บทที่14.1 > ขู่อยู่หรอ? <

"เลิกยืนงง

แล้วเก็บของเข้าตู้ได้แล้ว จะพาไปเดินริมหาด หรือไม่อยากไป?" อะ.. สติของฉันกลับมาทันที แล้วก็ต้องเก็บความสงสัยพับเก็บเอาไว้

เอาเป็นว่า ถ้าพี่ทีอยากบอก เค้าก็บอกเองละกัน

เราออกมาเดินริมหาดกัน

เพราะตอนนี้มันก็เริ่มที่จะเย็นแล้ว แต่ก็ยังคงมีแดดอยู่บ้าง

พี่ทีเลยพามานั่งพักก่อน

"หิวยัง?" ฉันส่ายหน้าไปมาให้เค้า และมองไปยังบรรยากาศข้างหน้าที่มันมีแต่ทะเล

"อยากอยู่แบบนี้นานๆ"

อยู่ๆฉันก็หลุดพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา

"ก็ได้อยู่อีกตั้งสองวัน"

"เราจะกลับมาที่นี่ด้วยกันอีกมั้ย

มันจะเป็นแบบนั้นได้มั้ย" ฉันหันไปมองหน้าคนที่นั่งอยู่ข้างๆตอนนี้พี่ทีก็ได้แต่ยิ้ม

ก็คงไม่มีใครรู้หรอกใช่มั้ย ว่าอนาคตมันจะเป็นยังไง ฉันจะตามจีบพี่ทีติดมั้ย

อันนี้แหละสำคัญ

"หิวข้าว"

ฉันเลยเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องแทน ก็ไม่อยากให้บรรยากาศมันเสียไป

"เอ้า..เมื่อกี้ยังบอกไม่หิวอยู่เลย"

"แต่ตอนนี้หิวแล้ว"

"ป่ะ..งั้นเข้าไปกินข้างใน"

พี่ทีเดินจูงมือฉันกลับเข้ามาในโรงแรม

และก็พาฉันตรงเข้าไปยังห้องอาหารของโรงแรม

"เห้ย!!"

ฉันหันไปมองตามเสียงก็เห็นมีคนเดินเข้ามาชนพี่ที แต่ก็ไม่ได้ชนแรงอะไร

"ขอโทษครับ"

แต่เป็นพี่ทีเองที่จะเลือกขอโทษ ทั้งๆที่เค้าไม่ได้ชน

"ไอ้..ที!!"

ฉันขมวดคิ้วไปทันที และพี่ทีก็กระชับมือที่จับเข้ามาจับมือฉันแรงขึ้นกว่าเดิม

ทั้งสองยืนจ้องหน้ากันอยู่ ฉันไม่รู้หรอกว่าคนรู้จักพี่ทีรึเปล่า แต่มันก็คงอย่างนั้น

อีกอย่าง ก็คงไม่ถูกชะตากันแน่ๆเพราะเห็นการจ้องมองกันขนาดนี้มันดูไม่ใช่เพื่อนหรือคนสนิทอะไรกัน

"พี่ที"

ฉันเรียกสติพี่ที เพราะเหมือนทั้งสองจะไม่ขยับไปไหนเลย

จ้องกันอยู่แบบนี้มาสักพักแล้ว พอพี่ทีได้ยินเสียงเรียกจากฉัน เค้าก็หันมามอง

"อ๋อ..

ไปกินข้าวกันนะ" พี่ทีเดินจูงฉันออกมาจากตรงนั้น แต่มันไม่ได้เป็นแบบนั้น

มืออีกข้างของฉันถูกใครอีกคนรั้งเอาไว้อยู่

"ปล่อย!!"

ฉันไม่เคยเห็นพี่ทีใช้น้ำเสียงแบบนี้มาก่อนเลย มันดูจริงจังเกินไป และมากไปด้วย

"แฟน?" ผู้ชายคนที่รั้งฉันเอาไว้หันมาถามพี่ที และยิ้มมาให้ ยังไงก็ดูไม่เป็นมิตรเอาซะเลย

"กูบอกให้ปล่อย!"

"หึ!

แฟนไอ้ทีหรอ?" เค้าไม่ได้คำตอบจากพี่ที

เลยหันมาถามฉันแทน ฉันก็เลยพยักหน้าไปให้ เพราะมันจะได้จบๆไป

"หึๆๆ..แฟนสวยหนิ

ขอได้ป่ะ?"

"กูบอกให้ปล่อย!!"

พี่ทีไม่รอช้าให้ผู้ชายคนนั้นปล่อยมือฉัน เค้าเดินเข้ามาผลักร่างผู้ชายคนนั้นออกจากฉันทันที

"อย่ามายุ่งกับผู้หญิงคนนี้!"

"หึๆอะไรบ้าง

ที่กูอยากได้จากมึง แล้วกูไม่ได้ ขนาดที่นี่.."

"ก็ยังไม่ใช่ของมึง!"

ฉันยืนงงอยู่ในดงอะไรอยู่เนี้ย แล้วอิตาคนนี้มันเป็นใคร

ทำไมระเบิดอารมณ์พี่ทีได้ขนาดนี้

"จำไว้..

ว่ามึงไม่มีทางได้ทุกอย่าง ถ้ากูไม่อยากให้" พี่ทีดูร้ายมาก

ไม่น่าเชื่อเลยว่าเค้าจะมีอารมณ์แบบนี้ในตัว ทุกทีเห็นแต่จะนิ่งกับนิ่ง

แต่นี่ไม่.. ฟาดมาก

"ไอ้ที!!"

ส่วนไอ้คนนี้ก็คงไม่พอใจแล้วหล่ะ

"หยุด!"

ฉันหันไปมองตามเสียงที่ดังอยู่ข้างหลัง ทำไมดูคุ้นตากับคุณคนนี้จัง

"มาทำอะไรที่นี่!"

"มาพักผ่อน"

พี่ทีตอบกลับไปให้คุณคนนั้น ไม่ได้ลังเลอะไร

"เติร์ส

มาทำอะไรที่นี่?" อิผู้ชายคนนั้นสินะ ฉันเลยหันไปมอง

ทำไมมันดูกลัวๆคุณคนนี้ เพราะตอนนี้มันกำลังก้มหน้าก้มตาอยู่ตรงนี้

"ตอบ!"

เสียงตะคอกของคุณคนนี้มันทำให้ไอ้คนนั้นกลัวไปทันที

"คือ..ก็แค่.."

"มาหาเรื่อง?" ผู้ชายสูงวัยคนนั้นถามคำถามกับอิตาคนนั้นไปอีกครั้ง

"เปล่าครับพ่อ..บังเอิญเจอ"

พ่อหรอ? พ่อลูกกันงั้นหรอกหรอ..

"ที.."

คุณคนนั้นหันมามองฉัน และหันกลับไปมองพี่ที

"แค่มาพักผ่อน?" มันเป็นคำถาม ก็คงใช่ คุณคนนั้นถามกับพี่ที

"หึ.."

แต่ทำไมพี่คนนี้กลับตอบไปแค่นั้นหล่ะ

"พ่อถาม"

พะ..พ่อ หรอ นี่พ่อพี่ทีหรอ จริงสิ ก็ว่าหน้าคุ้นๆใช่แล้ว

ฉันเคยเห็นเคยเจอมาก่อนนี่เอง และไอ้คนนั้น คนที่แกล้งฉันเมื่อตอนเด็กๆแล้วพี่ทีเข้ามาช่วยสินะ

หึ้ยย!!

"กลัวอะไรแค่พาแฟนมาเที่ยว

พ่อไม่จำเป็นต้องกลัวผมนะ เพราะคนที่พ่อควรกลัว ถ้าเค้าได้เอาจริงขึ้นมาพ่อไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้หรอก

เพราะที่นี่ ของเค้า" ฉันหันไปมองพี่ทีอีกครั้ง วันนี้เค้าเปลี่ยนไปจริงๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***