หลังจากที่ตรวจสอบและสำรวจบ้านมาตลอดทั้งวันเพย์ก็ไม่พบเข้ากับอะไรที่ผิดปกติหรือน่าสงสัยแต่อย่างใด
"ฮัสค์คงโกหกสินะ หรือไม่บางทีก็อาจจะไม่ใช่ตอนนี้ก็ได้ที่พวกนั้นจะลงมือ"
"สี่โมงเย็นแล้วหรอเนี่ย เวลาผ่านไปเร็วจังเลยนะ"
เนี้ยงที่พึ่งกลับมาถึงบ้านก็ได้เดินเข้าไปภายในบ้านพร้อมกับของมากมายที่ซื้อมาด้วย
"ที่รักกก ฉันกลับมาแล้ว ฉันซื้อของมาเยอะแยะเลยด้วย"
"ที่รักคะคุณอยู่บ้านรึเปล่าคะ?"
"นี่เค้าไปไหนของเค้ากันนะ"
"อย่าให้มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นนะ"
ก่อนหน้านี้ไม่นานมากนัก
หลังจากที่เพย์ทำอาหารเย็นเสร็จแล้วนั้น ก็ได้มีเพื่อนบ้านมาขอให้เขาไปช่วยอะไรบางอย่าง ซึ่งด้วยนิสัยชอบช่วยเหลือไปทั่วที่แก้ไม่หายของเพย์ก็ได้ทำให้เขายอมที่จะไปช่วย แต่ก็ไม่ลืมที่จะล็อคประตูบ้านเอาไว้
ในตอนที่เข้ามาภายในเขตบ้านของเพื่อนบ้านท่านนี้แล้วนั้น เพย์ก็ตกใจเมื่อทราบถึงปัญหาของเขาในทันที
"คุณบอกว่าปัญหาที่คุณพบเจอคือแมลงรบกวนใช่มั้ย แต่ทำไมคุณไม่บอกว่าไอ้ปัญหาที่ว่านี่มันคือระดับรังแต้นใหญ่เท่าตัวคน"
(คิดในใจ)"ถ้าไอ้เจ้านี่มันมาอยู่ที่บ้านดีไม่ดีเนี้ยงอาจจะถึงขั้นเผาบ้านเลยก็ได้เลย ดีแล้วที่บ้านไม่มีอะไรแบบนี้"
"ก็ฉันกลัวว่าคุณจะไม่กล้ามาน่ะคะ"
"แล้วทำไมไม่โทรแจ้งบริษัทกำจัดแมลงมาจัดการล่ะครับ?"
"ฉันกลัวว่ามันจะแพงน่ะ"
เพย์ทำสีหน้าเซ็งกะตายก่อนที่จะตอบตกลงที่จะให้การช่วยเหลือ
"ก็ได้ครับผมจะช่วย"
"ขอบคุณมากๆนะคะ"
"แต่ผมจะโทรแจ้งบริษัทกำจัดแมลงมาจัดการให้นะ ส่วนคุณก็ไม่พักที่บ้านของผมก่อนก็ได้ในระหว่างที่เจ้าหน้าที่มาเคลียร์เจ้านี่ให้"
"แต่ว่า...."
"แต่ว่าอะไรหรอครับ? ถ้าเป็นเรื่องค่าใช้จ่ายคุณไม่ต้องห่วงนะผมจะออกค่าใช้จ่ายให้เอง"
"มันไม่ใช่เรื่องนั้นคะ คือฉันมีลูกสองคน เป็นลูกสาวหนึ่ง ลูกชายหนึ่งค่ะ"
"แล้วสามีของคุณล่ะ เขาไปอยู่ไหนหรอ?"
"เขาทิ้งฉันกับลูกไปนานมากแล้วค่ะ"
"อย่างงั้นหรอครับ"
ในตอนที่เพย์พาเพื่อนบ้านและลูกๆทั้งสองคนกลับมาที่บ้าน เขาก็ได้พบว่าคุณภรรยานั้นกลับมาถึงบ้านแล้ว โดยในตอนที่เขาเปิดประตูเข้าไปภายในบ้านนั้น คุณภรรยาก็ได้รีบเข้ามาซัดคำถามใส่ในทันที
(น้ำเสียงจริงจัง)"คุณไปไหนมา?"
"ผมไปช่วยเคลียร์ปัญหาให้กับเพื่อนบ้านใหม่มาน่ะ"
"ฉันรู้จักไหม?"
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะผมเองก็พึ่งรู้จักเหมือนเย็นวันนี้เอง"
"ขอเจอเพื่อนบ้านใหม่หน่อยได้ไหม?"
"ได้สิ พวกเขาอยู่หน้าประตูนี้เอง"
(เสียงกระซิบ)"คุณพามาหรอ?"
"ครับ และ...."
"และอะไร?"
"พวกเขาจะมาพักที่บ้านเราหนึ่งวัน เพราะที่บ้านของพวกเขาเจอปัญหารบกวน"
"แล้วไอ้ปัญหาที่ว่านี่มันใหญ่แค่ไหน?"
"รังแต้นตัวเท่าคน"
คำตอบของเพย์เล่นทำเอาเนี้ยงถึงกับจิตตกไปเลย
"ที่รัก คุณอนุญาตให้พวกเขามาพักที่บ้านเราได้ไหม?"
"ได้สิ"
พอพูดจบเนี้ยงก็ได้เดินออกไปต้อนรับเพื่อนบ้านด้วยตัวเองในแทบจะทันที
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 13
Comments