บทที่10.1 > เมื่อไหร่จะเลิกกับเค้าซะที <

ในระหว่างที่นั่งกินข้าวกันอยู่ ฉันก็หันไปมองผู้ชายที่นั่งตรงข้ามของฉันบ่อยๆมันเริ่มใจหาย เวลาที่เหลืออยู่อีกแค่หนึ่งเดือน หนึ่งเดือนแค่นั้นเอง ฉันไม่อยากให้เค้าไปอยู่ข้างๆใครอีก จะต่อสัญญาก็คงไม่ได้ เพราะในสัญญาให้ได้แค่นี้

"เผ็ดหรอ?" เค้าคงเห็นฉันนิ่งไป ก็เลยถามขึ้นมา มันจะเผ็ดอะไร ฉันกินราดหน้า ไม่ปรุงอะไรหรอก แต่ใส่แค่พริกไทยแค่นั้นเอง มันไม่ได้รู้สึกว่าเผ็ดเลยซักนิด ก็แปลกเหมือนกันฉันกินเผ็ดไม่ได้ แต่ดันชอบพริกไทย ก็แค่ชอบกลิ่นของพริกไทย และมันก็ไม่ได้รับรู้ถึงความเผ็ดด้วย ก็ฉันไม่ได้ใส่มันเยอะขนาดนั้นหนิ ฉันก็แค่ส่ายหน้าเพื่อตอบคำถามพี่ที และก็ยิ้มออกมาเล็กน้อยให้กับเค้า

"เป็นอะไรหึ๊..ไม่ชอบให้ใส่แมสหรอ?" แล้วฉันก็ต้องส่ายหน้าไปให้อีกครั้ง ดูเหมือนพี่ทีก็คงเริ่มสงสัยว่าฉันเป็นอะไร เพราะตอนนี้เค้ามองมาทางฉันอยู่บ่อยๆจนกินข้าวกันเสร็จ พี่ทีก็เดินจูงมือฉันออกมา

"ไม่พอใจอะไรพี่ใช่มั้ย?" พี่ที่ก็แค่กระซิบมาเบาๆฉันเลยเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าของพี่ที ตอนนี้เค้าไม่ได้ใส่แมส คงเข้าใจว่าฉันไม่ชอบ หล่ะมั้ง

"แค่ใจหาย"

"หึ๊?"

"อีกแค่เดือนเดียว.." และฉันก็เงียบลงแค่นั้น พี่ทีเองก็เหมือนกัน เค้าก็เงียบเหมือนฉัน แต่กระชับมือที่จับฉันอยู่เข้ามาแน่นมากกว่าเดิม เค้าพาฉันมาหาที่นั่งที่มันยังว่าง เพื่อนของฉัน กับแฟนของเค้า ก็เดินตามเรามาติดๆ

"ค่อยกลับไปคุยกันที่บ้านนะ" เราได้ที่นั่งกันแล้ว และตอนนี้พี่ทีก็จับฉันนั่งลงข้างๆกับเค้า เค้าพูดจบก็ลูบหัวของฉันเบาๆฉันก็แค่หันไปยิ้มให้เค้าแค่นั้น

"อย่าคิดมาก" เค้าบอกกับฉันอีกครั้ง พร้อมกับโยกหัวของฉันเบาๆอีกที

"นิ.."

"หึ๊?" ฉันกำลังจะเอ่ยสิ่งที่มันอยู่ในใจของฉันออกมา และพี่ทีก็หันมาถามแล้วด้วยว่าฉันจะพูดอะไร แต่ก็ต้องได้เงียบลงซะก่อน เพราะมีคนหย่อนก้นลงมานั่งร่วมโต๊ะกับเราแล้ว ก็เพื่อนของฉันกับแฟนของมัน และเพื่อนของพี่ไปร์ทที่ตามวุ่นวายกับฉันเอามากๆอยู่ตอนนี้

"ค่อยกลับไปคุยกันที่บ้านก็ได้.." ฉันพูดเสียงที่ค่อนข้างจะหง๋อยๆซักนิด พี่ทีก็คงแปลกใจ ว่ามันเป็นเรื่องอะไร เพราะหน้าตาเค้าก็ดูที่จะเป็นกังวล

"พี่ๆคะ..ขอลายเซ็นต์หน่อยได้มั้ยคะ?"

"ห้ะ..อ๋อ..น้องปี1.สินะ โดนปี2.สั่งมาหล่ะสิ" แบมบูเป็นฝ่ายถาม เพราะพวกเราทำหน้าสงสัย วันนี้น่าจะมีการรับน้องตั้งแค่เช้า กิจกรรมก็คงเยอะ เย็นนี้ฉันก็ต้องอยู่เพื่อทำกิจกรรมเหมือนกัน

"ค่ะ" น้องคนนั้นก็ตอบคำถามให้กับแบมไป..

"พี่..ใช่เดือนคณะรึเปล่าคะ?" น้องคนนั้นจ้องหน้าพี่ไปร์ท แล้วถามออกมา

"ครับ..เดือนคณะ ปี4. ครับ" พี่ไปร์ทก็ตอบน้องเค้าไป ดูน้องเค้าจะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปทางพี่ไปร์ทนะ

"ต้องเขินขนาดนั้นเลยหรอ?" คนเป็นแฟนมันก็คงต้องหึง ถ้าเป็นฉัน มีคนมาถามพี่ทีแบบนี้และจ้องหน้าแบบนี้ แถมยิ้มแฉ่งให้ขนาดนี้ ฉันคงฉะน้องมันไปแล้ว

"พี่มีเรียนอีกมั้ย?" ฉันเลิกสนใจคนตรงหน้า เพราะทำสิ่งที่น้องขอให้เสร็จแล้ว

"เรียนตอนบ่ายอีกชั่วโมงเดียว พี่ก็ต้องรอนิทำกิจกรรมอยู่ดี"

"ไปรอในรถนะคะ" เพราะถ้ารอตรงนี้ มีหวังคนเข้าหาเยอะแน่ๆเพราะคงต้องนั่งกับพี่ไปร์ท แรงดึงดูดสูงกันทั้งนั้น

"หึ๊?" แต่เหมือนพี่คนนี้จะสงสัย

"ไม่อยากให้ใครมอง" ก็ฉันหวงของฉัน

"อื้ม..โอเคครับ" พี่ทีก็ยิ้มตอบด้วยความเต็มใจ หวังว่าคงเข้าใจฉันแหละนะ

ตัดมาช่วงเย็น ฉันนั่งเบื่ออยู่ตรงที่เดิมจนถึงเย็นเลยทีเดียว และตอนนี้ก็ต้องเข้าร่วมกิจกรรม เลยเดินไปส่งพี่ทีที่รถก่อน

"ไปเองได้" ฉันกับพี่ทีเดินจูงมือกันออกมา เพราะตอนนี้ฉันกำลังจะเดินไปส่งเค้าที่รถ

"หึ..อยากไปส่ง" ฉันก็หันไปส่ายหน้าให้กับเค้า

"อ่ะ..ตามใจ เดินกลับไปก้มหน้าเดินด้วย" ด้วยความสงสัยฉันเลยหันไปมองหน้าพี่ที ซึ่งตอนนี้เค้าก็แค่ยิ้ม

"ห้ะ?" ฉันเลยตั้งคำถามเพราะความสงสัย

"ดูดิ..รู้อยู่เป็นดาวคณะ ผู้ชายมองเต็มไปหมด" เค้าก็ทำท่าให้ฉันหันไปมองคนรอบข้าง ก็นะ ตอนพี่ทีขึ้นเรียนก็มีผู้ชายมาขายขนมจีบฉันเยอะแยะไป ทั้งนักศึกษาหน้าใหม่ หรือจะเป็นหน้าเดิมๆก็มีไม่ขาด

"หวงหรอ?" ฉันเลยแกล้งถามไป เผื่ออาจได้คำตอบที่อยากจะฟัง

"อืม..ไม่ได้หรอ?" แต่ผู้ชายคนนี้ก็ตอบกลับมาอย่างไม่คิด และยังทำหน้าตาที่เฉยได้อีกด้วย ต่างจากคนฟัง เขินจะแย่

"หึๆ..ได้" ฉันก็ตอบกลับไปด้วยอาการที่มันเขินๆนั่นแหละ

"พี่นาวี" เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง กึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาทางเรา ฉันก็แค่หันไปมอง แต่ก็ยังคงเดินต่อไปเพราะพี่ทีไม่ได้หยุดเดิน จนเด็กคนนั้นเดินมาดักหน้าเราเอาไว้

"พี่นาวี เรียนที่นี่หรอคะ" เด็กคนนั้นยังตั้งคำถาม และจ้องมองหน้าของพี่ที

"คุยกับพี่หรอ?" พี่ทีชี้มือไปที่ตัวเอง จ้องหน้าแล้วยิ้มขนาดนั้น คุยกับอากาศมั้ง อยู่ๆก็รู้สึกไม่พอใจ

"ใช่ค่ะ" เด็กคนนั้นยังพยักหน้าให้ แล้วยังคงส่งยิ้มมาให้ไม่หยุด

"พี่ชื่อนาทีครับ ใช่พี่อยู่มั้ย?" เธอเหมือนจะหุบยิ้มลง และจ้องหน้าพี่ทีอีกครั้ง และทำท่ายืนคิดอะไรอยู่สักพัก

"อ๋อ..จริงด้วย ขอโทษค่ะจำผิดคน" เธอพูดจบแล้วเธอก็แยกตัวออกไป

"อะไรของเค้า" ฉันหันไปมองตามเด็กคนนั้น ก่อนเธอเดินออกไปเธอก็ทำหน้าตาเขินอายที่เธอทักคนผิด

"น้องเค้าก็บอกแล้วไง เค้าจำผิดคน" พี่ทีก็บอกกับฉันอีกครั้ง และก็พาฉันเดินต่อ

"เหมือนคนอื่นขนาดนั้นเลยรึไง ชิส์!!" ฉันก็แค่บ่นกับตัวเองเบาๆแต่คนข้างๆยังไงก็ต้องได้ยินอยู่แล้ว

"หึๆๆป่ะรีบเดิน" พี่ทีก็เร่งให้ฉันเดินตาม จนมาถึงรถ

"รออยู่ในนี้นะ" ฉันทำการสั่งเค้าอีกครั้ง มันก็คงต้องใช้คำว่าสั่ง เพราะฉันทำแบบนั้นจริงๆ

"รู้แล้วครับ รีบไปได้แล้ว" ฉันก็แค่พยักหน้า และกำลังจะก้าวเดินออกมา

"เดี๋ยวๆ.." แต่ร่างก็ถูกพี่ทีดึงเอาไว้ ฉันเลยหันไปหา ไม่รู้ว่าเค้ามีเรื่องอะไรจะบอกกับฉันอีก

"ใส่ไว้ คนอื่นจะได้ไม่มอง แล้วห้ามถอดนะ" แต่สิ่งที่เกิดขึ้น ก็คือพี่ทีหยิบเอาแมสอันใหม่ที่อยู่ในกระเป๋าของเค้า แล้วจับใส่เข้ามาให้ฉัน

"เรียบร้อย ไปได้แล้ว พี่รอนี่นะ" ก็เพราะพี่ทีไม่ค่อยจะชอบเข้ากิจกรรม อีกอย่างเค้าก็อยู่ปี4.แล้ว มันไม่ใช่หน้าที่ของเค้าด้วยมั้ง แต่กับรุ่นพี่บางคนก็ยังคงไปคุมอยู่นะ แค่คนนี้ไม่อยู่แล้ว เค้าไม่ชอบ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***