บทที่1.. > แฟนเช่า <

"สัญญาเช่า 6เดือน พี่ไม่มีสิทธิ์รับงานซ้อน ไม่มีสิทธิ์ให้ใครเช่าพี่ได้อีก ใน6เดือนนี้"

"เฮ้ออ.. อืม"

ฉันลงทุนแค่ไหนเพื่อจะเปลี่ยนใครซักคน มันยากฉันรู้ แต่ทำไมฉันถึงจะยังรั้นที่จะทำ  ใครรู้เข้าเค้าจะว่าฉันโง่แค่ไหน ที่อยากได้ผู้ชายขายตัวมาเป็นคู่ชีวิต บางทีก็ตลกตัวเอง จะจมปลักทำไมอยู่แต่กับอดีต ในเมื่อมันก็ผ่านมาเป็นสิบๆปี หึ!!

ตอนนี้ฉันอายุ20ปี เป็นนักศึกษามีครอบครัวที่สมบูรณ์มีพร้อมทุกอย่างเลยก็ว่าได้ แต่ไม่มีหรอกความสุข ความสุขมันอยู่ไหน เงินในกระเป๋าหรอ หึๆหลายคนคงคิดแค่มีเงินมันก็มีความสุขแล้ว แต่กับฉันทำไมไม่คิดแบบนั้น  ฉันอยู่คนเดียว ถึงรอบกายจะไม่เป็นแบบนั้น  เพราะบ้านหลังที่แสนจะใหญ่โตนี้ มันมีแค่ฉันที่คอยออกคำสั่งทุกอย่างให้ทุกคน พ่อแม่ หนะหรอ ก็มัวแต่ทำงาน พวกท่านทำงานแต่ไม่ได้อยู่ในเมืองไทยหรอก พวกท่านอยู่ต่างประเทศ จะไม่ให้ฉันพูดออกมาได้ไงว่าฉัน อยู่คนเดียว

ทุกวันมันเหงานะ ฉันทนอยู่แบบนั้นมาตั้งแต่ฉันเรียน ม.ปลาย ปีๆหนึ่ง ฉันได้เจอหน้าพ่อกับแม่แค่หนึ่งครั้ง ก็แค่ช่วงปิดเทอม ที่ฉันจะบินไปหาพวกท่าน แต่ก็เบื่อแล้วอ่ะ ฉันไม่อยากไปๆมาๆแบบนี้แล้ว ปิดเทอมปีนี้ ฉันเลยไม่ไปไหน เพราะฉันคิดว่า จะใช้เวลาที่ฉันมีทั้งหมด อยู่กับแฟน ก็แฟนเช่าของฉันไงหล่ะ

สัญญาเช่าที่ฉันเสนอให้เค้า6ล้านบาท ตกอยู่เดือนละหนึ่งล้านบาท  สัญญาในนั้นเค้าไม่มีสิทธิ์ที่จะไปรับงานที่ไหนได้อีก 24ชั่วโมงในแต่ละวันของเค้ามันต้องเป็นของฉัน แต่เค้าก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะล่วงเกินฉันได้เหมือนกัน  เพราะฉันแค่เช่า ไม่ได้ซื้อ ค่าตัวเค้ามันแพงเกินไปนะ แต่ฉันหน่ะหรอจะจ่ายไม่ไหว แค่คืนละแสนง่ายนิดเดียว แต่ฉันคงไม่คิดตื้นๆขนาดนั้น เค้าขายให้ใครต่อใครมาแล้วบ้าง ความฝันที่อยากจะเก็บซิงไว้ให้เค้า มันจบลงตั้งแต่รู้ว่าเค้าขายตัวแล้ว ฉันเลยเขียนลงในสัญญาว่าถ้าหากเค้าล่วงเกินฉันโดยที่ฉันไม่ยอม บริษัทหรือเอเจนซี่ที่ดูแลเค้าจะถูกปรับ5เท่าของค่าจ้างที่ฉันจ่าย ทุกอย่างมันก็เป็นไปตามนั้น ฉันไม่ได้หวงความซิงหรอกนะ ยังไงคนนั้นก็ต้องเป็นเค้าอยู่แล้ว แต่เราต้องรักกันก่อนมั้ย ไม่ใช่ฉันไปซื้อเค้ามาแบบนี้ มันง่ายไป แต่ก็ยังหวังนิดๆหล่ะนะ ฉันหวังว่าเค้าจะไม่ทำมันอีก ถ้าเราได้อยู่ด้วยกันทุกวัน ทุกเวลา และทุกนาที เค้าอาจจะเปลี่ยนใจ และฉันอาจจะชุบเค้าให้กลายเป็นคนใหม่ได้เหมือนกัน  ฉันไม่แคร์อยู่แล้วว่าเค้าจะเป็นอะไรมาก่อน เพราะยังไงเค้าก็คือผู้ชายที่ฉันรักมาตั้งแต่เด็กๆ ฉัน..มีเวลาแค่หกเดือน มันต้องเป็นไปได้ ที่จะทำให้คนคนนี้รักฉันให้ได้

"ทำไมเวลาไปไหนมาไหนด้วยกันต้องปิดขนาดนี้ด้วย"

"ไม่อายหรอ ใครๆเค้าก็รู้ว่าพี่ขายตัว"

"แล้วใครๆที่ว่า..มันเคยซื้อพี่ได้มั้ย"

"เลิกพูด จะไปไหนก็รีบไป จะได้รีบกลับ"

"เช่ามาให้เป็นแฟน ไม่ได้เช่ามาให้เป็นพ่อ"

"เลิกเช่าก็ได้หนิ ไม่ว่า ยกเลิกสัญญาไปสิ"

"ถ้าจะพูดแบบนี้ แล้วจะยอมรับงานตั้งแต่แรกทำไม? "

"เฮ้ออ! "

ฉันมองดูแผ่นหลังของผู้ชายคนนี้เดินผ่านฉันไป และตรงไปที่รถที่มีคนขับอยู่แล้วในนั้น เค้าเข้าไปนั่งเบาะหลังของรถแล้วก็ปล่อยให้ฉันยืนมองอยู่แบบนี้..

"ทนสินะ..อินิทาน มึงต้องทน! "

ฉันเดินตามมาขึ้นรถอีกฝั่ง แล้วรถ ก็แล่นออกจากจุดที่จอดนิ่งอยู่เมื่อกี้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***