I

...08:30 น....

เช้าวันพฤหัสที่เป็นวันแรกของการสอบปลายภาคเทอมแรกของการเรียนม.5ของนักเรียน หลังจากเข้าแถวเคารพธงชาติตอนเช้าเสร็จ นักเรียนแต่ละชั้นเรียนก็แยกย้ายเข้าห้องเรียนของตน

เจ้าของผมสีบลอนด์เดินเข้าทางประตูหน้าห้องเรียนของตน แล้วเดินไปดูเลขที่ของตนที่ครูเขียนไว้บนกระดานเมื่อวานนี้ พอเจอตำแหน่งของโต๊ที่ทำการสอบของตนแล้ว จึงเดินไปนั่งลงที่โต๊ะประจำเลขที่ตนเอง ที่อยู่ริมหน้าต่างใกล้กับประตูของห้องเรียน แล้วรอครูประจำชั้นของตัวเองเข้ามา

หูของเขาได้ยินเสียงเดินคล้ายคนเร่งรีบดังมาแต่ใกล้ จึงหันไปดูทางหน้าต่างก็พบกับเจ้าของผมสีน้ำเงินที่รีบเดินเข้าประตูหน้าห้องมาหยุดที่หน้าโต๊ะสอบของตน

"มึงว่าครูจะออกข้อสอบเหมือนที่ครูสอนเรามั้ยวะ กูกลัวจะทำข้อสอบไม่ได้อะ แถมเมื่อคืนกูดันหลับตอนอ่านหนังสืออีก"เจ้าของผมสีน้ำเงินเดินมาหยุดอยู่หน้าโต๊ะของคนผมบลอนด์ แล้วพูดขึ้น พร้อมกับทำหน้าหงอย

"ถามจริง คนแบบมึงนี้นะ จะทำสอบไม่ได้ "คนผมบลอนด์พูดขึ้นพร้อมกับขำออกมาเล็กน้อย พร้อมกับความรู้สึกเอ็นดูคนตรงหน้า

"ไปหานั่งที่ได้แล้ว เดี๋ยวครูมาจะโดนบ่น"เจ้าของผมสีบลอนด์พูดบอกเพื่อนของตนที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะเรียนของตน

"ขอให้ทำข้อสอบได้นะ"เพื่อนของตนพูดก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะตามเลขที่ ที่ครูประจำชั้นเขียนบอกตำแหน่งไว้ให้บนกระดาษ

คนผมบลอนด์ที่นั่งอยู่ใกล้ริมหน้าต่างมองตามคนที่เดินไปหาตำแหน่งโต๊ะสอบของตน คนผมสีน้ำเงินที่เขามองกี่รอบก็ไม่รู้สึกเบื่อ

ในขณะที่เจ้าของผมสีน้ำเงินเจอตำแหน่งโต๊ะสอบของตัวเองพร้อมกับหันไปมองตำแหน่งก็ดีใจ ที่ได้ที่นั่งแถวที่4 โต๊ที่สองของแถว ซึ่งได้นั่งโต๊ะใกล้กับโต๊ะของเพื่อนสนิทของเขาที่มีผมสีบลอนด์

เจ้าของผมสีน้ำเงินยิ้มออกอย่างมีความสุขที่ได้นั่งใกล้กับเพื่อนของตน แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ที่อยู่ซ้ายมือของคนผมบลอนด์ พอนั่งลงกับเก้าอี้แล้วจึ้งหันมามองหน้าเพื่อนของตนเจ้าของผมสีบลอนด์ที่ตอนนี้กำลังมองหน้าเขาอยู่

"ว่าไง มีอะไรรึป่าว"เจ้าของผมสีขาวถามขึ้นอย่างสงสัย เพราะเหฟ้นว่าเพื่อนของตนมองหน้าแล้วไม่พูดอะไร

"กูมองของกูเฉยๆ"เจ้าของผมสีบลอนด์ตอบกลับ

"ใครบ้างโดนจ้องขนาดนี้ แล้วไม่สงสัย"เจ้าของผมสีชมพูที่สถานณ์เมื่อกี้ก็พูดแซวคนผมสีบลอนด์พร้อมทั้งเดินมานั่งถัดจากโต๊ะตัวเองตอนไหนตัวเขาเองก็ไม่รู้

เจ้าของผมสีบลอนด์ตกใจที่โดนเพื่อนของตนจับได้ ถึงได้หันหน้ามาให้ความสนใจกับคำพูดของคนผมสีชมพู

"กูมองของกูอยู่เฉยๆ พากันคิดเยอะแยะอะไรไปไกล "เจ้าของผมสีบลอนด์พูดปฏิเสธ พร้อมตวาดเพื่อนตัวเองที่มานั่งโต๊ะโดยไม่ดูเลขที่บนกระดาษ

"มองของมึงที่แปลว่าไม่มองคนอื่นนอกจากมันรึป่าว "ผมชมพูพูดแซวเพื่อนไม่หยุดพร้อมทั้งขำออกมา

"ไปหานั่งที่ตัวเองได้แล้วไป ครูเขาก็เขียนไว้ให้ก็ไม่หาดู"เจ้าของผมสีบลอนด์พูดขึ้นเพื่อให้เจ้าของผมชมพูหยุดแซวเขาเสียที

"จะ*ไล่***ให้มันไปนั่งไหนล่ะ ก็ไอไม้มันเลขที่ต่อจากมึง "เจ้าของผมสีน้ำเงินที่นั่งอยู่ทางซ้ายมือของคนผมสีบลอนด์พูดขึ้นพร้อมขำออกมาอย่างตลกเพื่อนของตัวเอง

"เออ กูลืม "คนผมสีบลอนด์พูดขึ้น

"ลืมที่อ่านหนังสือเตรียมมาสอบด้วยมั้ง เพราะมัวคิดถึงอะไรใกล้ตัวแน่ๆ"คนผมชมูยังไม่หยุดพูดแซวเพื่อนตัวเอง

เจ้าของผมสีบลอนด์หันไปขมวดคิ้วใส่เพื่อนของตนอย่างหงุดหงิด เพราะเจ้าของผมสีชมพูไม่ยอมหยุดแหย่เขาสักที

"นี้ไอมินมันมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ มีอะไรแล้วไม่บอกเพื่อนหรอ"เจ้าของผมสีน้ำเงินถามขึ้นหลังจากได้ยินคำพูดของคนผมสีชมพูพูดขึ้น

"กูก็พูดเล่นไปงั้น ไอมินเนี้ยนะจะสนใจใคร"เจ้าของผมสีชมพูตอบกลับความสงสัยของคนผมน้ำเงิน

"แล้วคนแบบไหนที่ไอมินมันสนใจวะ"เจ้าของผมน้ำเงินพูดขึ้นแล้วเอามือปล้องปากแล้วขำออกมา

เจ้าของผมบลอนด์หันหน้าไปทางคนผมน้ำเงินเมื่อได้ยินประโยคเมื่อกี้ที่เรียกความสนใจจากเขา และมองเจ้าของผมสีน้ำเงินที่ตอนนี้กำลังอยู่ในอารมณ์ขัน

"นั้นดิ กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครที่สามารถทำให้เพื่อนมินของกูให้ความสนใจได**้ "คนผมสีชมพูพูดขึ้น พร้อมกะแอ่มคอเมื่อพูดจบประโยค

"กูไม่ได้สนใจใครทั้งนั้นแหละ"เจ้าของผมสีบลอนด์พูดขึ้น

"ก็ดีแล้วหนิ จะได้ไม่ต้องมาอกหักนั่งเสียใจให้เสียการเรียน"เจ้าของผมสีน้ำเงินเงยหน้ามาพูดกับคนผมบลอนด์

................................................

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***