บทที่4.2 > จะไปไหน เคยคิดจะบอกกันบ้างมั้ย <

"ทำไมวันนี้ออกมาได้อ่ะ ทะเลาะกับแฟน?" เสียงจากคนที่นั่งข้างๆถามขึ้น

"อืม" ก็คงเป็นแบบนั้นมั้ง ทุกคนรู้นะว่าฉันเป็นแฟนกับพี่นาที แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลอะไรเค้าถึงมาเป็นแฟนของฉัน ก็มีแต่เพื่อนของฉันแค่นั้นแหละที่รู้ ว่าฉันเช่าเค้ามา

"เลิกๆไปซะ พี่รอเสียบอยู่" เค้าก็พูดแบบนี้ประจำ พี่เต้ยมักจะพูดประจำว่าคนอย่างฉัน ตกลงปงใจคบกับไอ้ผู้ชายลึกลับพันธ์นั้นได้ยังไง คงไม่ใช่แค่เค้า คนอื่นๆก็คงจะคิดแบบนั้นด้วยเช่นกัน

"อย่าๆอย่ามาถอนหายใจให้อีกนะ" ก็คงจะเห็นหน้าตาที่เบื่อโลกของฉันหล่ะมั้ง เลยพูดออกมาแบบนั้น

"เหอะ!"

"ไม่ต่าง" พี่เต้ยก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมา พร้อมกับยิ้มหวานๆส่งมาให้

เรานั่งคุยนั่งดื่มกันอยู่ค่อนข้างที่จะนาน ฉันเข้าใจว่าเป็นแบบนั้น เพราะตอนนี้ก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มเมา ถึงจะไม่มาก แต่ก็รู้สึกว่าเมา ตอนนี้ก็คงใกล้ร้านจะปิด เพราะคนก็เริ่มทยอยออกจากร้านกันมากมายแล้ว

"กลับมั้ยมึง เมาแล้วหน่ะ" ฉันไม่ได้ตอบอะไรไป ก็แค่พยักหน้าให้แค่นั้น หลังจากที่เช็คบิลเสร็จ เพื่อนของฉันมันก็พยุงฉันออกมาข้างนอก และตรงไปที่รถ

"ขับไหวป่ะ เมามากเหมือนกันนะเนี้ย" เป็นคำถามจากเพื่อนของฉัน

"พี่ขับกลับไปส่งดีกว่า ไม่ไหวหรอกสภาพนี้อ่ะ" และพี่คนนี้ก็อาสาที่จะไปส่ง

"งั้นหนูนั่งไปด้วย พี่ไปร์ทขับตามเรามานะ" ก็บอกว่าไม่ได้เมามาก ทำไมทุกคนถึงคิดว่าฉันเมาขนาดนั้น เพราะฉันเงียบไปมั้ง ก็ดีเหมือนกันขี้เกียจขับรถกลับพอดี ฉันขึ้นมานั่งบนรถได้ก็เอนเบาะให้เข้าที่เตรียมนอนนี่แหละ ฉันไม่อยากคุยกับใครเลยทำแบบนี้ เพราะตอนที่อยู่ในร้านฉันก็เงียบแบบนี้เหมือนกัน จะคุยก็ต่อเมื่อมีคำถามแค่นั้น

"หนักหรอแบม"

"ไม่รู้อ่ะ" ฉันไม่เห็นสถานการณ์ในรถหรอก แต่สองคนนี้ก็คงจะพูดถึงฉันหล่ะมั้ง

"ไม่เข้าใจหว่ะ"

"มันรักของมันแหละพี่ ก็เหมือนพี่ แบมก็ไม่เข้าใจ จะตามจีบมันอยู่ทำไมทั้งๆที่รู้มันก็มีแฟนแล้ว"

"นั่นดิ หึๆเหี้ยเอ้ย" หลังจากนั้นก็ไม่มีบทสนทนาอะไรหลุดออกมาอีก จนตอนนี้ก็คงจะถึงบ้านแล้วมั้ง ฉันเลยลืมตาขึ้นมามอง บ้านฉันจริงๆด้วย ฉันเลยดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง

"รู้ด้วยว่าถึงแล้ว"

"อืม" พอรถจอดเข้าที่ของมัน ฉันก็ลงมาจากรถ และทุกคนก็ลงตามกันมา

"ขอบใจนะมึงที่มาส่ง" ฉันหันไปพูดกับเพื่อนของฉัน

"นี่คนขับ" ส่วนคนนี้เรียกร้องความสนใจจากฉันอยู่

"ขอบคุณค่ะ" ฉันเลยหันไปขอบคุณเค้า และมันก็จะเป็นแบบนี้ทุกครั้ง เค้าชอบลูบหัวของฉัน แต่ทันทีที่มือของเค้าจับลงที่หัวของฉัน ยังไม่ทันได้ลูบ มือนั้นก็ถูกดึงออกไป

"จะไปไหน เคยคิดจะบอกกันบ้างมั้ย" คนที่ขึ้นชื่อว่าแฟน เดินออกมา และก็ลากฉันเข้าบ้านทันที ฉันยังไม่ทันได้ลาใครเลยด้วยซ้ำไป

"ปล่อย"

"เดินยังจะไม่ตรงทางอยู่แล้วนิ อย่าอวดเก่ง"

"ปล่อย นิเดินเองได้" มือของฉันก็หลุดออกจากมือพี่ทีด้วยแรงกระชากที่มันมีอยู่น้อยนิดของฉัน หลุดออกง่ายดายจัง

"นี่.. จะทำอะไร!" ก็ยังยืนงงอยู่ว่ามือมันหลุดออกจากกันง่ายเกินไป แต่ก็ยังไม่หายงง ร่างก็ลอยขึ้นสู่พื้นซะก่อน ตอนนี้ฉันโดนอุ้มอยู่ อยากขัดขืนเยอะๆแต่ก็นะ ขัดพอเป็นพิธีแค่นี้พอ แล้วก็โดนอุ้มเข้ามาจนถึงในห้อง จะปล่อยลงเตียงดีๆมั้ย หึ! หลังแทบหัก ไอ้บ้านี่ โยนฉันลงเตียงได้ไง

"โอ้ยย!! ไอ้บ้า!" ฉันดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง และแหงนหน้ามองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า เค้ามีใบหน้าที่ค่อนข้างไม่พอใจนัก เพราะตอนนี้ยืนทำหน้าเขียวปั๊ด เท้าเอวมองฉันอีกต่างหาก

"ออกไป" ฉันชี้มือไปทางประตู ไม่รู้ถูกมั้ยว่าทางนั้น เพราะตอนนี้รู้สึกมึนหัวไปหมด แรกๆก็ไม่เมา แต่พอโดนไอ้พี่ทีโยนลงเตียง เมามากอ่ะตอนนี้

"อุ๊บ!" ฉันยกมือขึ้นมาปิดปาก เพราะรู้สึกของข้างในมันกำลังจะทะลักออกมา

"เหี้ย จะอ้วกหรอ อย่าพึ่งนะนิ ปิดปากไว้เลยนะ" และก็โดนอุ้มเข้ามาในห้องน้ำทันทีทันใด แล้วสิ่งที่นิทานกักกันไว้ในปากก็พุ่งออกมาทั้งหมด

"เหี้ย!!" ก็รู้สึกผิดอะนะ แต่ทำไงได้มันไม่ไหว ก็ยังดีที่อยู่ในห้องน้ำแล้ว พี่ทีถอดเสื้อของเค้าออกทันที เพราะอ้วกของฉันทั้งนั้นที่กองอยู่บนเสื้อเค้า

"ฮ่าๆๆสมน้ำหน้า" ไม่รู้คิดอะไร อยู่ๆก็ไปขำเค้า ฉันคงจะเมา

"ตลกมากมั้ง" ค้อนแรงมาก

"หึๆๆ" ฉันหันหน้ากลับมาอ่างล้างหน้า และทำการทำความสะอาดใบหน้าและช่องปากตัวเอง ไม่รู้หรอกว่ามันจะสะอาดรึเปล่า แต่ก็ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันต้องการที่นอน

พอฉันทำทุกอย่างที่คิดว่ามันเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมาจากในห้องน้ำ ก็มีเซๆบ้าง พี่ทีก็เดินประกบแต่ก็ไม่ได้จับ จนฉันเดินมาถึงเตียง ล้มตัวลงนอน แล้วก็เหมือนตัวเองตายทันที ไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย

"เหี้ย!! ไอ้พี่ที!!"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***