IV

ในห้องเรียนของโรงเรียนมัธยม นักเรียนแต่ละคนกำลังก้มหน้าตั้งใจทำข้อสอบของตน วิชานี้เป็นวิชาสุดท้ายพอสอบกันเสร็จก็พักเที่ยง อาร์มินเองที่ตอนนี้ทำข้อสอบเสร็จแล้ว ก็นั่งพิงหลังที่หน้าต่างแล้วหันหน้ามามองเจ้าของผมสีน้ำเงินที่ตอนนี้กำลังตั้งทำข้อสอบ โดยที่เขายังไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกให้ความสนใจจากเพื่อนสนิทของตน

อาร์มินนั่งมองเจ้าของผมสีน้ำเงินได้สักพัก ก่อนจะตาดีไปสังเกตเห็นว่าเจ้าตัวเปิดหน้าสุดท้ายของข้อสอบแล้ว จึงรีบหันหน้าไปทางหน้าห้องที่สบตาเข้ากับครูประจำชั้นของตน

ถึงสายตาของเขาจะมองเห็นครูประจำชั้นของตัวเอง แต่ใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะเจ้าของผมสีน้ำเงินที่นั่งอยู่ทางซ้ายมือของตน แล้วจึงค่อยหันไปมองเจ้าของผมสีน้ำเงินเป็นระยะ ก็เห็นว่าเจ้าตัวยังคงเปิดข้อสอบวนอยู่ คงจะทบทวนคำตอบอีกรอบ

"ใครทำข้อสอบเสร็จแล้วมาเอามาวางที่โต๊ะครูได้เลยนะคะ จะได้ไปพักเที่ยงกัน"ครูประจำชั้นของเขาพูดขึ้น

นักเรียนบางกลุ่มที่ทำข้อสอบเสร็จแล้วก็ลุกนำมาวางไว้ที่โต๊ะของครูประจำชั้น

"ใครเสร็จแล้ว ลงไปกินข้าวได้เลยนะคะ"ครูประจำชั้นพูดขึ้น

อาร์มินรอให้เพื่อนออกจากห้องไปบ้างก่อน เจ้าตัวจึงค่อยลุกนำข้อสอบไปวางไว้บนโต๊ะของครูประจำชั้น แล้วหันกลับมาโดยไม่รู้ว่ามีคนผมสีน้ำเงินยืนอยู่พอดี จึงทำให้จมูกของทั้งสองชนกัน เพราะความสูงไล่เลี่ยกัน

อาร์มินเองทำอะไรไม่ถูก จึงได้ยืนแข็งทื่ออยู่กับที่พร้อมกับภาพเจ้าของผมสีน้ำเงินที่อยู่ตรงหน้า เจ้าของผมสีน้ำเงินตกใจเล็กน้อยก่อนจะถอยหลังออกมา

"เสร็จแล้วหรอ"อาร์มินถามขึ้น

"ใช่ เสร็จแล้ว หลบหน่อย หิวข้าวแล้ว "เจ้าของผมสีน้ำเงินตอบกลับ

อาร์มินจึงเดินไปนั่งที่เก้าอี้ของตน แล้วหันไปมองเพื่อนสนิทอีกคนที่นั่งอยู่ข้างหลังตัวเองเพื่อเช็คว่าเสร็จหรือยัง

"ทำตั้งนานยังไม่เสร็จอีกหรือไง"อาร์มินถามเพื่อนของตน

"เมื่อกี้กูจะเดินไปส่งแล้ว แต่กลัวจะขัดจังหวะพวกมึงต่างหาก "เจ้าของผมสีชมพูพร้อมขึ้น พร้อมเหล่สายตาไปยังเจ้าของผมสีน้ำเงินที่เดินมานั่งที่โต๊ะของเจ้าตัว ก่อนจะลุกไปส่งข้อสอบของตนที่โต๊ะของครูประจำชั้น

"เที่ยงละ ไปกินข้าวกัน " เจ้าของผมสีชมพูหันมาพูดชวนเพื่อนทั้งสอง

"กูก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน"เจ้าของผมสีน้ำเงินพูดขึ้น

อาร์มินได้ยินดังก็เก็บปากกาทั้งหมด แล้วลุกจากเก้าอี้ พร้อมทั้งคนผมสีน้ำเงินที่ตอนนี้ก็ยืนรอเขาทั้งสอง

"ขึ้นสอบให้ตรงเวลากันด้วยนะ"ครูประจำชั้นหันมาบอกกับพวกเขาสามคนก่อนจะเดินออกจากห้องพร้อมถือซองเอกสารติดมือไป

"ครับ"อาร์มินพูดรับปาก

"มึงดูสูงขึ้นนะ"เจ้าของผมสีน้ำเงินพูดขึ้น

"หรอ พึ่งรู้ก็ตอนมึงบอก"อาร์มินถามแล้วมองหน้าคนผมสีน้ำเงิน

"เมื่อกี้จมูกมึงชนก็เลยรู้ "เจ้าของผมสีน้ำเงินพูดขึ้น

"ไอมิน มันก็สูงเท่าๆกับมึงนั้นแหละจูน ไปกินข้าวได้ยังกูหิวละ"คนผมสีชมพูดขึ้น

"โทษที " จูนพูดขอโทษเจ้าของผมสีชมพูที่น่าจะยืนฟังบทสนทนาของพวกเขานานจนรู้สึกหิว

ในขณะเจ้าของผมสีชมพูเดินออกจากห้อง จูนเจ้าของผมสีเงินก้มหน้าอย่างรู้สึกผิดที่ทำให้เพื่อยของตนหิว อาร์มินมองการกระทำของคนตรงหน้า

"ใบไม้ เดินไปแล้ว คงหิวแย่ "จูนพูดขึ้นอย่างตกใจที่เห็นว่าเจ้าของผมสีชมพูเดินนำเขาไปไกลแล้ว

เจ้าของผมสีน้ำเงินจึงรีบเดินตามไป อาร์มินที่มองหน้าของจูนอยู่ในขณะนี้ก็เดินตามไปอย่างไม่รีบร้อน พร้อมทั้งยังไม่ทิ้งสายตาจากด้านหลังที่ในมุมของเขาเห็นคนผมสีน้ำเงินกำลังเร่งฝีเท้าเดินตามเพื่อนสนิทตัวเอง

................................................

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***