พ่อหนุ่มคมเข้ม

"ลูกแจ้ง พ่อโมกข์ ให้เรียนเศรษฐีมะตูม แล้วขอรับว่าลูกจะกลับไปปรึกษาท่านพ่อท่านแม่ก่อน ได้ความอย่างใดจะให้ท่านพ่อท่านแม่ไปพบท่านที่เรือนอีกครั้งนะขอรับ"

คุณนวล ชี้หน้า ปราบ และมองไปที่ ปราบ ด้วยความผิดหวัง

"เจ้า...เจ้าทำให้พ่อแม่ผิดหวังจริง ๆ "

"ลูกสำนึกผิดแล้วขอรับท่านแม่ แต่ลูกก็ไม่เสียใจที่เรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ เพราะลูกรัก แม่พิกุล จริง ๆ ขอรับ"

คุณนวล หันหน้าไปมองขุนประเทือง ทั้งสองคนสบตากัน ขุนประเทืองจึงเอ่ยขึ้นมา

"เจ้า กลับไปที่ห้องเจ้าก่อนเถิด แม่กับพ่อขอคิดหาทางแก้ไขเสียก่อน"

"ขอรับท่านพ่อ ขอบพระคุณมากขอรับ"

ณ ตลาดในเมืองหลวง

มะลิ เดินออกมาเที่ยวที่ตลาดในเมืองหลวง ถนนทั้งสองฝั่ง คึกคักไปด้วยผู้คนมากมาย ทั้งคนสยาม ทั้งต่างชาติ นางจับจ้องมองทุกสิ่งที่อย่างที่อยู่รอบ ๆ ตัวของนาง พร้อมกับตื่นเต้น ดีใจ ทุกครั้งที่ได้เห็นอะไรที่แปลกใหม่ ข้าวของเครื่องใช้แบบโบราณ ที่เคยได้ยิน ได้อ่านแต่ในหนังสือ เสื้อผ้า ข้าวของ การแต่งการของผู้คนที่อยู่ในยุคนี้ ช่างคล้ายกับที่นางเคยได้อ่านในตำรามาก่อน

ขณะที่ มะลิ กำลังเดินเล่นอยู่นั้น ได้มี ร่าง ๆ หนึ่งวิ่งเข้ามาชนนางอย่างแรงดัง ปักกกกกกก

"โอ๊ยยยย...เจ้า..เดินอย่างใดของเจ้านะ ไม่เห็นคนรึอย่างใด ชนเข้ามาได้!!"

"แม่หญิง ท่านเป็นอย่างใดบ้าง เจ็บที่ใดหรือไม่เจ้าคะ"

กระถิน บ่าวรับใช้คนสนิทของ มะลิ รีบวิ่งเข้าไปพยุง มะลิ ให้ลุกขึ้น จากนั้นจึงมองสำรวจตามร่างกายของนางว่าได้รับบาดเจ็บที่ตรงใดหรือไม่

"เจ็บนิดหน่อยเท่านั้น ข้าไม่เป็นไรดอก กระถิน"

มะลิ หันหน้าไปมองชายหนุ่มที่ชนนางจนล้มลง จนนางต้องเจ็บตัวเช่นนี้ ชายผู้นั้นมีหน้าตาคมเข้ม เคร่งขรึม สูงโปร่ง กำลังลุกขึ้นมาจากพื้น พร้อมกับปัดดินที่เปื้อนชุด พลางหันหน้ามามอง มะลิ

"ขออภัยด้วย ทำให้เจ้าต้องเจ็บตัวแล้ว ข้ากำลังวิ่งไล่จับโจรเลยไม่ทันได้มอง เจ้าเจ็บตรงที่ใดหรือไม่"

"ข้าไม่เป็นไร คราวหน้าท่านรบกวนดูทางให้ดี ๆ ด้วยว่าข้างหน้ามีคนหรือไม่ ผู้อื่นจะได้ไม่ต้องมาเจ็บตัวเพราะท่านเช่นนี้"

"ได้ ๆ คราวหน้าข้าจะระวังทางให้มากขึ้น เอ่อ ข้าขอตัวก่อนนะแม่นาง"

พูดจบชายหนุ่มก็รีบวิ่งไปทางที่โจรวิ่งราว หายไปทันที

"กระถิน เรารีบไปเดินซื้อของกันเถิด เดี๋ยวจะค่ำเสียก่อน"

"เจ้าค่ะ คุณมะลิ"

สองสาว เดินชมรอบตลาด ได้ชิมทั้งของหวาน ทั้งของคาว ได้ดูของแปลกใหม่จากต่างประเทศ และในประเทศ มะลิ และ กระถิน เดินเล่นจนกระทั่งถึงช่วงบ่ายถึงได้พากันกลับเรือนไป

เช้าวันรุ่งขึ้น

ปัง ๆ ๆ เสียงเคาะประตูหนัก ๆ ดังมาจากนอกห้องนอน ทำให้ มะลิ งัวเงี่ยตื่นขึ้นมา

ใครนะ เหตุใดจึงต้องทุบประตูห้องข้าเสียงดังเช่นนี้ เคาะปกติข้าก็ได้ยินแล้ว

"เจ้ามาหาข้า มีเรื่องอันใดรึ"

บ่าวรับใช้นั่งลงบนพื้น พลางเงยหน้ามอง มะลิ แล้วพูดว่า

"นายท่านเชิญ คุณมะลิ ให้ไปพบที่ห้องโถงเจ้าค่ะ มีเรื่องสำคัญจะคุยกับ คุณมะลิ เจ้าค่ะ"

"ท่านพ่อบอกหรือไม่ว่ามีเรื่องอะไร"

"บ่าวมิทราบเจ้าค่ะ เดี๋ยว คุณมะลิ ไปพบนายท่าน คุณมะลิ ก็จะทราบเองเจ้าค่ะ"

แตงอ่อน บ่าวรับใช้คนสนิทของ พิกุล ตอบ มะลิ แบบคลุมเครือ เนื่องจากก่อนหน้าที่จะมาเชิญ มะลิ ไปพบนายท่าน พิกุล รีบชิงสารภาพเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่าง พิกุล กับ ปราบ เรียบร้อยแล้ว โดยเล่าแต่เรื่องความรักระหว่าง พิกุล กับ ปราบ ให้พ่อฟัง

"บ่าวแจ้งให้ คุณมะลิ ทราบแล้ว หมดหน้าที่ของบ่าวแล้ว บ่าวขอลาเจ้าค่ะ"

แตงอ่อน พูดเสร็จกำลังจะลุกขึ้น และเดินออกไปจากห้องนอนของ มะลิ ทันใดนั้น น้ำเสียงที่เย็นชาของหญิงสาวก็ดังขึ้น

"เจ้าไปแจ้งท่านพ่อว่าข้าขอเวลาอาบน้ำ เปลี่ยนชุดสักครู่ แล้วข้าจะรีบไปพบท่านพ่อ"

"ได้เจ้าค่ะ!!"

แตงอ่อน ตอบ มะลิ ด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว แล้วเดินออกจากห้องไป

"นางคนนี้นี่ คิดว่าตนเองเป็นคนสนิทของ คุณพิกุล แล้วจะพูดอย่างใด กับ คุณมะลิ ก็ได้หรืออย่างไร"

"ช่างมันเถิด มันเป็นคนของ พิกุล ก็ย่อมต้องเข้าข้าง เอาอกเอาใจ แม่พิกุล อยู่แล้ว"

"เจ้าค่ะ คุณมะลิ อย่าใส่ใจมันเลยนะเจ้าคะ เรารีบอาบน้ำแต่งตัว ไปพบนายท่านเถิดเจ้าค่ะ กระถิน อยากให้ คุณมะลิ ได้รับความเป็นธรรมเร็ว ๆ เจ้าค่ะ"

"ได้สิ ไปกันเถิด"

หลังจากอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ มะลิ และ กระถิน สองนายบ่าวเดินไปที่ห้องโถงของเรือน เพื่อไปหาบิดาของ มะลิ ด้วยกัน

ณ ทางเดินระหว่างทางไปห้องโถง

"พี่พิกุล อย่างไรวันนี้ พี่ก็จะสมหวังแล้ว ท่านพ่อจะต้องบอกยกเลิกสัญญาหมั้นหมายระหว่าง พี่มะลิ กับ พี่ปราบ เป็นแน่เจ้าค่ะ อย่างไรเสีย พี่พิกุล กับ พี่ปราบ ก็เป็นคน ๆ เดียวกันแล้ว "

"พุดตาน อย่าเพิ่งคิดไปไกลขนาดนั้นเลย เรายังไม่รู้ว่าท่านพ่อจะว่าเช่นไรกับเรื่องนี้ อีกอย่างทาง พี่มะลิ ก็ไม่รู้จะยอมยกเลิกการหมั้นหมายกับ พี่ปราบ หรือไม่ พี่มะลิ รักพี่ปราบ เสียยิ่งกว่าอะไร นางจะยอมตัดใจจาก พี่ปราบ ได้ง่าย ๆ อย่างนั้นหรือ?"

"คนที่จะตัดสินใจในเรื่องนี้คือ ท่านพ่อ ไม่ใช่นาง ถ้าท่านพ่อ บอกให้ถอนหมั้น นางกล้าไม่ถอนหมั้นหรือ"

หึ หึ มะลิ มองไปทาง พิกุล และ พุดตาน ที่กำลังพูดคุยเรื่องความสัมพันธ์ของ นาง กับ ปราบ ว่าจะเป็นไปในทิศทางใด

"พี่มะลิ หัวเราะอะไรรึ หรือพี่กังวลว่าท่านพ่อจะให้ท่านถอนหมั้น กับ พี่ปราบ จนเสียสติไปแล้วหรือ"

"พุดตาน อย่าพูดเช่นนั้น อย่างใดเสีย พี่มะลิ ก็เป็นพี่น้องพ่อเดียวกันกับเราหนา"

"พี่สาวของข้ามีแค่ ท่าน คนเดียวเท่านั้น คนอื่นข้าไม่นับว่าเป็นพี่สาวเจ้าค่ะ"

"เจ้า พูดแบบนี้ พี่มะลิ จะเสียใจเอาได้นะ เจ้าไปขอโทษนางเสีย"

"ไม่ ข้าพูดความจริง หรือนางอยากฟังคำพูดโกหกหรือ นางก็รู้อยู่เต็มอกว่าข้าไม่ชอบนาง นางแย่งคนรักของท่านนะ พี่พิกุล ท่านยังจะเข้าข้างนางอีกหรือ"

"นั้นมันคนละเรื่องแล้ว พุดตาน แยกแยะหน่อยสิ อย่าเอาทุกเรื่องมาปนกัน"

หลังจากอดทนฟังสองพี่น้องเล่นละครมานาน ในที่สุด มะลิ ก็ทนไม่ไหวแล้ว จึงเอ่ยพูดกับสองพี่น้องว่า

"พวกเจ้าแสดงละครให้ใครดูรึ แถวนี้มีแค่ข้า กับ พวกเจ้า ไม่ได้มี พี่ปราบ ของเจ้าอยู่ด้วยเสียหน่อย พวกเจ้าไม่จำเป็นจะต้องแสดงละครเช่นนี้หรอก"

"นั่นประไร พี่พิกุล ท่านดู พี่มะลิ สิ ถึงแม้ท่านจะดีกับนางสักแค่ไหน นางก็ไม่เคยว่าท่านดีหรอก เห็นไหม พี่พิกุล นางว่าพวกเรากำลังเล่นละคร ว่าพวกเราเสแสร้ง!!"

"เอาเถอะ พวกเจ้าอยู่แสดงละครกันต่อเถิด ข้าไม่ขออยู่ดูพวกเจ้าแสดงละครแล้ว ข้าไปพบท่านพ่อก่อนละ"

ณ ห้องโถง

"ลูกกราบคุณพ่อเจ้าค่ะ"

มะตูม เงยหน้ามองลูกสาวคนโต พลางมองสำรวจว่านางได้รับบาดเจ็บที่ตรงใดบ้าง เพราะมะตูมได้ข่าวมาจาก โมกข์ ว่า มะลิ ทำร้ายตนเอง โดยเอาศีรษะกระแทกเสาเรือน จนเป็นลมหมดสติไป เลือดบนศีรษะไหลลงมาตามกรอบหน้า

"แม่มะลิ เจ้าเป็นอย่างใดบ้างลูก แผลของเจ้าดีขึ้นแล้วหรือไม่"

"แผลของลูกดีขึ้นมากแล้วเจ้าค่ะ ขอบพระคุณคึณพ่อมากนะเจ้าคะที่เป็นห่วงลูก"

"ดีแล้วลูก พี่ชายของเจ้าเป็นห่วงเจ้ามาก พ่อมาถึงเรือนปุ๊ปพี่ชายเจ้ารีบเข้ามารายงานพ่อปั๊ป พี่ของเจ้าเล่าเรื่องของ เจ้า แม่พิกุล พ่อปราบ ให้พ่อฟังหมดแล้วนะ"

"วันนี้บ้านเรามีแขกด้วยนะลูก คุณพ่อคุณแม่ของ พ่อปราบ มาพบพ่อด้วยเรื่องของพวกเจ้า 3 คน วันนี้พวกเราจะมาจัดการปัญหาเรื่องนี้ให้จบลง"

มะตูม หันหน้าไปหา โมกข์ พิกุล พุดตาน มะลิ และพ่อแม่ของปราบ และ ปราบ โดยทุกคนนั่งรวมตัวกันอยู่ในห้องโถงของบ้าน

"แม่มะลิ เจ้าเป็นอย่างใดบ้าง อาทั้งสองคนต้องขอโทษเจ้าด้วยกับเรื่องที่ พ่อปราบ ได้ทำผิดต่อเจ้า"

"มิเป็นไรเจ้าค่ะ คุณอา ในเมื่อพี่ปราบได้เจอกับคนที่เขารักแล้ว หลานก็ดีใจด้วยกับความรักครั้งใหม่ของพี่ปราบเจ้าค่ะ"

นวล มองสบตา มะตูม

"พี่มะตูม ข้าขอโทษจริง ๆ เจ้าค่ะ ข้าไม่คาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ พ่อปราบ บอกน้องว่าไม่ได้รัก แม่มะลิ เขารักอยู่กับ แม่พิกุล ลูกสาวคนรองของพี่มะตูมเจ้าค่ะ พ่อจะว่าอันใดหรือไม่เจ้าคะ ถ้าน้องจะขอเปลี่ยนตัวเจ้าสาวให้ พ่อปราบ จากแม่มะลิ มาเป็น แม่พิกุลเจ้าค่ะ"

พูดจบ นวล ก็หันหน้าไปทาง มะลิ

มะตูม จึงเอ่ยขึ้น

"แม่มะลิ ว่าอย่างใดข้าก็ว่าอย่างนั้น ในเมื่อ แม่มะลิยินยอมที่จะถอนหมั้นกับ พ่อปราบ หรือไม่"

"ลูกยินดีที่จะถอนหมั้นกับ พี่ปราบเจ้าค่ะ ท่านพ่อ"

มะตูม หันหน้าไปทาง พิกุล แล้วเอ่ยถามว่า

"แม่พิกุล เจ้าเต็มใจที่จะหมั้นกับ พ่อปราบ หรือไม่"

พิกุล พินหน้ามอง ปราบ อย่างเขินอาย พลางตอบคำถามมะตูม

"ถ้าหาก พี่มะลิ ไม่ต้องการ พี่ปราบ แล้ว ลูกยินดีที่จะหมั้นหมายกับ พี่ปราบ แทนพี่มะลิเจ้าค่ะเจ้าค่ะ"

หึ หึ อยู่ ๆ มะลิ ก็หัวเราะขึ้นมา พร้อมกับหันไปมองที่พิกุล

"น้องสาว เจ้าใช้คำพูดผิดไปหรือไม่ ข้าไม่ได้เป็นคนผิดสัญญาในการหมั้นหมายในครั้งนี้ การยกเลิกการหมั้นหมายระหว่าง ข้า กับ พี่ปราบ เป็นเพราะเจ้า น้องสาวของข้า หลับนอนกับว่าที่พี่เขยตนเองเสียแล้ว จะให้ข้าที่เป็นพี่สาวทำอย่างใดได้ นอกจากต้องจำยอมถอนหมั้นเท่านั้น"

"เจ้า เหตุใดถึงพูดแบบนี้ เรื่องมันจบไปแล้ว เจ้าจะพูดขึ้นมาให้ผู้อื่นอับอายอีกทำไม"

พุดตาน หันหน้าไปมอง มะลิ อย่างโกรธเกรี้ยวที่ มะลิ เอาเรื่องที่ พิกุล หลับนอนกับพี่เขย มาโพทนาต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***