ตอนที่ 2 ส่วนเกิน

ปราบ มองมะลิตั้งแต่หัวจรดเท้า แสดงท่าทางดูถูกดูแคลน ชิงชัง รังเกียจ พลางเอ่ยขึ้น

"ดูสารรูปของเจ้าสิ เจ้ามีอะไรสู้แม่พิกุลได้บ้าง ทั้งหน้าตา นิสัย ต่างกันราวฟ้ากับเหว ติดแค่เป็นพี่น้อง พ่อเดียวกันเท่านั้น นอกนั้นเจ้ามีอะไรสู้น้องสาวของเจ้าได้บ้าง"

"คุณพี่เจ้าคะ ไม่ต้องพูดแล้วเจ้าค่ะ น้องผิดเองเจ้าค่ะ น้องไม่ควรรักท่านพี่ ทั้ง ๆ ที่ท่านพี่ก็หมั้นหมายกับพี่สาวแล้วแท้ๆ แต่น้อง.........ห้ามใจตัวเองไม่ได้จริง ๆ เจ้าค่ะ พี่สาวก็รักท่านพี่ น้องเองก็รักท่านพี่เช่นกัน"

"ถ้าเช่นนั้น.......... น้องจะยอมถอยเองเจ้าค่ะ ในเมื่อน้องมาทีหลัง อีกทั้งพี่ทั้งสองก็เป็นคู่หมั้นคู่หมายกัน น้องจะเป็นคนถอยออกมาเองเจ้าค่ะ"

พิกุล ร้องไห้ฟูมฟาย โทษตนเองที่ไปรักคนที่ไม่ควรรัก ทำให้พี่สาวต้องเสียใจ ทำให้เรื่องทุกอย่างมันวุ่นวายเช่นนี้ เป็นความผิดของนางเอง

"แม่พิกุล ....... นางไม่เคยทำดีกับเจ้ามีแต่รังแกเจ้า เจ้ายังจะทำเพื่อนางอีกหรือ นางสมควรได้รับสิ่งดี ๆ เช่นนี้ด้วยหรือ"

ชายหนุ่มกุมมือหญิงสาว และมองไปที่นัตย์ตาของนางพลางเอ่ยขึ้น

"แม่พิกุล เจ้าเป็นของพี่แล้ว ไม่ว่าอย่างใดพี่ก็จะแต่งงานกับเจ้า หากแต่ตอนนี้พี่กับนางยังมีสัญญาหมั้นหมายกันอยู่ พี่ขอให้เจ้ารอพี่ ให้เวลาพี่อีกสักพัก พี่จะรีบจัดการถอนหมั้นกับนางให้เร็วที่สุด"

"พี่ขอโทษนะ แม่พิกุล ทำให้เจ้าต้องรอพี่แล้ว แต่ถ้าพี่ถอนหมั้นเสร็จ พี่จะรีบให้ท่านพ่อท่านแม่ มาสู่ขอเจ้าโดยเร็วที่สุดเลยนะ เจ้า........เชื่อใจพี่ใช่หรือไม่"

ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้ มะลิ รู้สึกเสียใจ และโกรธมาก มะลิ จ้องมองไปที่พิกุลเขม็ง พลางเอ่ยขึ้นว่า

"แม่พิกุลเอ่ย เจ้าที่เป็นน้องสาวของข้า กลับกล้ามานอนกับคู่หมั้นของข้า เจ้าช่างทำให้วงศ์ตระกูลของเราเสื่อมเสียเกียรติเสียจริง แย่งคู่หมั้นของคนอื่น โอ๊ะไม่สิ ข้าพูดผิด เจ้าแย่งคู่หมั้นของพี่สาวตนเองได้ เจ้านี้เป็นแม่หญิงที่เลวทราม หน้าหนาเสียจริง"

ปักกกกกกกก สิ้นคำพูดของ มะลิ ก็ได้มีมือคู่หนึ่งผลักจนมะลิล้มลงไปกองที่พื้น ร่างของมะลิ สั่นสะท้าน พลางเงยหน้าขึ้นมองผู้ที่ผลักตนเอง

"คุณพี่ เหตุใดท่านถึงผลักข้าเช่นนี้!!"

"นางต่างหากที่ท่านควรผลัก ไม่ใช่ข้า นางเป็นหญิงใจง่าย กล้าหลับนอนกับว่าที่พี่เขยของตนเอง เป็นนางที่ยั่วยวนคู่หมั้นคู่หมายของพี่สาวตนเอง แล้วเหตุใดท่านถึงต้องผลักข้าด้วยเล่า"

"ใครให้เจ้าว่าร้าย แม่พิกุล ? ใครให้เจ้ากล่าววาจาร้ายกาจกับนางเช่นนี้ ? ใครให้เจ้าดูถูกนาง ? "

"เจ้า.......มันสมควรโดนแล้ว โดนผลักแค่นี้มันยังน้อยเกินไปถ้าเทียบกับสิ่งที่เจ้าทำกับนาง!!"

"ข้าผลักเจ้า เพื่อให้เจ้าได้สติ คิดให้ได้ว่าอะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ ทีนี้เจ้ารู้แล้วใช่หรือไม่ ว่าเจ้าไม่ควรทำตัวหยาบคายกับผู้อื่นเช่นนี้!!"

ใบหน้าของ ปราบ เย็นชาลงมากขึ้นทุกที พลางมองไปทาง มะลิ ด้วยความโกรธระคนโมโหที่ มะลิ ว่าให้พิกุล เสีย ๆ หาย ๆ จนพิกุลต้องร้องไห้

"ท่านพี่ ข้าต่างหากคือคู่หมั้นของท่าน ไม่ใช่นาง เหตุใดท่านไม่ดูดำดูดีข้า ท่านกลับกล้าผลักข้า เพียงเพราะข้าดุด่าว่านาง อย่างงั้นหรือ"

"คู่หมั้นงั้นหรือ ?...ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าช่างกล้าพูดได้เต็มปากเต็มคำนักนะ ทั้ง ๆ ที่ข้าเพิ่งบอกเจ้าไปว่าข้าไม่ได้รักเจ้า ข้ารักน้องสาวเจ้าต่างหาก"

"เร็ว ๆ นี้ ข้าจะให้พ่อแม่ของข้า มาถอนหมั้นกับเจ้าแล้ว เจ้ายังกล้าพูดอีกหรือไม่ว่าข้าคือคู่หมั้นของเจ้า เจ้ายังกล้าโอ้อวดอีกหรือไม่!!"

"ตาเจ้าก็ไม่ได้บอดนิ ไม่เห็นหรือว่าข้ากับแม่พิกุล ได้เสียเป็นผัวเมียกันแล้ว เจ้ายังจะหน้าด้านไร้ยางอาย อยากได้ข้าอีกงั้นรึ เจ้านั้นละที่แย่งผัวน้องสาวตนเอง คำที่เจ้าด่าว่าแม่พิกุล มันเข้าตัวเจ้าเองทั้งหมด!!"

มะลิ ทรุดนั่งลงกับพื้น พลางร้องไห้ ฟูมฟาย เสียใจเป็นอย่างมาก ที่ถูก ปราบ ดุด่านางเช่นนี้

"พี่พิกุล พี่ไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่"

พุดตาน น้องสาวคนสุดท้องของบ้าน มีแม่คนเดียวกันกับพิกุล เอ่ยถามขึ้น

"พี่พิกุล ไม่ต้องกลัว พุดตาลจะปกป้องพี่เอง ดูซิ จะมีใครหน้าไหนมันกล้ามาทำร้ายพี่สาวข้า"

พุดตาน น้องสาวคนสุดท้องของบ้าน หันหน้ามองไปทาง มะลิ ด้วยท่าทางคล้ายกับว่า มะลิ เป็นศัตรูคู่อาฆาตก็ไม่ปาน

มะลิ รู้สึกว่าหัวใจตนเอง ถูกกรีด จนไม่มีชิ้นดี น้องสาวต่างมารดา ทั้ง 2 คน มองมาที่นาง เหมือนว่านางไม่ใช่พี่สาว ไม่ใช่คนในครอบครัวของพวกเขา มะลิ รู้สึกเหมือนว่าตนเองเป็นแค่ส่วนเกินเท่านั้น

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

ทันใดนั้น มะลิ ก็หัวเราะออกมา พร้อมกับวิ่งเข้าไปหาเสาเรือน ที่อยู่ในห้องนอนต้นหนึ่งอย่างแรง พิกุล หน้าเสียทันที นางคิดไม่ถึงว่า มะลิ จะตัดสินใจเช่นนี้ มะลิ ยังไม่ได้เห็นพิกุลกับปราบแต่งงานมีลูกด้วยกันเลย จะมาตายแบบนี้หรือ

พิกุล คิดชิงชังขึ้นมาในใจ กำลังจะยื่นมือเข้าไปหยุดการกระทำของมะลิ กลับถูกมือของพุดตาลห้ามเอาไว้เสียก่อน

"ถ้าพี่มะลิ อยากตาย ก็ให้นางตายเสียเถิด พี่สาวกับพี่ชายจะได้สมหวังเสียที พี่โมกข์ จะได้หันกลับมารักเราพี่น้อง เห็นเราสองพี่น้องเป็นน้องสาวที่แท้จริงของเขาเสียที"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***