บทที่ 1 ปีศาจสวรรค์ ตอนที่ 1 สวรรค์

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก

//เสียงคนสองคนกำลังวิ่งอย่างเร่งรีบ

"เร็วๆเข้า Undray"

//ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังพูดอย่างลุกลี้ลุกลน

"เราจะหนีไปไหนกันเหรอแม่ แล้วเราจะต้องไปไกลแค่ไหนอะ"

"แม่ไม่รู้ แต่ถ้าไม่มีทางเลือกจริงๆ เราจะ-"

ก๊าสสสสส!!!!!!

//มีเสียงคำรามดังมาจากด้านพวกเขา

(ตัวเชี่ยอะไรวะนั่น!!!) "แม่!!! นั่นตัวอะไรน่ะ!!!"

"Undray เอานี่ไป!!!"

"อะไ-"

"เร็ว!!! แล้วรีบทำให้มันแตกซะ"

//ด้วยความเร่งรีบและสถานการณ์ที่คับขัน ผมได้บีบมันจนแตก

ฉึก!

"แม่!!!!!!!!!!!!!!!!"

//แม่ผมโดนสัตว์ประหลาดนั่น ฆ่าตายไปต่อหน้าต่อตา ก่อนที่ผมจะวาร์ปไปที่อื่น

ฟิ้ว.....

.

.

.

ตุบ!.....

"ที่นี่...ที่ไหนวะเนี่ย สีเขียวเต็มไปหมดเลย...ข้างบนนั่น...สิ่งปลูกสร้างเหรอวะ"

//ผม ผู้ไม่เคยเห็นต้นไม้และก้อนเมฆ

//ผมเดินออกมาจากป่า และเห็นเมืองอยู่เมืองหนึ่ง ผมจึงตั้งใจจะเขาเมืองเพื่อขอความช่วยเหลือ

"ที่นี่คือสวรรค์งั้นเหรอ...นั้นคือเมืองของชาวสวรรค์สินะ"

ตึก ตึก ตึก...

//แต่ผมลืมคิดไป พวกเขาไม่ได้ต่อสู้ พวกเขาไม่เคยเห็นปีศาจ

"เฮ้ย!!! นั้นมันตัวอะไรวะนั่น!!!"

"ปีศาจ!!!ปีศาจแน่ๆ มันจะมาทำลายสวรรค์!!!"

"ตำรวจ!!! ใครก็ได้!!! มาจับมันที!!!"

//ผมโดนตามล่า ตั้งแต่ช่วงเช้ายันตกเย็น ไม่ได้พักผ่อน ไม่ได้กินอาหาร

//ในขณะที่ตัวผมนั้นกำลังจนมุม อยู่ๆก็มีชายสูงวัยเข้ามาบอกให้ชาวสวรรค์ทั้งหลายนั้นใจเย็นลง พร้อมพูดกับผม

"ใจเย็นก่อนไอ้หนู เราไม่ได้จะทำร้ายเอ็งหรอก มากับข้าสิ ข้าจะเป็นคนเลี้ยงแกเอง

เฮ้ย!!! ไอ้หนูนี่ข้าจะเอาไปเลี้ยงเอง ห้ามจับมันนะโว้ย"

//พูดเสร็จเขาก็จูงมือผมไปยังสถานที่หนึ่ง

"เอาล่ะ...เอ็งจะกินอะไร บอกข้ามาเลย"

//ด้วยความกลัวและความไม่คุ้นชิน ผมเลยไม่ได้ตอบอะไร

"..."

"ดูจากตัวเอ็งนะ....เฮ้ Josh เอาข้าวหน้าเนื้อสองจานให้ไอเด็กนี่หน่อย เดี๋ยวข้าจ่ายเอง"

//ไม่นาน ข้าวหน้าเนื้อทั้งสองจานก็มาเสิร์ฟ

"เอ้า กินเลยเต็มที่ ไม่ต้องกลัว"

//ด้วยความหิว ข้าวหน้าเนื้อทั้งสองจานก็หมดไปอย่างรวดเร็ว

"อิ่มแล้วใช่มั้ย"

"อืม..."

"เอาล่ะ...ไหนเล่าให้ข้าฟังซิ ว่าเอ็งมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ในนรกเป็นยังไงบ้าง สงบแล้วเหรอ"

(!?...อะไรนะ ตาแก่นี่รู้เรื่องในนรกด้วยงั้นเหรอ)

.

.

.

"เอ่อ...เรากำลังบุกเข้าพระวิหาร...แต่กำลังของเราไม่เพียงพอ...พวกเราถูกสังหารอย่างบ้าคลั่ง...นรกแทบจะเป็นทะเลเลือด...

พวกเขามีอาวุธประหลาดสีดำ...กับสัตว์ประหลาดตัวสีดำที่กระหายเลือด...ผมกับแม่หนีออกมาได้...แต่พวกสัตว์ประหลาดก็ตามมา...แม่ผมถูกฆ่า....แต่ผมบีบคริสตัลบางอย่างแตก

...และผมก็มาอยู่ที่นี่"

"อย่างนั้นสินะ อาวุธสีดำ...ตัวประหลาดสีดำ คริสตัลสีขาว..."

.

.

.

(!?)

"เอ่อ...ผมไม่ได้บอกนะครับว่าคริสตัลมันเป็นสีขาว ลุงรู้ได้ไงอะ"

//เขาดูตกใจเล็กน้อย

"อ่า...แม่เอ็งเป็นปีศาจใช่มั้ย"

//ผมพยักหน้า

"อย่างนั้นสินะ"

"ถามทำไมหรือครับ"

"งั้นเอ็งก็เป็นลูกครึ่งน่ะสิ"

(!?) "ลุงรู้ได้ไงอะ"

"เอ็งไม่เหมือนปีศาจคนอื่น ที่มีผมสีเงิน แต่เอ็งกลับมีผมสีน้ำเงินเหมือนพ่อเอ็ง...

...มันเป็นศิษย์เอกของข้าเองแหละ มันอาสาจะลงนรกไปช่วยเหลือพวกเอ็ง มันคงได้พบรักกับแม่เอ็งเมื่อตอนนั่นแหละ

แต่ก็น่าเหลือเชื่อนะที่เอ็งเกิดมาได้ DNA ของปีศาจกับชาวสวรรค์น่ะไม่เข้ากันมากๆเลยนะ อาจจะโชคช่วย หรือไม่ เอ็งอาจจะเป็นผู้ถูกเลือกก็ได้"

(ผู้ถูกเลือก...งั้นเหรอ)

"นี่ก็ใกล้จะมืดแล้ว มาพักที่สำนักข้าสิ อยู่ห่างจากนี่ไม่ไกลหรอก"

//หลังจากกินข้าวเล่าความเป็นมาเสร็จ เขาก็จะพาผมไปหาที่พักที่สำนักของเขา

.

.

.

"เอาล่ะ ถึงแล้วสำนักของข้า"

(ตาแก่...เดินขึ้นเขาห้ากิโลเขาไม่เรียกไม่ไกลนะ)

//สำนักของเขาประกอบด้วยลานฝึกกลางแจ้ง โรงฝึกในร่ม บ่อน้ำร้อน โกดัง โรงยิม โรงหล่ออาวุธ และหอพักสูงห้าชั้น

//เขาพาผมมาที่จุดเก็บกุญแจ

"เดี๋ยวหากุญแจห้องว่างสักแป๊บหนึ่งนะ ลองเดินดูแถวนี้พลางๆสิ"

(หากุญแจห้องว่าง...แสดงว่าหอพักนี้ก็มีคนอยู่น่ะสิ ถ้ามีใครรู้ว่ามีปีศาจอยู่ในหอพักนี้ เราจะเป็นยังไงวะเนี่ย)

"เฮ้อ...."

(แต่ชั่งเถอะ พักผ่อนก่อนดีกว่า เหนื่อยมามากพอแล้ววันนี้ ขอห้องชั้นต่ำๆเถอะ เข้าออกง่ายๆ)

"โอเคเจอแล้ว อยากให้ห้องชั้นล่างอยู่หรอกนะ แต่ตอนนี้มีห้องว่างแค่ห้องเดียว...

ขึ้นไปชั้นห้านะ แล้วหาห้องเบอร์เจ็ด นั่นแหละห้องเอ็ง"

(ชั้นห้า...ห้องเจ็ด...ชั้นบนสุด...แถมอยู่กลางชั้น...)

"เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าจะเรียกประชุมทั้งสำนัก เรื่องเอ็งมาอยู่ที่นี่ เอ็งลงมาด้วยล่ะ"

"เอ้อ...ลืมได้ไงให้ตายสิ ข้ามีนามว่า Shiruka แล้วเอ็งล่ะ มีนามว่าอะไร"

"เอ่อ...Undray ครับ"

"โอเค อาบน้ำแล้วพักผ่อนซะ พรุ่งนี้ยังต้องเคลียร์อีกนาน"

//Shiruka เดินจากไป

(คนอะไรโคตรแปลก)

//ผมเดินขึ้นหอพักไปถึงห้องที่ผมอยู่ โชคดีที่ไม่มีใครมาเจอผม ผมเข้าห้องไปอาบน้ำ และด้วยความเหนื่อยล้า ผมจึงผล็อยหลับไปคาห้องน้ำนั่นแหละ

(พรุ่งนี้คงจะอีกยาว)

.

.

.

To be continue...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***