จุดเริ่มต้นของคำสาปนิรันดร์

เสียงกริ่งดังกังวานไปทั่วห้องเรียน ตามมาด้วยเสียงของโต๊ะและเก้าอี้ที่ถูกเลื่อนออก

"ในที่สุดก็หมดคาบซักที!"

"เฮ้อ~ วันนี้เรียนหนักชะมัด"

เหล่านักเรียนต่างลุกขึ้นยืน บิดขี้เกียจ หรือเตรียมเก็บของกลับบ้าน บรรยากาศในห้องเรียนดูเหมือนจะเป็นวันธรรมดาทั่วไปของนักเรียน ม.ปลาย

แต่สำหรับ "อากิระ" นี่คือช่วงเวลาแห่งความน่าเบื่อที่ต้องเผชิญในทุก ๆ วัน

เขานั่งอยู่ริมหน้าต่าง มองออกไปยังท้องฟ้ายามเย็นที่กำลังเปลี่ยนเป็นสีส้มเรืองรอง

"ชีวิตแบบนี้… มันไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลย"

"ถ้ามีอะไรบางอย่างเปลี่ยนแปลงก็คงจะดี…"

และนั่นคือความคิดสุดท้ายของเขา… ก่อนที่โลกทั้งใบจะพลิกผันไปตลอดกาล

---

การอัญเชิญสู่ต่างโลก

ทันใดนั้น พื้นห้องก็สั่นสะเทือน รอยแสงสีน้ำเงินเรืองรองปรากฏขึ้นบนพื้นเป็นวงเวทที่ซับซ้อน

"เฮ้ย! นี่มันอะไร!?"

"เกิดอะไรขึ้น!?"

ทุกคนตื่นตระหนก เสียงกรีดร้องดังไปทั่ว ขณะที่แสงจากวงเวทส่องสว่างขึ้นจนแทบมองไม่เห็น

และในพริบตา—

แสงสว่างกลืนกินทุกสิ่ง

---

ราชอาณาจักรเอเลเซีย

เมื่ออากิระลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เขาพบว่าตัวเองและเพื่อนร่วมชั้นกำลังยืนอยู่ในห้องโถงขนาดใหญ่

ด้านหน้าของพวกเขาคือชายชราที่แต่งกายในชุดคล้ายบาทหลวง และข้างหลังเขาคือบุรุษในชุดเกราะทองที่ดูสูงศักดิ์

"พวกเจ้า… คือผู้ถูกอัญเชิญสินะ"

ชายชรากล่าวเสียงทุ้ม หนักแน่น

"ข้าคือมหาปุโรหิตแห่งอาณาจักรเอเลเซีย และขอขอบคุณพวกเจ้าที่มาตอบรับคำเชิญแห่งโชคชะตา"

"เดี๋ยวนะ… นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?" ฮารุโตะ เพื่อนสนิทของอากิระถามขึ้นมา

มหาปุโรหิตถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเริ่มอธิบาย

> "พวกเจ้าคือ ‘ผู้กล้า’ ที่ถูกอัญเชิญมาเพื่อช่วยกอบกู้อาณาจักรแห่งนี้"

> "จอมมารกำลังจะทำลายทุกสิ่ง และเราต้องการพลังของพวกเจ้าเพื่อหยุดมัน"

เสียงฮือฮาดังขึ้นทันที นักเรียนหลายคนแสดงสีหน้าหวาดกลัว บางคนตื่นเต้น ขณะที่บางคนยังคงไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

อากิระเงียบ… และเพียงยิ้มบาง ๆ เท่านั้น

> "โลกที่เต็มไปด้วยเวทมนตร์และการต่อสู้…"

> "น่าสนุกดีนี่"

ไม่นานนัก มหาปุโรหิตก็ทำพิธี "เปิดผนึกพลัง" ให้แต่ละคน

เมื่อถึงคิวของฮารุโตะ เขาได้รับ "สกิลธนูเทพ"

ยูอิได้รับ "เวทแห่งสายลม"

ซาเอโกะได้รับ "พลังแห่งนักดาบศักดิ์สิทธิ์"

เรนได้รับ "เวทแห่งแสงและการรักษา"

ทีละคนได้รับพลังอันยิ่งใหญ่ที่สามารถใช้ต่อกรกับจอมมารได้

และเมื่อถึงคิวของอากิระ—

แสงสีทองอ่อนโยนเปล่งออกมาจากฝ่ามือของเขา

[แสงแรกกำเนิด]

---

แสงแรกกำเนิดคืออะไร?

เมื่อมหาปุโรหิตเห็นพลังของอากิระ สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นทั้งความตกใจและยำเกรง

"แสงแรกกำเนิด… เป็นพลังที่มีเพียงหนึ่งเดียวในโลกนี้"

"เป็นพลังแห่งการเริ่มต้นของทุกสรรพสิ่ง แสงที่สามารถชำระล้างความมืดมิดและต่อต้านจอมมารได้มากที่สุด"

เสียงฮือฮาดังขึ้นในหมู่ทหารและนักเวทของอาณาจักร

"หมายความว่า… อากิระเป็นผู้กล้าที่แข็งแกร่งที่สุดเหรอ?"

"ยอดเยี่ยม! เราจะต้องชนะสงครามแน่ ๆ!"

ทุกคนแสดงความดีใจ ในขณะที่อากิระแสดงสีหน้าสงบนิ่ง

แต่ไม่มีใครรู้ว่า—

ขณะที่แสงแรกกำเนิดปรากฏขึ้นมา

อีกหนึ่งสัญลักษณ์ก็ปรากฏขึ้นที่ฝ่ามือของเขาเช่นกัน

[Devourer – กลืนกิน]

เพียงแต่… ไม่มีใครเห็นมัน

นอกจากตัวเขาเอง

---

การตัดสินใจของอากิระ

"นายสุดยอดไปเลย!" ฮารุโตะตบไหล่อากิระ "แสงแรกกำเนิดอะไรนี่ ฟังดูเจ๋งชะมัด"

ยูอิพยักหน้า "ใช่… ถ้าเป็นพลังที่สามารถต่อต้านจอมมารได้ งั้นอากิระก็เป็นความหวังสูงสุดของพวกเราเลยนะ"

อากิระเพียงยิ้มบาง ๆ และพยักหน้า

"ก็… คงงั้นมั้ง"

มหาปุโรหิตก้าวเข้ามาหาเขา มือข้างหนึ่งแตะที่บ่าของอากิระ

"ขอประกาศให้ทุกคนรับรู้… อากิระคือผู้กล้าผู้ครอบครองแสงแรกกำเนิด!"

เสียงโห่ร้องแห่งความยินดีดังกึกก้องไปทั่วห้องอัญเชิญ

ในขณะที่อากิระ ซ่อนรอยยิ้มของตัวเองเอาไว้ในเงามืด

> "พวกนายทุกคน… ไม่มีใครรู้เลยสินะ ว่าฉันมีอะไรอยู่ในมือ"

> "ฉันจะใช้แสงนำทางพวกนาย… ก่อนจะกลืนกินทุกสิ่งที่ขวางหน้า"

-

อากิระและเพื่อน ๆ ถูกอัญเชิญมาต่างโลกในฐานะ "ผู้กล้า"

อากิระได้รับพลัง "แสงแรกกำเนิด" และ "กลืนกิน"

แต่มีเพียง เขาคนเดียว ที่รู้ว่าเขามีสกิลกลืนกิน

ทุกคนยอมรับเขาในฐานะผู้กล้าที่แข็งแกร่งที่สุด โดยไม่มีใครสงสัยเลยว่าเขากำลัง "ซ่อนบางสิ่ง" เอาไว้

> "เกมนี้… น่าจะสนุกกว่าที่คิด"

เสียงกรีดร้องยังคงดังก้องอยู่ในหัวของอากิระ ขณะที่เขาลืมตาขึ้นมาในโลกใบใหม่นี้ พร้อมกับเพื่อนร่วมชั้นที่ถูกอัญเชิญมาด้วยกัน ภาพเบื้องหน้าของพวกเขาคือพระราชวังอันโอ่อ่า แสงไฟจากคบเพลิงสะท้อนลงบนพื้นหินอ่อนขัดมัน เหล่าทหารและข้าราชบริพารพากันมองพวกเขาด้วยสายตาเต็มไปด้วยความหวัง หลังจากถูกอัญเชิญพวกเขาก็ได้รับเชิญให้มาพบพระราชา

“ขอต้อนรับผู้กล้าทั้งหลาย!” เสียงของกษัตริย์สูงวัยดังกึกก้องไปทั่วท้องพระโรง “พวกเจ้าได้รับเลือกจากเทพเจ้าให้มาช่วยโลกของเรา กำจัดจอมมารและนำพาสันติสุขกลับคืนมา”

เพื่อนร่วมชั้นของอากิระพากันกระซิบกระซาบด้วยความตื่นเต้น บางคนแสดงสีหน้ากังวล บางคนเต็มไปด้วยความหวัง อากิระยืนอยู่เงียบ ๆ ในกลุ่มคนเหล่านั้น สายตาของเขาจับจ้องไปที่มือของตัวเอง — มือที่ยังคงสั่นเล็กน้อยจากความรู้สึกประหลาด

— "แสงแรกกำเนิด" และ "กลืนกิน" —

เขารับรู้ถึงพลังทั้งสองที่หลอมรวมอยู่ในตัว แต่เขาเลือกที่จะแสดงออกเพียงพลังเดียวเท่านั้น

‘ฉันต้องปกปิดมันไว้’

หากพวกเขารู้ว่าเขามีพลัง "กลืนกิน" อะไรจะเกิดขึ้น? โลกนี้จะรับได้หรือไม่ว่าผู้กล้าคนหนึ่งถือครองพลังแห่งการทำลายล้างอย่างสมบูรณ์แบบ?

“ขอให้ทุกท่านตรวจสอบสกิลของตน” เสียงของนักบวชชราดังขึ้น ก่อนที่วงเวทสีทองจะเปล่งประกายขึ้นใต้เท้าของพวกเขา

ชื่อของทุกคนลอยขึ้นบนอากาศ พร้อมกับสกิลเฉพาะตัวของแต่ละคน

— "ดาบศักดิ์สิทธิ์"

— "เวทแห่งสายลม"

— "โล่แห่งแสง"

— "เวทแห่งการรักษา"

และสุดท้าย ชื่อของอากิระก็ปรากฏขึ้น

"แสงแรกกำเนิด"

เสียงอุทานดังขึ้นทันทีที่สกิลของเขาปรากฏขึ้นบนอากาศ

“เป็นไปได้ยังไง... นี่เป็นพลังต่อต้านจอมมารที่แข็งแกร่งที่สุดไม่ใช่เหรอ?”

“เขาน่าจะเป็นผู้กล้าที่สำคัญที่สุดของพวกเราแล้วล่ะ!”

อากิระยิ้มบาง ๆ พยายามเก็บซ่อนความรู้สึกที่แท้จริง

— พวกเขาไม่รู้ พวกเขาไม่มีทางรู้ —

ว่าในเงามืดของแสงศักดิ์สิทธิ์ที่พวกเขายกย่องนั้น มีพลังอีกหนึ่งอย่างซ่อนอยู่… พลังที่พร้อมจะกลืนกินทุกสิ่งในยามที่เขาต้องการ

หลังจากการเปิดเผยพลังของแต่ละคน เสียงต้อนรับจากเหล่าขุนนางและทหารในท้องพระโรงดังกึกก้อง ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่อากิระอย่างชื่นชม

"แสงแรกกำเนิด..." นักบวชชราพึมพำ "นี่เป็นสกิลที่มีเพียงตำนานเล่าขาน มันเป็นพลังที่สามารถต่อต้านจอมมารได้โดยตรง หากฝึกฝนให้สมบูรณ์ ผู้ถือครองอาจเป็นกุญแจสำคัญในการกอบกู้โลกใบนี้!"

อากิระยิ้มรับคำชมเชย แต่ภายในใจเขายังคงนิ่งสงบ ความจริงแล้วพลังของเขาไม่ได้มีเพียงแค่นั้น แต่เขาเลือกที่จะแสดงออกเพียงด้านเดียว

"ถ้าหากพวกเขารู้ว่าฉันมีสกิลกลืนกิน..."

เพียงแค่คิดถึงผลลัพธ์ที่อาจตามมา หัวใจของเขาก็เต้นแรงขึ้นโดยไม่รู้ตัว

---

การฝึกฝนเริ่มต้น

วันต่อมา อากิระและเพื่อน ๆ ได้รับการส่งตัวไปยังค่ายฝึกของอัศวินศักดิ์สิทธิ์ ที่นั่นเต็มไปด้วยเหล่านักรบชั้นยอด ผู้เคยผ่านสนามรบอันโหดร้ายมาก่อน

"ข้าคือเซเรส หัวหน้าผู้ฝึกสอนของพวกเจ้า" อัศวินหนุ่มผมสีเงินเดินออกมา แม้จะไม่ได้ใส่เกราะหนักเต็มยศ แต่แรงกดดันจากเขากลับหนักอึ้งราวกับภูเขา "จากนี้ไป พวกเจ้าจะต้องผ่านการฝึกสุดโหด หากต้องการเอาชีวิตรอดในสนามรบจริง จงเตรียมตัวให้พร้อม"

จากนั้นการฝึกอันหฤโหดก็เริ่มขึ้น...

— การฝึกต่อสู้ด้วยดาบ

— การใช้เวทมนตร์ในสถานการณ์จริง

— การฝึกการเอาตัวรอดในสภาพแวดล้อมสุดโหด

อากิระสังเกตเห็นว่าแต่ละคนมีสไตล์การต่อสู้ที่แตกต่างกัน ยูโตะ เพื่อนสนิทของเขาเชี่ยวชาญการใช้ดาบ ดาบของเขาพุ่งเข้าโจมตีด้วยความเร็วสูงราวกับสายลม ส่วนซากุระ เชี่ยวชาญเวทรักษาและสนับสนุน เธอสามารถเพิ่มพลังให้พวกพ้องได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ส่วนตัวอากิระเอง...

— เขาเลือกใช้พลัง "แสงแรกกำเนิด" ในแบบที่ควบคุมได้ —

เขาใช้พลังนี้เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้ดาบของตน หรือสร้างโล่แสงเพื่อป้องกันการโจมตี ไม่มีใครรู้ว่าภายในร่างกายของเขายังมีพลังอีกด้านหนึ่งที่คอยแผ่ขยายรอวันถูกปลดปล่อย

---

สายสัมพันธ์ที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้น

แม้ว่าการฝึกจะโหดร้าย แต่มันก็ทำให้มิตรภาพระหว่างพวกเขาแน่นแฟ้นขึ้น

ยูโตะเป็นคนร่าเริง มักจะดึงอากิระไปฝึกพิเศษเสมอ

ซากุระเป็นห่วงเป็นใยคนอื่นเสมอ คอยรักษาบาดแผลของเพื่อน ๆ ไม่ว่ามันจะหนักแค่ไหน

เรน เด็กหนุ่มผู้ใช้เวทสายฟ้า มีความทะเยอทะยานสูงสุดและต้องการเป็น "ผู้กล้าที่แท้จริง"

อากิระรู้สึกถึงความอบอุ่นที่เริ่มเกิดขึ้น...

— "ถ้าหากต้องหักหลังพวกเขาจริง ๆ ล่ะ?" —

ความคิดนี้แล่นเข้ามาในหัวของเขาโดยไม่รู้ตัว

---

จุดเริ่มต้นของแผนการที่ถูกซ่อนไว้

คืนหนึ่ง อากิระแอบออกจากค่ายฝึก มุ่งหน้าไปยังป่ามืดที่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้

เขายกมือขึ้น และปล่อยให้พลังที่แท้จริงของเขาค่อย ๆ แผ่ออกมา

เงามืดเริ่มก่อตัวขึ้นรอบตัวเขา พื้นดินสั่นไหว ราวกับว่าธรรมชาติเองก็กำลังหวาดกลัวพลังของเขา

— "พลังกลืนกิน..." —

มือของเขาเริ่มดูดกลืนแสงรอบ ๆ ตัว ทุกสิ่งที่เข้าใกล้ถูกกลืนหายไปในความว่างเปล่า

— "ฉันต้องแข็งแกร่งขึ้น... ฉันต้องควบคุมมันให้ได้..." —

หากวันหนึ่งเขาต้องหักหลังพวกพ้องของเขา เขาจะต้องเป็นผู้ชนะในเกมนี้

นี่คือหนทางเดียวที่จะไปถึงจุดสูงสุด!

---

(ติดตามตอนต่อไป: การต่อสู้ครั้งแรกของอากิระ! เขาจะเผชิญกับศัตรูที่แข็งแกร่งเป็นครั้งแรก และพลังที่แท้จริงของ "แสงแรกกำเนิด" จะถูกเผยออกมา!)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***