ตอนที่ 1 ถูกทิ้ง

ณ บ้านเศรษฐีมะตูม บ้านทั้งเรือนถูกปกคลุมไปด้วยแสงอาทิตย์สีทองยามเช้า รอบ ๆ บริเวณเรือน มีเสียงของบ่าว ไพร่ ในเรือนทำงานกันอย่างขะมักเขม้น แต่ในห้อง ๆ หนึ่งนั้น กลับมี ชาย หญิง คู่หนึ่งกำลังนอนด้วยกันบนเตียง

"ท่านพี่พวกเราอยู่ด้วยกันแบบนี้จะดีหรือเจ้าคะ ? ท่านกับพี่สาวเป็นคู่หมั้นกันด้วย น้องกลัวพี่สาวจะรู้เรื่องของเราเจ้าค่ะ"

หญิงสาวเงยใบหน้าขึ้นถามชายหนุ่ม

"ถ้าหากพี่สาวรู้เรื่องของเราสองคนเข้าแล้วละก็น้องจะทำอย่างไรดีเจ้าคะ"

"เจ้าจะพูดถึงหญิงใจร้ายนางนั้นทำไม นางทั้งร้ายกาจ อิจฉาริษยา รังแกเจ้าอยู่เป็นประจำ"

ชายหนุ่มแสดงท่าทางออกมาชัดเจนว่ารังเกียจ และชิงชังหญิงสาวคนนั้นเป็นหนักหนา

"ตอนนี้มีแค่ข้า กับ เจ้า เราอย่าพูดถึงหญิงผู้นั้นอีกเลย หญิงที่มีนิสัย อิจฉาริษยา ใจร้าย ใจดำ เอาแต่รังแกเจ้าอยู่เป็นประจำ ข้าชังนางยิ่งนัก ไม่เหมือนแม่พิกุลเมียพี่ เจ้าดีที่สุด เหมาะสมกับข้าที่สุด แม่พิกุล พี่ขอให้เจ้าเชื่อใจพี่ พี่จะสะสางปัญหากับหญิงนางนั้นเอง แล้วพี่จะไปขอเจ้ากับพ่อแม่เจ้า ดีหรือไม่"

"คุณพี่ว่าอย่างใด น้องก็ว่าอย่างนั้นเจ้าค่ะ แต่ว่าเรื่องการหมั้นหมายของคุณพี่กับพี่สาวเล่าเจ้าคะ จะทำอย่างใดต่อไปเจ้าคะ"

"เรื่องการหมั้นหมายของข้ากับนางอย่างนั้นหรือ ข้าจะไปพูดคุยกับท่านพ่อและท่านแม่ของข้าเอง ข้าจะขอยกเลิกการหมั้นหมาย ส่วนนางก็ให้นางหาผู้ชายคนใหม่เถิด"

"คุณพี่.......น้องรักคุณพี่ปราบนะเจ้าคะ" ดวงตาของพิกุลแดงระเรื่อ พิกุลรู้สึกปลื้มใจในสิ่งที่ปราบทำเพื่อตน ผ่านไปครู่หนึ่งหญิงสาวจึงเอ่ยขึ้นมาว่า

"แต่ว่า ถ้าทำเช่นนี้ข้ากลัวว่าพี่สาวจะโกรธ จะเกลียดข้ามากกว่าเดิมเจ้าค่ะ" เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายหนุ่มยิ่งรู้สึกรักและสงสารหญิงสาวมากยิ่งขึ้น จึงเอ่ยขึ้นมาว่า

"แม่พิกุล เจ้าช่างเป็นคนที่มีจิตใจดียิ่งนัก เจ้าคิดถึงความรู้สึกของนางเสมอ แล้วนางเล่าเคยคิดถึงความรู้สึกเจ้าบ้างหรือไม่"

"น้องเต็มใจทำเพื่อพี่สาวเจ้าค่ะ คุณพี่ปราบ"

"แต่ถ้าหากว่า....... พี่สาวไม่ยอมถอนหมั้นกับคุณพี่เล่าเจ้าคะ คุณพี่จะทำอย่างใด"

"หากนางยังกล้า ไม่ยอมถอนหมั้นกับข้าแล้วละก็ นางกับข้าได้เห็นดีกันแน่"

พิกุล ค่อย ๆ เอนกายโผกอดชายหนุ่ม มุมปากของนางยกยิ้มขึ้นอย่างร้ายกาจ เมื่อแผนการเป็นไปตามที่ตนคิดไว้

ทันใดนั้นเอง เสียงเปิดประตูห้องก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงกระแทกประตูดัง ปังงงงงง!!!!!

"พวกเจ้า......... พวกเจ้าทำอะไรกันนะ..... พวกเจ้าช่างกล้ายิ่งนัก..... ทำเช่นนี้กับข้าได้อย่างไร"

"เจ้า แม่พิกุล คุณพี่ปราบ เป็นคู่หมั้นของข้า ส่วนเจ้าเป็นน้องสาวของข้า แต่เจ้าทั้งสองคนกลับทรยศข้า "

มะลิ เม้มริมฝีปากแน่น พลางมองไปทางชายหนุ่ม หญิงสาว ที่นอนกอดกันบนเตียง นางร้องไห้ฟูมฟาย ทั้งตั้งคำถามต่อว่า ตัดพ้อต่อชายหนุ่ม

"แม่มะลิ ข้าบอกเจ้าแล้วว่าข้า ไม่ได้ชอบเจ้า ข้าชอบน้องสาวของเจ้า เจ้าได้ยินชัดแจ้งแล้วหรือไม่ เลิกวุ่นวายกับข้าและแม่พิกุลได้แล้ว เลิกทำตัวน่าเวทนา น่ารังเกียจสักทีได้หรือไม่"

"เจ้าเคยหันกลับมามองตัวเองหรือไม่ ว่าเจ้าทำตัวเช่นไรกับผู้อื่น ทำตัวน่ารำคาญเพียงใดกับข้า ข้าอดทนกับเจ้ามานักต่อนักแล้ว คิดไว้ว่าสักวันเจ้าอาจจะเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้นได้ เจ้าไม่จำเป็นจะต้องดีเหมือนแม่พิกุลดอก แค่ดีได้สักครึ่งหนึ่งของนางผู้คนก็คงจะไม่รังเกียจเจ้าแล้ว"

มะลิ ยืนอึ้ง มองชายหนุ่มที่ตนรักมาตลอด ตระกรองกอดน้องสาวของนาง แต่คำพูดที่เขาพูดกับนางนั้น โหดร้ายยิ่งนัก นางรู้สึกเหมือนกับมีใครเอาดาบมาทิ่มแทงดวงใจนางเสียจริง

"คุณพี่ปราบ........ข้าไม่ได้เป็นคนแบบนั้นนะเจ้าคะ"

"หุบปาก!!!" ชายหนุ่มตวาดเสียงดังลั่น มะลิรู้สึกตกใจ รู้สึกอึ้ง ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด หรือพูดอะไรผิดไป เหตุใดคุณพี่จึงต้องตวาดใส่นางเช่นนี้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***