ตอนที่ 7

"ที่รักคะ คุณนอนพักก่อนก็ได้นะ ดูเหมือนว่ารถจะติดหนักอีกนานเลยกว่าจะกลับถึงบ้าน"

"ขอบคุณครับ ขอโทษนะที่ผมทำให้คุณเป็นห่วง"

"มันไม่ใช่ความผิดของคุณเลย คนที่ผิดมันคือไอ้เจ้าบ้าที่ยิงคุณต่างหาก"

(น้ำเสียงติดตลกหน่อยๆ)"แล้วผงซักฟอกที่ผมซื้อยังอยู่ครบไหมครับ?"

"อยู่ครบค่ะ ตามจำนวนที่ในบิลระบุเอาไว้เลย"

"ดีจังเลย คุณเก็บบิลให้ผมหน่อยนะ"

"ได้ค่ะที่รัก คุณนี่ชอบสะสมบิลค่าสินค้าจังเลยนะ"

"ก็มันคิดเป็นนิสัยแล้วนิครับ"

"เอาเป็นว่าตอนนี้คุณนอนพักก่อนดีกว่านะ หมอบอกว่าอีกนานเลยกว่าที่แผลจะหายสนิท"

"ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?"

"ได้สิคะ ถามมาได้เลย"

"ผมนอนอยู่โรงพยาบาลกี่วันหรอ?"

"สามวันค่ะ"

"ผมทำคุณเสียเงินไปเยอะเอามากๆเลยนะ"

"มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลยค่ะที่รัก"

"และอีกอย่างคุณก็มีประกันอุบัติเหตุอยู่แล้วก็ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าใช้จ่ายหรอก"

"เอ้า! หลับไปตอนไหนเนี่ย! แต่ก็ฝันดีนะคะที่รัก"

สายฝนเริ่มตกลงมาช้าๆและเร็วขึ้นเรื่อยๆ ในตอนนี้เกือบทั่วทั้งเมืองได้ถูกปกคลุมไปด้วยห่าฝนที่โหมกระหน่ำลงมา

ในเช้าของวันถัดมา เพย์ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้ที่แปลกแตกต่างออกไป ซึ่งมันก็คงจะเป็นเพราะแผลจากการถูกยิง โดยในระหว่างที่กำลังอาบน้ำอยู่นั้นเพย์ก็นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น

"สามวัน นี้ฉันอ่อนแอลงไปมากเลยจริงๆ อย่างนี้ฉันจะปกป้องใครได้"

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จเพย์ก็ได้รับแต่งตัวและลงไปชั้นล่างเพื่อรับประทานอาหารเช้ากับคุณภรรยาตามปกติ

"สวัสดีตอนเช้าค่ะที่รัก"

"สวัสดีตอนเช้าครับ"

"วันนี้ฉันทำโจ๊กหมูเด้งกับไข่ตุ๋นทรงเครื่องให้คุณโดยเฉพาะเลยนะ"

"ขอบคุณมากๆนะครับ"

"ด้วยความยินดีค่ะ"

เนี้ยงเดินเข้ามากอดเพย์อย่างอ่อนโยน

"ช่วงนี้คุณอย่าพึ่งไปทำงานนะคะ รอให้แผลหายสนิทก่อนนะแล้วค่อยไปทำงาน"

"ครับ"

"แต่ก็ใช่ว่าจะได้เงินเดือนเท่าเดิมนะ คุณก็รู้ว่าบริษัทเราจ่ายตามเวลาที่ทำงานน่ะ"

"ผมรู้ครับ แต่ขอบคุณนะครับ"

เนี้ยงหอบแก้มเพย์ "หายไวนะคะที่รัก"

ในระหว่างที่หยุดพักผ่อนนั้นเพย์ก็ได้เดินสำรวจไปทั่วทั้งบ้านเพื่อความแน่ใจว่าไม่ได้มีสิ่งผิดปกติอยู่ภายในบ้าน เพราะการที่ฮัสค์ปรากฏตัวออกมาในรอบห้าปีกับการที่เขาถูกยิงมันไม่ใช่เรื่องเล็กๆแน่ ถ้าเจ้าพวกนั้นคิดที่จะทำอันตรายกับเนี้ยงจริงๆ เมื่อถึงตอนนั้นเขาจะต้องกลับไปเป็นคนเดิมเมื่อห้าปีก่อน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่ 6

บทต่อไป

ตอนที่ 8

