิดจะไฟท์ กูก็จะจัดให้ได้

พี่นาวาเปิดประตูฝั่งมะลิ

และจับมือมะลิให้ออกมาจากรถ แล้วก็โอบไหล่มะลิไว้ พร้อมกับชี้ไปยังพวกผู้หญิงพวกนั้นเรียงตัว

นาวา

: อิหน้าไหน ที่มันกล้าแตะต้องผู้หญิงของกู พวกมึงเจอดีแน่  ต่อจากนี้ไปกูจะไม่แค่พูด แต่กูจะทำทุกอย่างที่กูพูดด้วย

พวกนั้นหน้าเสียกันทั้งหมด

แต่กับผู้หญิงที่ชื่ออิงฟ้า ไม่เลย เธอยังคงมองหน้าฉันด้วยความโกรธ และกำมือไว้แน่น  แล้วพี่นาวาก็พาฉันเดินออกมาจากตรงนั้น

นาวา

: กลัวหรอ

มะลิ

: มะลิ ตัวแค่นี้เองนะ จะไปสู้อะไรกับคนพวกนั้นได้  ถ้าโดนรุม มะลิต้องตายแน่ๆเลย

นาวา

: ใครจะปล่อยให้ตายกัน

มะลิ

: ใครจะไปรู้ พรุ่งนี้มะลิจะกลับเอง ไม่กลับกับพี่แล้ว

นาวา

: กล้าหรอ ถ้ากลับเองแล้วมาเจอแบบเมื่อกี้จะทำไง ใครจะช่วยทัน

ฉันเงียบลงทันที

จริงสินะ ถ้าไม่กลับกับพี่นาวา ฉันต้องโดนรุมกระทึบแน่ๆคิดแล้วสยอง

มะลิ

: หึ้ยยยย..

นาวา

: เป็นอะไร

มะลิ

: คะ?? อ๋อ.. เปล่าค่ะ แค่คิดอะไรนิดหน่อย

พี่นาวาแค่ส่ายหัวไปมาและอมยิ้มออกมาเล็กน้อย

กับอาการของฉัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***