ตอนที่ 4 หนีไปไหนไม่ได้อีกแล้ว

เสียงประตูล็อกดัง แกร๊ก! ขิมสะดุ้งเฮือก รีบหันไปมองอเล็กซ์ที่ยืนพิงประตูด้วยท่าทีเย็นชา เขาถือกุญแจอยู่ในมือก่อนจะโยนมันทิ้งไปบนโต๊ะ

"พี่ขังฉันไว้ทำไม!?" ขิมตะโกนลั่น น้ำตาเอ่อคลอ

"ขังเหรอ?" อเล็กซ์หัวเราะเบาๆ เดินเข้ามาหาเธอช้าๆ "เธอพูดเหมือนฉันเป็นผู้ร้าย แต่ลืมไปหรือเปล่าว่าเธอเป็นคนที่ทิ้งฉันไปก่อน?"

"ฉันขอโทษแล้วไง!" ขิมขึ้นเสียง น้ำตาไหลไม่หยุด "ฉันรู้ว่าฉันผิด แต่พี่จะลากฉันกลับมาแบบนี้ไม่ได้!"

"ไม่ได้?" อเล็กซ์โน้มตัวลงกระซิบข้างใบหูของเธอ เสียงของเขาเย็นจัดจนเธอขนลุก "ขิม… เธอคิดว่าเธอยังมีสิทธิ์ปฏิเสธฉันอยู่เหรอ?"

ขิมตัวสั่น เธอพยายามถอยหลัง แต่ชนเข้ากับเตียงเสียก่อน

"พี่ต้องการอะไรจากฉัน!?" เธอสะอื้น "จะเอาคืนฉันเหรอ! จะทำให้ฉันเจ็บเหมือนที่พี่เคยเจ็บใช่ไหม!?"

อเล็กซ์เงียบไปชั่วอึดใจ ดวงตาของเขาวาววับขึ้นมาเล็กน้อย

"เจ็บ?" เขาทวนคำพูดของเธอ ก่อนจะแสยะยิ้ม "เธอยังไม่ได้เจ็บเลยขิม"

ขิมเม้มปากแน่น มือกำผ้าปูที่นอนจนสั่น เธอรู้สึกเหมือนตกอยู่ในฝันร้ายที่ไม่มีวันตื่น

"ฉันขอโทษ… ได้โปรด ปล่อยฉันไปเถอะนะ" ขิมร้องไห้เสียงเบา รู้สึกหมดแรงที่จะเถียง

อเล็กซ์มองใบหน้าเปรอะน้ำตาของเธอด้วยสายตานิ่งสงบ ก่อนจะยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาเธอออกเบาๆ

"อย่าร้องไห้เลยขิม" เขาพูดเสียงเรียบ "เธอต้องอยู่ที่นี่กับฉัน… และฉันจะไม่ปล่อยเธอไปไหนอีก"

...ขิมพยายามถอยหนีไปจนสุดเตียง แต่ร่างสูงของอเล็กซ์ก็ไม่ให้เธอหนีไปไหน สายตาของเขายังคงแน่วแน่และกดดันเหมือนเดิม เธอรู้ดีว่าต่อให้ดิ้นรนแค่ไหนก็ไม่มีทางสู้แรงเขาได้...

"อเล็กซ์… ได้โปรด ฉันขอร้อง ปล่อยฉันไปเถอะ"

ขิมพูดเสียงสั่น น้ำตาคลอเต็มดวงตา

อเล็กซ์มองเธอด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก เขาค่อยๆ โน้มตัวลงมาใกล้ ขิมตัวสั่นเฮือก รีบเบี่ยงหน้าหนี แต่ฝ่ามืออุ่นร้อนของเขากลับประคองคางเธอไว้ บังคับให้หันมาสบตาเขาตรงๆ

"เธอรู้ไหมขิม…" เขากระซิบเสียงต่ำ "เธอขอร้องฉันไปกี่ครั้งแล้ว?"

ขิมเม้มปากแน่น พยายามกลั้นน้ำตา เธอรู้ว่าเขาไม่มีวันใจอ่อน

"ฉันขอโทษ…" เธอเอ่ยออกมาทั้งน้ำตา "แต่พี่ทำแบบนี้ไม่ได้!"

อเล็กซ์จ้องเธอนิ่ง ก่อนจะกระตุกยิ้มเย็น

"งั้นเหรอ?"

สิ้นเสียงนั้น ริมฝีปากร้อนจัดของเขาก็แนบลงมากดจูบที่ริมฝีปากเธออย่างรวดเร็ว

"อื้อ!" ขิมเบิกตากว้าง ตกใจจนสั่นไปทั้งร่าง เธอพยายามผลักเขาออก แต่กลับถูกแขนแกร่งโอบรัดแน่นขึ้นไปอีก

จูบของเขาไม่อ่อนโยนเลย มันเต็มไปด้วยแรงกดดันและการครอบครอง ขิมรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจ เธอทุบไหล่เขาแรงๆ พยายามดิ้นรนสุดกำลัง

... แต่แทนที่อเล็กซ์จะปล่อย เขากลับจูบหนักขึ้น ราวกับต้องการลงโทษเธอให้รู้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ขัดขืน...

ขิมรู้แล้ว…

ขิมหายใจหอบ น้ำตาไหลอาบแก้ม ขณะที่ริมฝีปากยังคงร้อนผ่าวจากจูบของอเล็กซ์ เธอพยายามผลักเขาออกอีกครั้ง แต่กลับถูกกดให้นอนราบไปกับเตียง

"ปล่อยฉัน…" เสียงเธอสั่นอย่างสิ้นหวัง "พี่อเล็กซ์… พี่ไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้"

"ฉันเคยให้เธอไปแล้วครั้งหนึ่ง ขิม" อเล็กซ์เอ่ยเสียงเย็น "แต่ดูสิ่งที่เธอทำกับฉันสิ… เธอทิ้งฉันไป แล้วคิดว่าฉันจะใจดีปล่อยเธอไปอีกงั้นเหรอ?"

ขิมเม้มปากแน่น รู้สึกเหมือนถูกบีบให้จนมุม เธอสบตาเขาทั้งน้ำตา แล้วตัดสินใจใช้โอกาสนี้

เธอรวบรวมแรงทั้งหมด ผลักเขาออกสุดแรงแล้วรีบกระโจนลงจากเตียง วิ่งไปที่ประตูโดยไม่หันกลับมามอง

มือของเธอกำลูกบิดแน่น บิดมันอย่างร้อนรน

...แต่ประตูล็อก!...

"ไม่…!" ขิมพยายามดึงมันอย่างแรง ทุบมันสุดกำลัง เธอหันกลับไปมองเขา ดวงตาตื่นตระหนก

"พี่ขังฉันไว้ทำไม!?"

อเล็กซ์ลุกขึ้นจากเตียงอย่างช้าๆ แววตาของเขาดุดันราวกับนักล่าที่เพิ่งเห็นเหยื่อกำลังดิ้นรน

"เธอคิดว่าเธอจะหนีจากฉันได้ง่ายๆ หรือไง?"

"พี่มันบ้า!" ขิมกรีดร้องออกมา ทุบประตูอีกครั้ง "พี่ไม่มีสิทธิ์ขังฉันไว้ที่นี่!"

"ไม่มีสิทธิ์?" อเล็กซ์เดินเข้ามาใกล้ ฝีเท้าหนักแน่นและเยือกเย็น

"ฉันให้โอกาสเธอแล้วขิม… ฉันปล่อยเธอไปแล้ว แต่เธอกลับเลือกเดินออกจากชีวิตฉันไปเอง"

ขิมส่ายหน้ารัวๆ น้ำตาไหลพราก

"แต่ฉันไม่มีวันกลับมาเองแน่! พี่กำลังบังคับฉัน!"

"ถ้าฉันต้องบังคับเธอเพื่อให้เธออยู่กับฉัน ก็ถือว่าเป็นราคาที่เธอต้องจ่าย"

เขาจะไม่ยอมปล่อยเธอไปอีกแล้ว…

ขิมตัวสั่น รู้สึกสิ้นหวัง เธอถูกขังอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ กับชายที่ครั้งหนึ่งเคยรักเธอสุดหัวใจ

แต่ตอนนี้…เขาไม่เหลือความเมตตาให้เธออีกแล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***