คืนที่วุ่นวาย

ภายในห้องนั่งเล่น แสงไฟสีอุ่นส่องกระทบใบหน้าของทาเลียขณะที่เธอเหยียดมือออกไปข้างหน้า ก่อนจะกล่าวคาถาเสียงหนักแน่น

"ไฟเยอร์บอล"

ทันทีที่คำพูดสุดท้ายจบลง เปลวเพลิงสีแดงส้มขนาดเล็กก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเธอ แสงจากเปลวไฟส่องสะท้อนอยู่ในดวงตาของคุโรอิที่มองดูด้วยสีหน้าตกใจสุดขีด

"เป็นไงล่ะ!"

ทาเลียยิ้มกว้างก่อนจะคุยโม้อย่างภาคภูมิ

"ฉันเก่งที่สุดเลยใช่ไหม ทีนี้จะเชื่อฉันรึยัง!"

คุโรอิที่ยังคงตกตะลึงเผลอเบิกตากว้างไปชั่วขณะ แต่เพียงครู่เดียวเขาก็ปรับสีหน้ากลับมานิ่งเฉยดังเดิม

"โอเค ฉันเชื่อแล้ว"

เขาตอบเสียงราบเรียบ

"แต่ว่า...ทำไมบอลไฟของเธอถึงเล็กจัง? ปกติเวลาเห็นในเกมหรืออนิเมะ มันต้องใหญ่กว่านี้ไม่ใช่เหรอ?"

คำพูดของคุโรอิทำให้ทาเลียชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงขัดใจ

"ก็ที่นี่มานามันเบาบางมากไงล่ะ! ถ้ามีมานาเยอะกว่านี้ ฉันทำให้ใหญ่กว่านี้ได้อีก!"

เธอพูดจบก็เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหรี่ตาลงและใช้เนตรเวทตรวจสอบมานารอบตัว เมื่อมองไปรอบข้างก็พบว่ามานาในอากาศนั้นบางเบาอย่างที่เธอคิดไว้ แต่เมื่อสายตาของเธอมาหยุดที่คุโรอิ ใบหน้าของเธอก็ซีดลงเล็กน้อย

"อะไรกัน...?"

ทาเลียพึมพำ

"รอบตัวนาย...ทำไมมานาถึงหนาแน่นขนาดนี้?"

"หืม?"

คุโรอิเลิกคิ้ว

"หมายความว่าไง?"

"นายเป็นตัวอะไรกันแน่..."

ทาเลียพูดอย่างตกตะลึง

"มานาที่อยู่รอบตัวนายเข้มข้นมหาศาล มากกว่ามานาธรรมดาหลายเท่า! ทั้งๆ ที่รอบข้างแทบไม่มีเลย"

เธอขมวดคิ้ว และรู้สึกได้ว่าสิ่งที่อยู่ต่อหน้าเธอนั้นไม่ใช่เพียงมนุษย์ธรรมดาแน่ๆ

คุโรอิมองท่าทีเคร่งเครียดของทาเลียแล้วก็ถอนหายใจ

"โอเค งั้นเธอสอนฉันใช้เวทมนตร์หน่อยสิ"

ทาเลียหลุดจากภวังค์

"เมื่อกี้นายว่าไงนะ?"

"ก็สอนเวทมนตร์ให้ฉันหน่อยไง!"

คุโรอิย้ำ

"มันเป็นความฝันของเด็กผู้ชายทุกคนเลยนะ อีกอย่าง...เธอไม่มีที่ไปใช่ไหมล่ะ? ถ้าเธอสอนฉัน ฉันจะดูแลเรื่องอาหารกับที่อยู่ให้"

ทาเลียนิ่งคิด ข้อเสนอของคุโรอิฟังดูไม่เลว แต่เธอยังคงลังเลเล็กน้อย คุโรอิที่เห็นท่าทีของเธอจึงเสริมขึ้น

"เดี๋ยวพาไปกินของอร่อยกว่าที่ฉันทำให้กินเมื่อกี้อีกนะ"

เพียงแค่นั้น ทาเลียก็ตอบตกลงทันที "ดีลแล้วนะ! ห้ามผิดสัญญาล่ะ!"

เธอพูดด้วยแววตาจริงจัง ก่อนจะถามต่อ "ว่าแต่...แล้วฉันจะนอนไหน?"

"ห้องตรงข้ามห้องนอนฉันไง"

คุโรอิตอบ

"มันเป็นห้องนอนสำรอง ฉันทำความสะอาดตลอด ของทุกอย่างยังใหม่อยู่ เธอใช้ห้องนั้นได้เลย"

"จริงเหรอ!?"

ดวงตาของทาเลียเป็นประกาย

"ฉันมีห้องของตัวเองแล้วสินะ!"

"ใช่ แต่ก่อนขึ้นไป เธอไปอาบน้ำก่อนเถอะ"

คุโรอิบอก

"เสื้อผ้าก็เอาของฉันไปใส่ก่อน พรุ่งนี้ฉันจะพาไปซื้อชุดใหม่"

เขาหยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะกวาดตามองชุดของทาเลียแล้วพูดติดตลก

"จริงสิ...ชุดที่เธอใส่ตอนนี้มันเหมือนชุดนอนเจ้าหญิงเลยแฮะ"

ทาเลียที่พึ่งรู้สึกตัวว่าเธอยังอยู่ในชุดนอนรีบกอดตัวเองไว้ ก่อนที่ใบหน้าจะแดงขึ้น

"แล้วนายจะจ้องขนาดนั้นทำไมล่ะ! ก็ฉันหลุดมาที่นี่ตอนกลางคืนไง มันเป็นเวลานอนของฉัน!"

คุโรอิส่ายหน้า

"คนที่ชอบกินมูมมามอย่างเธอ ไม่เหมาะกับชุดขาวเลยจริงๆ ถ้าเธอเป็นองค์หญิงจริงๆ ฉันละสงสารข้ารับใช้ของเธอเลย"

ทาเลียทำแก้มป่อง

"แล้วถ้านายเป็นองค์ชายที่เจ้าระเบียบ ฉันก็ไม่เอานายเหมือนกัน! ถ้าเหลือนายคนเดียวทั้งโลก ฉันก็ไม่เอา!"

"ฉันก็ไม่ได้ขอให้เธอเอาฉันสักหน่อย ยัยบ๊อง"

คุโรอิถอนหายใจ

"ไปอาบน้ำได้แล้ว ฉันจะไปจัดห้องให้"

ทาเลียย่นจมูกใส่เขาก่อนจะเดินไปห้องอาบน้ำ คุโรอิมองตามเธอไปแล้วก็คิดกับตัวเอง

'ยัยนั่นอ่านใจฉันได้รึไงนะ...? ต้องตั้งกฎไว้หน่อยแล้ว'

หลังจากจัดห้องเสร็จ คุโรอิกำลังนั่งรอทาเลีย เมื่อเธอเดินขึ้นมาชั้นสอง เขาก็เห็นว่าเธอกำลังดึงเสื้อที่ใส่อยู่อย่างอึดอัด

"นี่คุโรอิ เสื้อนายมันคับยังไงก็ไม่รู้ มันเล็กมากๆ เลย"

คุโรอิเห็นแล้วก็ถอนหายใจ

"เสื้อฉันมันไม่ได้เล็กหรอก ที่มันคับก็เพราะหน้าอกเธอต่างหาก ยัยโง่"

ทาเลียที่ได้ยินคำตอบถึงกับหน้าแดงแปร๊ด ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง

"ว่าแต่นายบอกว่ามีกฎอะไรนะ?"

"กฎสามข้อ"

คุโรอิตอบ

"ข้อแรก ห้ามอ่านใจฉัน ข้อสอง มีมารยาทเวลาอาหาร ข้อสาม ห้ามเข้าห้องของกันและกันโดยไม่ได้รับอนุญาต เข้าใจไหม?"

ทาเลียพยักหน้า

"เข้าใจแล้ว!"

คุโรอิพยักหน้ารับคำตอบ

"โอเค งั้นเธอไปนอนได้แล้ว ฉันก็จะไปนอนเหมือนกัน"

เขาหันหลังเดินกลับห้องของตัวเอง ก่อนจะพึมพำกับตัวเองเบาๆ

"สุดท้ายก็ไม่ได้เล่นเกมเลยแฮะ..."

ทาเลียมองแผ่นหลังของเขาแล้วก็อมยิ้ม ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องของตัวเองไป ปิดประตูเบาๆ

ในขณะที่พวกเขาทั้งสองคนปิดประตูห้องของตนเอง ต่างคนก็ต่างซุกตัวลงบนเตียง เผลอเขินถึงอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***