บทที่2 มันไม่ใช่ความฝันหรอเนี่ย!!!

...เช้าวันใหม่...

...เวลา07:34น....

หญิงสาวนอนอยู่บนเตียงที่แสนนุ่มสบายตื่นขึ้นมาก่อนสายตาจะกระทบแสงเบาๆ มีเมด2-3คนคอยเตรียมชุดอยู่ข้างๆ

เมด : "ตื่นได้แล้วนะคะท่านมิว"

ชั้นลืมตาตื่นขึ้นก่อนจะรู้สึกได้ว่า...มันไม่ใช่ความฝันว่ะ ก่อนจะเด้งตัวขึ้นมายืนและถูกเมดลากไปอาบน้ำ พอออกมาก็ถูกจับให้ใส่ชุดเดรสในสมัยยุควิคตอเรียแต่ดีที่ห้ามทันเลยขอเลือกเองมากกว่า สุดท้ายชุดที่ก็ยังดีกว่าที่เมดเลือกให้

แต่งตัวเสร็จก็ถูกพาไปเอ่อ...ท้องพระโรงหรืออะไรก็ไม่รู้ มีคนอยู่ที่นั่น5-6คนหนึ่งในนั้นมีแม่ชีผมเขียวเมื่อวานด้วย พอไปถึงเมดก็ทำความเคารพและจากไป

มิว : "...เอาไงดีละเรา"

ไม่นานแม่ชีผมเขียวกับนายหน้าหล่อผมทองก็เดินมาหา

แม่ชี : "สายันสวัสดิ์ท่านมิว เมื่อคืนหลับสบายไหมคะ"

มิว : "อ้อ ก็สบายดีแต่ช่วยบอกชื่อหน่อยเถอะ"

ทั้งแม่ชีและนายหน้าหล่อก็ยิ้มก่อนจะตอบกลับทั้งคู่

แม่ชี : "ข้าชื่อมิเนตต์ เรอาค่ะ"

นายหน้าหล่อ : "ข้าชื่ออันเซล คาร์ลอส ข้าคือผู้กล้าของที่นี่ยินดีที่ได้รู้จักนะเมล"

อืม ชั้นอึ้ง อึ้งแล้วอึ้งอีก ฮัลโหลกูชื่อมิว ไม่ใช่เมล แม่งตกภาษารึป่าวเนี่ย?

มิว : "...เอ่อ ชั้นชื่อมิว ไม่ใช่ เมล"

อันเซล : "น่าๆ ไม่เป็นไรหรอกอีกเดี๋ยวเราก็ต้องสนิทกันแล้ว"

อืม เอาชั้นเอือมใช้ได้เลย อยากเอาตีนก่ายหน้าผากวุ้ย!

แม่ชีมิเนตต์ : "ใช่แล้ว ตั้งแต่นี้ท่านมิวจะต้องร่วมเดินทางไปกับท่านอันเซลและพวกพ้องเพื่อไปกำจัดจอมมารค่ะ"

ดีเยี่ยม โลกแฟนตาซีไม่พอยังต้องไปตีกับจอมมารอีก มิวท้อ มิวเหนื่อย แถวนี้มีสิ่งที่ให้ฆ่าตัวตายไหมนะ ชั้นมองไปที่ดาบข้างตัวของอันเซลก่อนจะหยิบมันมา

มิว : "เห้อ จะได้ตายจริงๆแล้วใช่ไหมนะ"

ชั้นเอาดาบจ่อคอตัวเอง ก่อนแม่ชีมิเนตต์กับอันเซลจะพุ่งเข้ามาห้ามแบบชุลมุนวุ่นวายไปพักใหญ่ สุดท้ายก็ถูกอันเซลเอาดาบคืนไปและโดนยัยแม่ชีมิเนตต์เทศนายกใหญ่

แม่ชีมิเนตต์ : "อย่าทำอะไรแบบนั้นสิคะ ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไงละคะ!"

มิว : "น่าๆ ไม่เป็นหรอกสุดท้ายก็โดนห้ามอยู่ดีอ่ะ"

อันเซล : "เมลไม่ควรหยิบดาบมั่วๆแบบนี้นะครับ ถ้ามันโดนร่างกายที่บอบบางขึ้นมามีสิทธิ์ตายได้นะครับ!"

มิว : "นี่ๆ จะเป็นห่วงไปทำไม นายยกับชั้นไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย บ่นอยู่ได้"

พอพูดจบอยู่ๆเค้าก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลย โว้ยย อะไรเนี่ยผู้กล้าแบบไหนมันร้องไห้ง่ายขนาดนี้เนี่ย

อันเซล : "เมลคงไม่ชอบผมจริงๆสินะ ผมคงอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว"

เดี๋ยวๆ อะไรนะ ชั้นไม่ได้ไล่นายด้วยซ้ำ แต่ไอ้ที่ไม่ชอบเนี่ยแค่บอกว่าเราไม่ได้เป็นไรกัน ชีวิตชั้นมันแปลกกว่านี้ได้อีกใช่ไหม

แม่ชีมิเนตต์ : "สงสัยว่าท่านมิวอาจจะไม่รู้ ท่านทั้ง2ถูกองค์ราชาและราชินีบังคับให้เป็นคู่หมั่นกันค่ะ"

กูท้อของแท้ เห้อ มาวันเดียวมีคู่หมั่นแล้ว รับไม่ได้ว่ะ

มิว : "ทำไมล่ะ ทั้งที่ยังไม่รู้จักกันเลยแท้ๆ"

แม่ชีมิเนตต์และอันเซลยิ้มขึ้นก่อนจะเริ่มคุยเรื่องภารกิจและสิ่งต่างๆของโลกนี้

...----------------...

อาโล ไรท์เอง นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่ช่วงแรกจะเกรียนๆหน่อย พอเริ่มเข้าเนื้อเรื่องหลักจะเข้มข้นแบบ300% หวังว่ารี้ดทุกคนจะตามอ่านกับจนจบนะ และไรท์เองก็หวังว่าจะทำจนจบเหมือนกัน ตอนต่อไปคือคำอธิบายสำหรับโลกแฟนตาซีแห่งนี้นะ หวังว่าทุกคนจะอ่านเพื่อกันความสับสนกันนะ( 〃▽〃)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***