บทที่3.. > ทนไม่ไหวยังไงก็ต้องทน <

"ดูหนังกันต่อนะ" ฉันเดินเข้าไปคล้องแขนของเค้าหลังจากที่เราเดินออกมาจากร้านนั้นมาแล้ว

"อืม"

"ดูเรื่องไรอ่ะ? "

"ตามใจ"

"เฮ้อ! แค่สามเดือน อีกแค่สามเดือน ถ้ามันเบื่อกับงานนี้มากนักก็ทนให้มันจบๆไปละกัน  ค่าจ้างก็ออกจะแพงทำงานให้สมกับเงินซะบ้าง! ทนไม่ไปนอนกับใครซักหกเดือนไม่ได้หรือไง!!  นิไม่มีทางยกเลิกสัญญา  ทนไม่ไหวยังไงก็ต้องทนเอาแล้วกัน"  มันผ่านมาสามเดือนแล้ว สามเดือนที่มันไม่มีอะไรคืบหน้าขึ้นเลย นอกจากจะโดนเฉยชาใส่ จิกกัดก็บ่อย

ฉันปล่อยมือออกจากแขนของเค้า แล้วก็เดินออกมาจากตรงนั้นทันที มันน่าเบื่อขนาดนั้นเลยรึไงที่รับงานกับฉัน ทุกทีก็เห็นทำตัวดี๊ด๊ากับคนอื่นจัง ค่าจ้างฉันให้มันไม่คุ้มรึไงถึงเป็นขนาดนี้  บางทีก็อยากจะตัดใจซะ เพราะฉันเหนื่อยเหลือเกิน

ฉันเดินหนีเค้าออกมาจากตรงนั้นและตรงไปลานจอดรถ  ฉันขึ้นมานั่งบนรถ โดยขึ้นมานั่งข้างๆคนขับ ฉันมีคนขับรถตั้งแต่แรก บอกไปแล้วคนขับรถของฉันเค้าก็ดูจะตกใจนิดนึงเมื่อเห็นฉันขึ้นมานั่งตรงนี้ ผู้ชายที่เอาแต่เดินตามฉันตั้งแต่อยู่ข้างใน เค้าก็ขึ้นรถตามมาเหมือนกัน แต่ฉันไม่ได้สนใจ จะไม่สนใจจะทำให้ได้แล้วจริงๆนะ

"กลับบ้านค่ะ" ฉันนั่งมองไปแต่บรรยากาศข้างหน้าไม่ได้หันมองใครหรอก คนขับรถของฉันก็คงเข้าใจ เพราะตอนนี้ก็ออกรถมาแล้วเช่นกัน

จนกลับมาถึงบ้าน ฉันก็ไม่ได้รอว่าใครจะมาเปิดหรือปิดประตูให้หรอก มือมีเปิดเองได้ หลังจากที่ลงจากรถ ฉันก็ตรงเข้าบ้านและขึ้นห้องนอนของฉันทันที ฉันงอนหรอ หรือโกรธกัน มันก็อาจจะเป็นทั้งสองอย่าง เค้าดูไม่อินกับหน้าที่ของตัวเอง ซึ่งมันขัดกับอาชีพของเค้า อะไรก็ไม่อยากจะทำไปซะหมด บางทีก็สงสัย เป็นซุปตาร์อยู่ในนั่นได้ไง หน้าก็นิ่ง ไม่เป็นมิตรกับใครทั้งนั้น ตอนเรียนก็เป็นแบบนี้นะ เพราะฉันเฝ้ามองดูเค้าตลอด หรือบุคลิกเค้าจะเปลี่ยน เมื่อเจอแสงสีกัน แต่ก็ช่างเถอะ อยากพักแล้ว เหนื่อยที่จะต้องเอาใจใคร ซึ่งไม่ใช่หน้าที่ของฉันเลยซักนิด มันเป็นหน้าที่แฟนเช่าอย่างเค้าต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายเอาใจฉัน

จนถึงเวลาช่วงเย็น ซึ่งฉันก็ต้องลงมากินข้าว ก็เจอเข้ากับผู้ชายที่รับจ้างเป็นแฟนของฉัน จัดโต๊ะกับข้าวอยู่ตรงนั้น ซึ่งมันก็ไม่ได้แปลกอะไร เค้าก็ทำแบบนี้อยู่ทุกวัน เค้าทำกับข้าวแทบจะทุกอย่างที่ฉันกินในทุกๆวัน ฉันเข้าไปนั่งลงที่โต๊ะกับข้าว ข้าวในจานก็เตรียมพร้อมอยู่แล้ว พี่นาทีนั่งลงตรงข้ามฉัน ซึ่งวันนี้แน่นอนฉันไม่สนใจเค้า ฉันก็ตักกับข้าวของฉันไป ซึ่งเค้าก็ทำการตักกับข้าวให้ฉันเหมือนเดิม ไม่มีบทสนทนาอะไรเกิดขึ้นระหว่างกินข้าว ไม่เหมือนทุกวัน ที่ฉันเป็นฝ่ายชวนเค้าคุยอยู่ตลอด และจนถึงเวลาที่ฉันกินข้าวอิ่ม ฉันรวบช้อนในจานและวางมันลง เค้าเห็นฉันอิ่มก็เงยหน้าขึ้นมอง

"เก็บเสื้อผ้า แล้วก็ออกไปจากบ้านหลังนี้ นิยังไม่ยกเลิกสัญญา สัญญายังเหลืออีกสามเดือนเหมือนเดิม แต่นิไม่อยากอยู่กับพี่แล้ว วันนี้ หรือไม่ก็พรุ่งนี้เช้า หวังว่าจะไม่เห็นหน้าพี่อีกนะ" ฉันพูดจบก็ลุกออกจากเก้าอี้ และเดินขึ้นห้องของฉันไป ปล่อยให้คนที่ทำหน้าสงสัย มันสงสัยอยู่อย่างนั้นแหละ

"ก๊อกๆๆ"

ฉันเดินไปเปิดประตู เพราะตอนนี้มีคนเคาะมันอยู่ ถ้าให้เดาก็คงไม่ใช่ใครหรอก

"ว่าไงคะ? "

"หมายความว่าไง? "

"ไม่เข้าใจ? "

"อืม"

"เหลือเวลาสามเดือนในการเป็นแฟน แต่ไม่ต้องมาอยู่ด้วยกันตลอดเวลาแบบนี้ อยากทำหรือไม่อยากทำอะไร ตามใจ ไม่อยากเจอ นิก็จะไม่ไปเจอ จะไม่วุ่นวาย แค่นี้ ไม่เข้าใจตรงไหนอีกมั้ย? "

"ทำไมไม่ยกเลิกสัญญาไปซะ"

"หึ! อยากไปขายตัวมากนักรึไง อีกแค่สามเดือน สามเดือนเอง รอเอาก็แล้วกัน" ฉันกำลังจะปิดประตูลง แต่ร่างก็โดนเค้าคว้าเอาไว้ก่อน

"นิ"

"ปล่อย มีสิทธิ์ทำแบบนี้หรอ ถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้ได้งั้นหรอ? "

"เพราะอะไร ไม่พอใจอะไร พูดมา"

"เบื่อ แค่นี้เข้าใจรึยัง ทำไมนิต้องคอยเอาใจคนที่นิจ้างมาเป็นแฟนวะ คนคนนั้นไม่ใช่หรอที่มันจะต้องเป็นฝ่ายทำ พอแล้ว พอซักที ไม่อยากทำ มันฝืนใจมากก็ไม่ต้องมาทำ มาทนอยู่" ฉันปิดประตูห้องนอนทันที และเดินขึ้นเตียงของตัวเอง อยู่ๆมันก็รู้สึกจี๊ดในใจ ทำไมต้องเกิดมาแล้วรักผู้ชายขายตัวที่ไม่มีหัวใจคนนี้ ไม่อยากเปลี่ยนแล้วไม่อยากทำอะไรแล้วเช่นกัน

"มึง.. คืนนี้ออกกัน" ฉันต่อสายตรงหาเพื่อนของฉัน ฉันต้องการที่จะระบาย มันอัดแน่นในใจเต็มไปหมด

"มีอะไรเนี้ย ห่างแฟนได้แล้วว่างั้น"

"อย่าพูดถึงได้มั้ย!"

"เอ้า.. เป็นไร เกิดอะไรขึ้น"

"เอาเป็นว่าสามทุ่มเจอกันร้านเดิม กูไม่อยากอยู่บ้าน"

"เออ.." เพื่อนของฉันก็ไม่ได้เซ้าซี้ต่อ ก็วางสายไปแค่นั้น ส่วนฉัน เดินเข้าห้องน้ำ คืนนี้ฉันจะออกไปเที่ยว หลังจากที่ฉันติดอยู่กับเค้ามาสามเดือนไม่ได้ไปไหน หึ!!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***