ตอนที่ 6

หลังจากที่จ่ายค่าของเสร็จและเดินออกมาจากร้านสะด้วกซื้อเพื่อพูดคุยกัน โดยทั้งสองคนนั้นไปนั่งพูดคุยกันตรงเก้าอี้ไม้ที่ตั้งอยู่ใกล้ๆกับตู้กดน้ำ โดยทั้งสองคนได้นั่งอยู่ที่เก้าอี้คนละตัวและคนละฝั่ง

(น้ำเสียงที่หนักแน่น)"คุณมาหาผมนี่เป็นเรื่องบังเอิญหรือเพราะอะไรฮัสค์?"

"กลับไปทำงานของเธอให้เสร็จซะฮัช!"

"ผมขอปฏิเสธ"

"เธอก็รู้ว่าปฏิเสธไม่ได้"

"ได้สิ!"

"คิดว่าห้าปีมานี้เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลยรึยังไงเจ้าหนู"

"ยังไงผมก็ออกมาแล้ว ไม่ได้บอกใครเรื่ององค์กร จะมายุ่งวุ่นวายกับผมทำไม!?"

"ก็เพราะเธอเก่งกว่าเด็กคนอื่นๆในรุ่นเดียวกันยังไงล่ะ"

"เด็กคนอื่นๆพยายามไต่เต้าไปในระดับที่สูงขึ้นเพียงเพื่อที่จะวาดฝันชื่อเสียงอำนาจและเงินทอง แต่เธอกลับทำทุกอย่างเพื่อจะออกมาจากองค์กร มาใช้ชีวิตแบบนี้ เป็นแค่พนักงานตรวจเอกสาร"

"แล้วเป็นแค่นี้มันผิดมากรึยังไง!?"

"ก็ไม่ได้ผิดอะไร แค่เธอสามารถมีชีวิตที่ดีกว่านี้ได้"

"ดีกว่านี้เหรอ! อย่ามาพูดให้ขำ นี่แหละคือชีวิตที่ดีที่สุดแล้วสำหรับผม"

"สรุปคือเธอจะไม่กลับไปใช้ไหม?"

"ถ้าใช้แล้วมันจะทำไม?"

"ก็ไม่รู้สิ ไม่ลองคิดถึงภรรยาของเธอหน่อยเหรอ?"

"อย่ามายุ่งกับภรรยาของฉัน!!"

"นั่นมันก็ขึ้นอยู่กับเธอนะเจ้าหนู"

"ไว้เจอกันใหม่"

"ชาตินี้อย่า...."

เพย์ยังพูดไม่ทันจบเขาก็ได้ล้มลงไปนอนกองกับพื้น ดูเหมือนว่าเขาจะถูกยิง มีเลือดเป็นจำนวนมากไหลออกมาจากบริเวณหน้าท้อง สิ่งเดียวที่เขาเห็นในตอนนี้นั้นก็คือภาพอันเลือนลางของฮัสค์ที่ค่อยๆเดินจากไปช้าๆ

เพย์ตกใจตื่นขึ้นมาภายในห้องพยาบาล ดูเหมือนว่าเขาจะถูกช่วยเอาไว้ เพียงไม่นานหลังจากที่ตื่นเนี้ยงก็ได้เดินเข้ามาภายในห้องและแสดงอาการดีใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นว่าเขาฟื้นแล้ว เธอรีบเข้ากอดเขาในทันทีด้วยความดีใจและดูเหมือนว่าเธอจะร้องไห้อีกด้วย

(พูดปลอบประโลม)"ไม่เป็นไรนะครับ ผมปลอดภัยแล้ว"

(เสียงสะอื้น)"คุณรู้ไหมว่าฉันกลัวขนาดไหนตอนทราบเรื่องน่ะ? ฉันกลัวสุดๆไปเรื่อยนะรู้ไหม?"

"ผมรู้ แต่ไม่ต้องกลัวแล้วนะ ผมอยู่ตรงนี้และจะอยู่ใกล้ๆคุณตลอดไป"

"สัญญานะ?"

"สัญญาครับ"

ในระหว่างที่กำลังกลับบ้านอยู่นั้น

"คุณเป็นคนพาผมไปโรงพยาบาลหรอครับ?"

"เปล่าค่ะ พนักงานที่เคาท์เตอร์แจ้งกับฉันว่ามีผู้ชายสองคนพาคุณไปส่งที่โรงพยาบาล"

"แล้วพวกเขาได้บอกชื่อกับเบอร์ไว้หรือเปล่าครับ?"

"มีค่ะ คุณอยากจะขอบคุณพวกเขาหรอคะ?"

"ครับ"

หลังจากที่ได้เบอร์จากคุณภรรยา เพย์ก็ได้ถามอะไรอีกนิดหน่อย

"คุณได้โทรไปหาพวกเขาก่อนหน้านี้แล้วใช่ไหมครับ?"

"ค่ะ ฉันโทรไปขอบคุณที่พวกเขาช่วยคุณเอาไว้"

"คุณนี่น่ารักจังเลยนะครับ"

"ก็พวกเขาช่วยคุณไว้นี่น่าา มันเป็นเรื่องปกติที่ฉันต้องทำอยู่แล้ว"

"ถ้าไม่ได้พวกเขาช่วยเอาไว้ ฉันคงจะต้องสูญเสียคุณไปแล้วแน่ๆ"

"ผมขอโทษนะครับ วันหลังผมจะระวังตัวให้มากกว่านี้"

"ที่รักคะ ใครเป็นคนยิงคุณหรอคะ?"

"ผมเองก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็ถูกยิงไปแล้ว"

(คิดในใจ)"ฉันจะบอกเธอเรื่ององค์กรไม่ได้ ไม่งั้นเธอจะต้องตกอยู่ในอันตรายแน่"

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!