บทที่5.2 > เอาใจใส่มากกว่าเอาใจ <

"วันนี้มีแค่ข้าวต้ม พี่ตื่นสาย" ก็ตื่นพร้อมกัน จะบอกทำไมกัน ฉันก็แค่ทำเฉยทำเป็นไม่สนใจสิ่งที่เค้าพูดและฉันก็กำลังคว้าไปเอาบางอย่าง เวลากินข้าวต้มฉันจะชอบใส่มันก็คือพริกไทย แต่ก็โดนแย่งไปซะก่อน พี่ทีแย่งมันไปต่อหน้าต่อตาของฉัน แต่มันก็ไม่ได้หมายความแบบนั้น เค้าแย่งมันไปเพื่อที่จะใส่ในข้าวต้มให้ฉันแทน

"พอมั้ย?" เค้าเงยหน้าขึ้นมาถามฉัน แต่ฉันก็เงียบ เค้าเลยใส่มันเข้ามาอีก มันเยอะไปแล้วนะ

"พอแล้ว! แกล้งกันหรอ อยากให้นิตายรึไง!" ฉันเลยทำท่าเอ็ดเค้าไป

"นึกว่าจะไม่พูดแล้วซะอีก" หลังจากจบคำพูดของพี่ที ฉันก็เงียบลงอีกครั้ง และก้มหน้าก้มตากินต่อให้เสร็จๆไป

"วันนี้อยากไปไหนมั้ย?" วันนี้เค้าเริ่มมาแปลก พูดมากกว่าทุกวัน และฉันก็ยังคงมีแต่ความเงียบให้เค้าเหมือนเช่นเคย

"ไปดูหนังกันมั้ย เมื่อวานเราไม่ได้ดู พี่อยากดูหนังที่มันพึ่งจะเข้าโรงไปเมื่อสองวันก่อน หนังแอคชั่นอ่ะ นิดูได้มะ?" เค้ากินอะไรเข้าไป ทำไมวันนี้พูดจ้อขนาดนี้

"ไปดูกันนะ" หรือว่าพึ่งจะคิดได้กันว่าตัวเองควรจะทำแบบนี้มาตั้งนานแล้ว

"นะ.." ทำไมต้องมาทำสายตาแบบนี้มาทางฉันด้วย ฉันแพ้มันนะ เค้าไม่ได้ทำแบบนี้บ่อยๆเลยนะ

"อะ..อืม" สุดท้ายก็ใจอ่อน โถ่.. ยัยนิทานเอ้ย งอนเค้าได้แค่วันเดียว

หลังจากกินข้าวเสร็จ มันก็เป็นเวลาที่ค่อนข้างสายแล้ว เพราะวันนี้เราทั้งคู่นอนตื่นสายกันมาก เราออกมาจากบ้านกันหลังจากกินข้าวเสร็จ ฉันออกมาขึ้นรถก่อนเค้า เพราะรถเตรียมพร้อมอยู่แล้ว พี่ทีก็คงจะเป็นคนจัดการบอกกับคนขับรถไว้ พอเค้าขึ้นรถมา ฉันก็แปลกใจอีกครั้ง

"หืม.. มีไร?" เค้าคงเห็นว่าฉันเอาแต่จ้องหน้าเค้า พี่ทีเลยถามคำถามนั้นออกมา ส่วนฉันก็ไม่ได้ตอบอะไรไป หันหน้ากลับไปมองตรงหน้าต่อ ก็วันนี้พี่ทีแต่งตัวไม่เหมือนทุกวัน ไม่ใส่หมวก ไม่ใส่แมส แต่แว่นต้องใส่อยู่แล้วเพราะเค้าสายตาสั้น แต่ไม่ปิดหน้าปิดตาแล้วนะ ไม่เหมือนทุกวันจริงๆ

มาถึงห้าง เราก็ลงจากรถกัน วันนี้มันแปลกสำหรับฉันมากจริงๆนะ ทุกครั้ง ฉันทั้งนั้นที่จะเป็นคนเริ่ม เวลาเราไปไหนมาไหนด้วยกัน ฉันจะเป็นฝ่ายเข้าไปควงแขนเค้า แต่วันนี้มันไม่ใช่แล้วนะ พี่ทีเดินเข้ามา แล้วจูงมือฉันให้เดินตามเค้าเข้ามาในห้างแทน

"พี่ไปซื้อตั๋วหนัง นั่งรอตรงนี้นะ"

"อืม" เค้าพาฉันมานั่งแถวๆหน้าโรงหนัง แล้วก็เป็นฝ่ายไปจัดการทุกอย่างเองทั้งหมด ไม่นานเค้าก็เดินกลับมาพร้อมกับของที่เต็มสองมือ มีป๊อบคอนและน้ำดื่มของเราทั้งสองคน

ดูหนังกันจนจบตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายแก่ๆแล้ว พี่ทีเลยลากออกมากินข้าวกันก่อน และเหมือนเดิมคือเค้าจัดการให้ฉันทุกอย่าง มันก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งอยู่แล้ว หรือทุกครั้งฉันจะคิดมากจนเกินไป เค้าเอาใจใส่แบบนี้มากกว่าการเอาใจ แต่ฉันก็ยังคงเซ้าซี้เค้ามากไปแค่อยากโดนเอาใจแค่นั้นหรอกหรอ..

"ก่อนกลับ ต้องแวะซื้อของเข้าบ้านด้วยนะ ปูอัดหมดตู้เย็นแล้ว คืนนี้นิคงไม่ได้กิน ถ้าไม่ไปซื้อ นมก็ใกล้จะหมดแล้วเหมือนกัน พี่ต้องไปดูของสดด้วย เพราะตอนเช้าจะกินแค่ไข่ดาวกับไส้กรอกกันแค่นั้นไม่ได้"

เพราะฉันอยากกินแค่นี้ในตอนเช้าหนิ แต่ก็นะ แต่ละเช้าในแต่ละวันกับข้าวก็ไม่ซ้ำกันซักวันเช่นกัน ก็ตั้งแต่พี่ทีเข้ามาอยู่ที่บ้าน จัดการเรื่องการกินของฉัน ทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไป ทุกทีฉันอยากกินอะไรก็แค่สั่งแม่บ้าน เค้าก็จะทำตามที่ฉันสั่ง แต่กับพี่ที ฉันไม่เคยตื่นทันเค้าเลยซักวัน พอฉันตื่นนอนกับข้าวก็วางอยู่บนโต๊ะแล้ว เลยไม่ได้สั่งว่าวันนี้จะกินอะไร

หลังจากกินข้าวกันเสร็จ ฉันก็โดนจูงมือให้เดินตามอีกตามเคย แต่กลับโดนจูงเข้าไปในร้านชานมไข่มุก พี่ทีสั่งสิ่งที่ฉันชอบกินให้ และเมื่อได้ของที่สั่งเค้าก็จัดการจ่ายเงินและยื่นแก้วนั้นมาให้ฉัน ทำไมวันนี้โดนเอาใจมากมายจัง บางทีก็ไม่ค่อยจะชิน ทั้งๆที่อยากจะได้แบบนี้มาตั้งนาน

"ป่ะ" แล้วร่างก็ถูกจูงให้เดินตามอีกครั้ง ตอนนี้เรามาอยู่ในซุปเปอร์ของห้าง พี่ทีเดินเข็นรถเข็น แต่ไม่วายจับมือของฉันไปคล้องไว้กับแขนของเค้าไว้เช่นกัน วันนี้ เหมือนเรา..เป็นแฟนกันจริงๆยังไงก็ไม่รู้..

เค้าจัดการกับของที่ฉันต้องกินในทุกๆวันลงรถเข็น และก็พาเดินไปแผนกนั่น นี่ โน่น ได้ของที่ฉันชอบกินทุกอย่าง ทั้งของสดและของแห้ง ขนมนมและเนยมีทุกอย่าง นี่ฉัน ดูถูกความเอาใจใส่เค้าเกินไปมั้ย ทั้งๆที่เค้า รู้ทุกอย่างว่าฉันชอบอะไรบ้าง ฉันเป็นผู้หญิงที่ชอบกิน และเค้าก็จำสิ่งที่ฉันชอบได้ทุกอย่างจริงๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***