ตอนที่5.. > ตบ! <

วันนี้ฉันมาเรียนตามปกติ

แต่ไอ้ไม่ปกติ คือคนที่ยืนรออยู่หน้าห้อง

มะลิ

: มีอะไรรึเปล่าคะ?

นาวา

: ยัยนาบอกให้พาไปด้วย

พูดจบก็เดินนำออกไป

ทิ้งให้มะลิยืนอึ้งอยู่แบบนั้น อะไรของเขากันนะ แล้วพี่นาวาก็ตรงมารับนานาที่บ้าน  ฉันกำลังจะเปิดประตูรถเพื่อให้นานานั่งข้างหน้า

แต่ก็โดนเพื่อนของฉันห้ามไว้ก่อน

นานา

: ไม่ต้องลงมา นั่งตรงนั้นแหละเสียเวลา

มะลิ

: อะ.. อืม

และก็พากันมาถึงมหาลัย

ฉันกับนานาก็ลง ส่วนพี่นาวา ไม่รู้ไปไหนต่อ

มะลิ

: นานา

นานา

: หึ๊? มีไรหรอ

มะลิ

: เย็นนี้มะลิกลับเองนะ

นานา

: ทำไมอ่ะ

มะลิ

: มะลิไม่อยากมีปัญหา เมื่อวานผู้หญิงของพี่นาวาเค้ามาเหวี่ยงใส่มะลิ มะลิกลัวโดนตบ

นานา

: ใคร?

มะลิ

: ไม่รู้ มะลิไม่รู้จักหรอก แค่พี่เค้าแทนชื่อตัวเองว่าอิง

นานา

: อะไรนะ? ยัยอิงฟ้าหรอ นี่ยังกล้ามาให้พี่วาเห็นหน้าอีกหรอ

มะลิ

: เค้าขื่ออิงฟ้าหรอ  เค้าเป็นแฟนกันใช่มั้ย?

นานา

: แค่เคย ตอนนี้ไม่ใช่ นาก็เคยโดนผู้หญิงคนนี้ตบมาแล้ว

มะลิ

: จริงหรอ แล้วเค้าไม่รู้หรอว่านาเป็นน้องของพี่นาวา

นานา

: ใช่

มะลิ

: แล้วพี่นาวา ทำยังไง

นานา

: ก็ตบคืน

มะลิ

: ตบผู้หญิงเลยหรอ?

นานา

: อืม.. ใช่

มะลิ

: แล้วทำไมพี่เค้าถึงเลิกกัน

นานา

: ก็เหมือนที่เคยเล่าไปนะแหละ แรกๆก็รักกันดี พี่วาให้ทุกอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นต้องการ  แต่ความต้องการของเค้าคงมากไป เค้าเลย แอบคบกับเสี่ยอีกคน

เพราะอยากได้มากกว่าที่วาเคยให้ไง พอพี่วารู้เลยเลิกทันที  และพอเปิดใจให้ใครก็เจอแต่ผู้หญิงจำพวกนี้ พี่วาเลยเกลียดผู้หญิงตั้งแต่นั้นมา

ทุกวันนี้ก็คงมีแค่เพื่อนกินเพื่อนเที่ยวแค่นั้นหละมั้ง ไม่จริงจังกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย

มะลิ

: น่าสงสารจัง

นานา

: หึ๊? สงสารใคร สงสารพี่วาหรอ หรือแอบชอบพี่วาอยู่รึเปล่า

มะลิ

: ปะ.. เปล่า ก็สงสารพี่นาวานั้นแหละ เจอแต่ความรักที่มันไม่ดี

นานา

: อยากจะมาเป็นความรักดีๆให้พี่วามั้ย

มะลิ

: อยาก.. เอ้ย!! ไม่ใช่ๆอยากให้พี่นาวาเจอความรักที่ดี

พอตกเย็นต้องกลับบ้าน

ก็เหมือนอย่างเคย นานาบังคับให้ฉันกลับบ้านด้วย ทั้งๆที่ฉันจะชิ่งหนีได้อยู่แล้วเชียว

ทำไมนานารู้ทันไปซะทุกอย่างเลยนะ

นานา

: มะลินั่งหน้าเลยนะ  จะได้ไม่ต้องย้ายไปย้ายมา

มะลิ

: นานา

นานา

: เถอะหน่า รีบๆไปขึ้นรถ เดี๋ยวก็โดนดุอีก

พอมาส่งนานาที่บ้านเสร็จ

เราก็ตรงกลับไปที่คอนโดเลย และเหมือนเดิม เดจาวูรึเปล่าเนี้ย ผู้หญิงคนนั้นมายืนรออีกแล้ว  มะลิไม่กล้าลงจากรถแล้วนะ ฉันหันไปมองหน้าพี่นาวา

พี่นาวาก็หันมามองหน้าฉันเหมือนกัน

นาวา

: ไม่ต้องกลัว ลงไปเถอะ

มะลิ

: ค่ะ..

ลงรถมาปุ๊บ

ฉันก็โดนกระชากอีกตามเคย แต่วันนี้ไม่ใช่แค่กระชาก ฉันโดนตบที่แก้มของฉันทั้งสองข้าง

มันแรงมากเลยนะ มะลิเจ็บ จนตอนนี้ร่างของฉันได้ลงไปกองกับพื้นแล้ว ผู้หญิงคนนี้ แรงเยอะอะไรแบบนี้

เด็กตัวเล็กๆอย่างมะลิ จะเอาอะไรไปสู้เขากัน

นาวา

: มะลิ!

พี่นาวา

รีบวิ่งมาประคองฉันทันที แต่สีหน้าน่ากลัวเกินไปแล้ว แต่พอพี่นาวาเห็นเลือดที่มันออกจากมุมปากของฉัน

ก็เข้าไปจัดการผู้หญิงคนนั้นทันที

นาวา

: ทำอะไรลงไป

อิงฟ้า

: ก็ตบมันไง กล้าดียังไงมายุ่งกับวา

นาวา

: มึงเลิกทำตัวเป็นหมาบ้าแบบนี้ซักที่ได้มั้ย เห็นแล้วกูสมเพช!

อิงฟ้า

: วา!!

นาวา

: ทำไม?

อิงฟ้า

: วาจะไปมีความสุขกับใครไม่ได้ทั้งนั้น อิงไม่ยอม

นาวา

: ทุกวันนี้มึงยังมีความสุขอยู่กับไอ้แก่ของมึงได้เลย กูจะมีความสุขของกูบ้างแล้วมันจะทำไม

อย่าให้กูเห็นว่ามึงมายุ่งกับกู กับผู้หญิงของกูอีก กูไม่เอามึงไว้แน่

อิงฟ้า

: วาจะทำอะไร วาจะทำอะไรอิงได้?

นาวา

: อยากลองมั้ยหล่ะ อยากให้ผัวแก่มึงรู้มั้ย ทุกเรื่องที่มึงทำลงไป ทุกคนที่มึงไปอ้าขาให้เค้าเอา

มึงอยากให้ผัวแก่มึงรู้กูก็จะจัดให้

อิงฟ้า

: วาไม่กล้าทำถึงขนาดนั้นหรอก

นาวา

: ไม่เชื่อ ก็ลองทำอีกดู กูไม่ได้ใจดีกับคนอย่างมึงอีกแล้ว

พี่นาวาเดินมาหาฉัน

แล้วเช็คสภาพหน้าฉัน แล้วค่อยๆลูบตรงมุมปากเบาๆ

นาวา

: ป่ะ ขึ้นห้องกัน เดี๋ยวพี่ทำแผลให้ เจ็บมากมั้ย

ฉันได้แต่พยักหน้าเพื่อเป็นคำตอบ

เพราะยังคงตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่  พี่นาวาประคองฉันเดินจนถึงห้อง

นาวา

: ในห้องมีอุปกรณ์ทำแผลมั้ย ห้องพี่ไม่มีนะ

มะลิ

: มีค่ะ หนูทำเองก็ได้ พี่นาวาเข้าห้องเถอะค่ะ ขอบคุณนะคะ

นาวา

: อย่าดื้อ บอกว่าจะทำให้ ก็จะทำให้

มะลิ

: แต่..

นาวา

: ไม่ต้องแต่ เปิดประตู เร็วๆ

ก็คงต้องเป็นแบบนั้น

ก็โดนบังคับอยู่หนิ ฉันเปิดประตูเข้ามา  และตรงไปหยิบอุปกรณ์ทำแผล

แล้วเดินกลับมายังห้องรับแขก

มะลิ

: ดูอะไรคะ?

นาวา

: นี่รูปครอบครัวหรอ?

มะลิ

: ค่ะ.. พ่อกับแม่ของหนู

นาวา

: แล้วพวกท่านอยู่ไหนกัน

มะลิ

: อยู่ต่างจังหวัด พ่อซื้อคอนโดนี้ให้หนูอยู่ เพราะมันใกล้มหาลัย พ่อกับแม่จะได้ไม่ห่วง

นาวา

: อืม..

ทำไมต้องแอบยืนยิ้มอยู่คนเดียว

แปลกคนจริงๆเลย

นาวา

: มาพี่ทำแผลให้ เจ็บมากมั้ย

มะลิ

: ทนได้ค่ะ

นาวา :

ขอโทษนะ ที่ทำให้ต้องมาโดนอะไรแบบนี้

มะลิ

: ไม่ใช่ความผิดพี่ซักหน่อย ไม่ต้องขอโทษหนูหรอก

นาวา

: อ่ะ.. เสร็จละ พี่กลับห้องก่อนนะ

มะลิ

: ขอบคุณนะคะ

เขายิ้มให้มะลิอีกแล้ว

ยิ้มแล้วก็เดินออกไป ผู้ชายคนนี้มีหลายอารมณ์จังนะ บางทีก็เริ่มสับสน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***