ระหว่างที่สองพี่น้องเดินทางกลับห้อง ก็ได้เงินเสียงสนทนาของทั้งสองคนลอยมา
"พี่พิกุล น้องดีใจด้วยนะเจ้าคะ ในที่สุดคู่รักก็ได้สมหวังเสียที คนแถวนี้จะได้รู้ซะบ้างว่าใครกันแน่เป็นว่าที่ภรรยาตัวจริงของ คุณพี่ปราบ"
"เจ้าก็........คุณพี่ยังไม่ได้มาพบท่านพ่อเลย อย่าเพิ่งเอ่ยวาจาเช่นนี้ออกไป"
พุดตาน เงยหน้ามอง พิกุล
"ไม่เห็นเป็นเช่นไรเลยเจ้าคะ ในเมื่อสุดท้ายแล้วคนที่จะแต่งงานกับ พี่ปราบ ก็คือ พี่พิกุล ของน้องจริง ๆ นี่"
สองพี่น้องจับมือ พูดคุย ยิ้มแย้ม แล้วเดินจากไป ไม่หันกลับมามอง มะลิ และ โมกข์ ผู้เป็นพี่ชาย และพี่สาวของตนเลยสักนิด
"แม่มะลิ เจ้ากลับไปพักผ่อนก่อนเถิด เรื่องวันนี้พี่จะเรียนท่านพ่อเอง ท่านพ่อจะต้องให้ความเป็นธรรมกับเจ้าเป็นแน่"
มะลิ มองไปที่ โมกข์ ด้วยความซาบซึ้งใจ มีพี่น้องอยู่ 3 คน เห็นทีคงมีแต่ พี่ชาย กระมังที่รักและเป็นห่วงนางจริง ๆ
"ขอบคุณ พี่โมกข์ มากนะเจ้าคะ พี่โมกข์ ดีกับน้องที่สุด เป็นห่วงน้องที่สุด รักน้องที่สุด ต่อไปน้องจะไม่ทำให้พี่ต้องเป็นห่วงอีกแล้วเจ้าค่ะ น้องจะดูแลตัวเองให้ดีกว่านี้เจ้าค่ะ"
"อืม คิดได้เช่นนั้นก็ดีแล้ว ต่อไปจะทำอะไรคิดให้เยอะ ๆ เจ้า....ไม่ใช่ตัวคนเดียว ยังมีพี่มีท่านพ่อที่รักเจ้าอยู่ ส่วนคนอื่นนั้น ช่างเขาประไร ผู้ชายดี ๆ ยังมีอีกเยอะ น้องอย่าเสียใจไปเลย"
"เจ้าค่ะ คุณพี่ ตั้งแต่เขามีความสัมพันธ์กับ แม่พิกุล ยืนมอง แม่พิกุล กับ แม่พุดตาน ทำร้ายน้อง น้องก็หมดรักเขาแล้วเจ้าคะ"
"คิดได้เช่นนั้นก็ดีแล้วน้องพี่ เอาละกลับไปพักผ่อนเถิด เจ้าเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"
"เจ้าค่ะ"
มะลิ ค่อย ๆ เดินกลับห้องของตนเองไป
เมื่อมาถึงห้องแล้ว หญิงสาว ก็เอนกายลงบนเตียง พลางจ้องมองไปรอบ ๆ ห้อง และใช้เวลาครุ่นคิดเกี่ยวกับความทรงจำของร่างนี้ไปพลาง คิดสาระเรื่องราวในอดีตของตนเองไปพลางจนนอนหลับไป
ณ บ้านท่านขุนประเทือง
ปราบ นั่งรอพ่อและแม่อยู่ที่ห้องทำงาน กำลังคิดว่าจะเอ่ยเรื่องของเขา กับ แม่พิกุล อย่างใดดี ? จะเอ่ยเรื่องที่จะขอถอนหมั้นกับ แม่มะลิ อย่างใดดี ? ในที่สุดผู้ที่ ปราบ รอคอยก็มาถึง
"เจ้าปราบ มีเรื่องอันใดหรือถึงเชิญพ่อกับแม่ มาพร้อมกันเช่นนี้"
"ลูกมีเรื่องอยากจะปรึกษา ท่านพ่อท่านแม่ขอรับ เรื่องการหมั้นหมายระหว่างลูกกับแม่มะลิ คือว่าลูก อยากจะถอนหมั้นกับ แม่มะลิ ขอรับท่านพ่อ"
ปังงงงงงงง เสียงตบโต๊ะด้วยความโมโหดังขึ้น
"เจ้า.......เจ้าว่าอย่างใดนะ เหตุใดเจ้าถึงอยากถอนหมั้นกับ แม่มะลิเล่า"
"หรือว่าเจ้ามีหญิงในดวงใจแล้ว เจ้าเลยอยากจะถอนหมั้นกับนาง เพื่อไปหาหญิงในดวงใจของเจ้าใช่หรือไม่!!"
"ลูกขอโทษขอรับท่านพ่อ ลูกไม่ได้รัก แม่มะลิ จริง ๆ ขอรับ คนที่ลูกรักคือ แม่พิกุล น้องสาวของ แม่มะลิ ลูกกับนางรักกันขอรับ อีกทั้ง แม่พิกุล นาง.....เป็นเมียลูกแล้วขอรับท่านพ่อ"
"ลูกเลยอยากขอให้ท่านพ่อท่านแม่ ถอนการหมั้นหมายระหว่างลูกกับ แม่มะลิ ด้วยขอรับ"
"และอยากจะขอให้ท่านพ่อและท่านแม่ ไปสู่ขอ แม่พิกุล ให้ลูดด้วยได้หรือไม่ขอรับ"
ขุนประเทือง ถอนหายใจเฮือกใหญ่ พร้อมกับมอง ปราบ ด้วยสายตาที่ผิดหวัง
"เจ้า.....เหตุใดเจ้าถึงทำเช่นนี้ เจ้าไม่ควรชิงสุกก่อนห่ามอย่างนี้ อีกอย่าง แม่พิกุล เป็นน้องสาวแท้ ๆ ของ แม่มะลิ อีกด้วย แล้วแบบนี้พ่อจะมองหน้าลุงมะตูมของเจ้าอย่างใดกัน"
"ลูกสำนึกผิดแล้วขอรับท่านพ่อ ลูกไม่น่าใจเร็วด่วนได้แบบนี้เลย แต่ถึงอย่างไรลูกก็ต้องรับผิดชอบ แม่พิกุล ขอรับ"
ขุนประเทือง จ้องมองไปที่ ปราบ ด้วยความรู้สึกปลงตก และพยายามหาทางแก้ไขเรื่องราว
"เรื่องของเจ้ากับ แม่พิกุล มีผู้ใดรู้เรื่องนี้บ้าง"
"มีลูก แม่พิกุล แม่พุดตาน แม่มะลิ แล้วก็พ่อโมกข์ ขอรับ"
คุณนวล ตกตะลึงไปชั่วขณะ นี้มัน...แทบจะทุกคนในเรือน พี่มะตูม ที่รู้เรื่องของ ปราบ กับ แม่พิกุลนี่ คุณนวล หันไปหา ขุนประเทือง พลางเอ่ยถาม
"คุณพี่เจ้าคะ จะทำอย่างใดดีเจ้าคะ"
คุณนวล กระวนกระวาย ขึ้นมาในทันที นางคิดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments