"ดูทำหน้าเข้า..
กลับบ้านไปเก็บเสื้อผ้าก่อน"
"ห้ะ?" ฉันตั้งคำถามให้อีกครั้ง เก็บเสื้อผ้าไปไหนกัน
"จะพาไปทะเล
ไปสองคน" ไปทะเล..สองคน..
"เลิกอึ้ง
แล้วรีบเดิน จะได้รีบกลับ เดี๋ยวต้องเดินทางอีก"
"จริงหรอ..ไปทะเลจริงหรอ?"
"อื้ม"
"ไปกี่วันอ่ะ
เสาร์ อาทิตย์ด้วยมั้ย?"
"อื้ม"
"หู้ยยย..ได้อยู่กับพี่ทีทั้งวันเลยสิ"
"อื้ม.."
"หู้ยยย!"
"หึๆ..เด็กบ้า"
มาถึงบ้าน
ฉันก็คงต้องรีบเก็บกระเป๋า ดูตื่นเต้นดีจัง เราจะไปกันสองคน ขับรถไปด้วยกัน
ฮือ..แค่คิดก็ฟินจะแย่ แต่จะมัวมานั่งฟินไม่ได้ เวลา..นิทานต้องทำเวลาสิ
จะบ่ายแล้วนะ ฉันทำทุกอย่าง เสร็จเรียบร้อยรวมทั้งเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วย
เสร็จทุกอย่างก็ยกกระเป๋าลงมาข้างล่าง
"นิ..เราไปสามวัน
อาทิตย์เย็นๆก็กลับ รู้ใช่มั้ย?" พี่ทีหันมามองตอนฉันเอากระเป๋าวางลงข้างๆกระเป๋าพี่ที
พี่ทีไม่เอาอะไรไปเลยรึไงกัน กระเป๋าใบแค่นี้
"ค่ะ
ทำไมอ่ะ?" ฉันก็หันไปตอบกลับพี่ที
"ขนอะไรไปเยอะแยะ"
และก็หันกลับมามองกระเป๋าตัวเอง ก็ปกตินะ
"ก็เสื้อผ้าทั้งนั้นแหละ"
จริงๆในนี้มันก็มีเสื้อผ้าและก็เครื่องสำอางบำรุงผิว กันแดดอะไรพวกนี้
"เต็มกระเป๋าเลยหรอ"
"อืมหึ๊"
"จะไม่กลับมาแล้วมั้งขนไปขนาดนี้"
แล้วก็ต้องหันไปมองพี่ทีอีกครั้ง เยอะไปหรอ ไม่นะปกติ
"บ้า..นิดเดียวเองพี่ที"
"อ่ะ..นิดก็นิด
แต่ตอนนี้รีบมากินข้าว จะได้รีบไปกัน"
"โอเค"
ฉันใช้เวลากินข้าวไม่นานหรอก
สิบนาทีแค่นั้นไม่เกินนี้ เพราะรีบมาก ตื่นเต้นสุดๆไม่ใช่ว่าเกิดมาไม่เคยไปทะเลหรอก
ยิ่งทะเลใกล้ๆไปบ่อยมาก แต่ก็นะ ไปกับคนที่รัก ยังไม่เคยนี่นา
อาการมันก็จะประมาณนี้แหละ เราสองคนขับรถกันไปเอง และคนที่จะขับก็คือพี่ทีเอง
ฉันไม่รู้ว่าเค้าขับรถเป็นมั้ย แต่วันนี้รู้แล้ว ว่าเป็น
"ไปที่ไหนหรอ?" ตอนนี้เราอยู่กันบนรถแล้ว ใช้เวลาเดินทางกันมาซักพักแล้วเหมือนกัน
"เดี๋ยวก็รู้"
"หู้ย..ความลับมากมายรึไงกัน
ก็คงไปใกล้ๆแถวๆนี้ใช่มั้ยหล่ะ?"
"อื้ม..ก็รู้หนิ"
"ชิส์!"
หลังจากนั้นก็ไม่มีบทสนทนาอะไรกันหรอก
เราก็คุยกันเป็นพักๆไม่ได้คุยกันตลอดทาง ก็คงไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกันขนาดนั้นหนิ
จนเดินทางมาถึงที่หมาย
ฉันซึ่งเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ตื่นมาเพราะพี่ทีเรียกก็เห็นเบื้องหน้ามีแต่หาดทรายและน้ำทะเล
"หึ๊?" ฉันมองออกไปภายนอกของรถ มันคือสถานที่คุ้นตา
ถึงมันจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหนก็ตาม ฉันมาที่นี่ทุกปี ทุกปีเลยจริงๆหลังจากผ่านมาแล้ว12ปี ตอนเด็กๆก็จะขอร้องอ้อนวอนให้แม่ฉันพามา แต่พอโตมา
ฉันก็เป็นฝ่ายมาที่นี่เอง
"ป่ะ..ลงได้แล้ว
เข้าที่พักกัน" ฉันว่าพี่ทีตั้งใจแล้วหล่ะที่จะพาฉันมาที่นี่หน่ะ
"ตั้งใจหรอ?"
"คิดว่าไง?"
"หึๆ..อืม..
ป่ะเข้าที่พักกัน" ฉันลงจากรถ พี่ทีก็ทำการขนกระเป๋าของฉัน
และเราทั้งสองก็เดินเข้าไปเช็คอินข้างใน
โรงแรมก็เป็นโรงแรมที่เราพักกันเมื่อตอนนั้น ฉันจำได้ดี ถึงแม้มันจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหนก็ตาม
ก็บอกไปแล้ว ฉันมาที่นี่ทุกปี
"รอตรงนี้นะ
พี่ไปจัดการห้องพักให้" ฉันก็พยักหน้าไปให้
แล้วก็ต้องนั่งรอพี่ทีอยู่ตรงล็อบบี้ เค้าเข้าไปจัดการเรื่องห้องพัก
ไม่นานก็มีพนักงานเข้ามาขนของ ของเราไป
"ป่ะ"
พี่ทีเดินมาจูงมือของฉันให้ลุกขึ้น และจูงมือฉันให้เดินตามเค้าไป
ตอนนี้เราเข้ามาอยู่ในลิฟท์ มีพี่ทีฉัน และพนักงานที่ขนกระเป๋ามาให้แค่นั้น
แต่ดูไม่น่าจะใช่พนักงานขนกระเป๋าเลยนะ เค้าดูมีหน้าที่การงานที่ดีกว่านั้น
ก็ดูจากการแต่งตัว และเค้า ก็หันมายิ้มให้ฉันกับพี่ทีบ่อยๆด้วย มันดูไม่น่าไว้ใจ
ฉันเลยขยับไปอยู่ใกล้ๆพี่ที พี่ทีก็คงจะสงสัย เลยหันมามองฉัน และเค้าก็คงน่าจะรู้
ว่าฉันกำลังเกร็ง
"เลิกมองได้แล้วครับ"
ฉันหันไปมองพี่ที ซึ่งตอนนี้เค้าหันไปบอกกับพนักงานคนนั้น
"แฟนผมเอง
ยังสงสัยอะไรอีกมั้ย?" พี่ทีถามคำถามกลับไปกับพนักงานคนนั้น
"แฟน?" แต่เหมือนเค้าจะสงสัยกลับมา
"ผมมีแฟน
มันแปลกมากรึไง?"
"ไม่ครับ
คุณทีก็ออกจะหล่อขนาดนี้" เค้า..รู้จักกันหรอกหรอ ได้ยังไงกัน
ความสงสัยของฉันมันจบลงตรงนั้น เพราะไม่มีใครที่จะพูดอะไรต่อออกมาเลย
จนมาถึงห้องที่เราพักกัน
"ห้อง..
นี้หรอคะ?" ฉันหันไปถามขณะที่เราอยู่ในห้องพักกันแล้ว
"พออยู่ได้มั้ย?"
"มันใหญ่ไปด้วยซ้ำ
แล้วค่าที่พักหล่ะ..นิออกเองก็ได้นะ"
"ช่างเถอะ
อยู่ได้ก็โอเคแล้ว เรานอนด้วยกันนะ ลืมบอกไป"
"คะ?"
"อย่ามาทำเหมือนไม่เคยนอนด้วยกันดิ"
จะว่าแบบนั้นก็เถอะ แต่มันก็แค่ครั้งเดียวเอง
และครั้งนั้นฉันก็เมาจะไม่รู้เรื่องด้วย
"ออกไปได้แล้วครับ
ผมจะพักผ่อน" พี่ทีหันไปบอกกับพนักงานคนนั้น
ก่อนไปเค้าก็มีโค้งให้พี่ทีอีกด้วย
"ค่าห้องเท่าไหร่อ่ะ..ต้องแพงมากแน่ๆ"
"ไม่รู้เหมือนกัน"
"เอ้า!
ยังไง? พี่เป็นคนเลือกนะ"
"พี่ไม่ได้เลือก
คนเมื่อกี้เลือกให้" นิทานงงได้มั้ย แล้วตกลงยังไง พี่ทีนี่เริ่มแปลกแล้วนะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 48
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments