ธีร์ไม่เคยคิดมาก่อนว่าชีวิตที่เคยเรียบง่ายของเขาจะถูกสั่นคลอนเพียงเพราะเด็กหนุ่มคนหนึ่ง
ตั้งแต่วันที่ภามเข้ามาอยู่ในชีวิต ทุกอย่างก็ดูสดใสขึ้นโดยไม่รู้ตัว เขาเริ่มเคยชินกับการมีใครสักคนคอยทักทายทุกเช้า เคยชินกับเสียงหัวเราะสดใสที่คอยสร้างบรรยากาศดีๆ และที่สำคัญ…เคยชินกับการมีภามอยู่ใกล้ๆ
แต่ในขณะเดียวกัน มันก็ทำให้เขาหวั่นไหวมากขึ้นทุกวัน
วันเสาร์เช้านี้ ร้านกาแฟที่ภามทำงานอยู่ยังคงคึกคักเหมือนเดิม ธีร์เดินเข้ามานั่งที่โต๊ะประจำโดยไม่ต้องสั่งอะไร ภามก็ยกกาแฟดำร้อนมาเสิร์ฟให้เขาตามปกติ
“พี่ธีร์ครับ”
“หืม?”
“วันนี้พี่มีธุระไหม?”
ธีร์เลิกคิ้วมองเด็กหนุ่มตรงหน้า “ทำไม?”
“ผมอยากชวนพี่ไปเดินเล่น”
“เดินเล่น?”
“ใช่ครับ ผมอยากไปตลาดนัดช่วงเย็น ได้ข่าวว่ามีของกินอร่อยๆ เยอะเลย” ภามยิ้มตาเป็นประกาย
ธีร์ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ปกติเขาไม่ใช่คนที่ชอบออกไปเดินเล่นข้างนอกโดยไม่มีเหตุผล แต่พอเห็นสายตาคาดหวังของภามแล้ว เขาก็ถอนหายใจเบาๆ
“ก็ได้”
“จริงเหรอครับ!?” ภามยิ้มกว้าง “งั้นผมเลิกงานแล้วเจอกันหน้าร้านนะครับ”
ธีร์พยักหน้า ก่อนจะละสายตากลับไปที่กาแฟตรงหน้า แต่หัวใจของเขากลับเต้นแรงขึ้นมาอย่างประหลาด
ช่วงเย็น ธีร์มาถึงจุดนัดพบตรงหน้าร้านกาแฟ เห็นภามยืนรออยู่ก่อนแล้ว เด็กหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตสีอ่อนกับกางเกงยีนส์ดูสบายๆ ผิดจากชุดพนักงานที่ธีร์คุ้นตา
“พี่ธีร์ มาแล้ว!”
ธีร์พยักหน้า “นายดูตื่นเต้นจัง”
“แน่นอนครับ ผมไม่ได้ไปเดินเล่นนานแล้ว”
ภามยิ้มสดใสก่อนจะเดินนำหน้าไป ธีร์เดินตามไปเงียบๆ พลางสังเกตท่าทางของอีกฝ่าย เด็กหนุ่มดูร่าเริงและเต็มไปด้วยพลังงานเหมือนเคย
เมื่อมาถึงตลาดนัด ภามก็เริ่มเดินดูของกินทันที
“พี่ธีร์ชอบกินอะไรครับ?”
“อะไรก็ได้”
“แบบนี้ไม่สนุกสิครับ” ภามหัวเราะ “งั้นผมเลือกให้พี่แล้วกัน”
ธีร์ไม่ได้ค้านอะไร เขาแค่เดินตามเด็กหนุ่มไปเรื่อยๆ และปล่อยให้อีกฝ่ายเลือกอาหารให้ตามใจชอบ
ระหว่างที่เดินดูของกัน ภามก็เผลอจับข้อมือธีร์ดึงให้เดินตามไปโดยไม่รู้ตัว
“พี่ธีร์ๆ ดูร้านนี้สิ ขนมน่ากินมากเลย”
ธีร์รู้สึกถึงสัมผัสอุ่นที่ข้อมือ แต่ก็ไม่ได้ดึงออก เขาแค่ปล่อยให้ภามจับมือเขาอยู่อย่างนั้น
หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเล็กน้อย แม้จะเป็นแค่สัมผัสเล็กๆ น้อยๆ แต่มันก็ทำให้เขารู้สึกวุ่นวายในใจ
ภามเลือกซื้อขนมหลายอย่าง ธีร์ช่วยถือถุงอาหารให้โดยไม่ได้ปริปากบ่น เด็กหนุ่มดูมีความสุขที่ได้เดินเล่น ธีร์จึงไม่อยากขัดใจ
“พี่ธีร์ เหนื่อยไหม?”
“ไม่”
“งั้นไปนั่งพักกันเถอะครับ”
พวกเขาหาที่นั่งใกล้สวนสาธารณะก่อนจะเริ่มแบ่งขนมกันกิน ภามดูมีความสุขทุกครั้งที่ได้ลองของกินใหม่ๆ และนั่นทำให้ธีร์อดไม่ได้ที่จะมองดูเด็กหนุ่มอย่างเงียบๆ
“พี่ธีร์…”
“หืม?”
“พี่เคยมีแฟนไหม?”
ธีร์ชะงักไปเล็กน้อยกับคำถามที่ไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะตอบกลับเสียงเรียบ “เคย”
“จริงเหรอครับ!?” ภามทำหน้าตื่นเต้น “แล้วเป็นยังไงบ้าง?”
“ก็...เลิกกันไปแล้ว”
“อ่า…” ภามเงียบไปเล็กน้อย ก่อนจะเอียงคอมองธีร์ “พี่เคยรู้สึกชอบใครมากๆ ไหมครับ?”
ธีร์นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะสบตากับภาม
“เคย”
ภามจ้องธีร์นิ่ง ราวกับกำลังพยายามอ่านความคิดของเขา
“แล้วตอนนี้ล่ะครับ?”
คำถามนั้นทำให้ธีร์ใจเต้นแรงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
เขาไม่รู้ว่าภามถามเพราะความอยากรู้ หรือมีอะไรแอบแฝงอยู่ในคำพูดนั้น แต่สิ่งที่เขารู้แน่ๆ คือเขาไม่สามารถตอบคำถามนั้นได้ง่ายๆ
ธีร์หลบสายตา “ทำไมถามแบบนั้น?”
“ก็แค่สงสัยน่ะครับ” ภามยิ้มบางๆ “พี่ธีร์เป็นคนดี น่าจะมีคนชอบเยอะเลย”
ธีร์หัวเราะเบาๆ “ไม่หรอก”
ภามมองธีร์อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง
“งั้นเรากลับกันเถอะครับ เริ่มมืดแล้ว”
ธีร์พยักหน้า ก่อนจะเดินกลับไปพร้อมกัน ระหว่างทาง พวกเขาไม่ได้พูดอะไรกันมากนัก แต่บรรยากาศกลับไม่ได้อึดอัด มันเป็นความเงียบที่อบอุ่น
เมื่อถึงหน้าร้านกาแฟ ภามหันมามองธีร์ก่อนจะยิ้มออกมา
“วันนี้สนุกมากเลยครับ ขอบคุณที่มาเดินเล่นกับผม”
“อืม”
“ไว้ไปเที่ยวกันอีกนะครับ”
ธีร์มองภามอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
“อืม”
คืนนั้น ธีร์กลับมานั่งอยู่ที่ห้องของตัวเองอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ เขาไม่ได้อ่านหนังสือหรือทำงานเหมือนทุกคืนที่ผ่านมา
เขากำลังนั่งคิดถึงใครบางคน
คิดถึงรอยยิ้มสดใส คิดถึงน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยพลัง คิดถึงสัมผัสอุ่นๆ ที่ข้อมือของเขา
และที่สำคัญ…คิดถึงคำถามที่ภามถามเขาในวันนี้
“พี่เคยรู้สึกชอบใครมากๆ ไหมครับ?”
“แล้วตอนนี้ล่ะครับ?”
ธีร์ถอนหายใจยาว ก่อนจะยกมือขึ้นกุมหน้าอกตัวเอง
เขารู้คำตอบดีอยู่แล้ว
เขากำลังตกหลุมรักเด็กคนนั้นเข้าเต็มหัวใจ
แต่สิ่งที่เขายังไม่รู้คือ…ภามเองก็อาจจะรู้สึกเหมือนกันหรือเปล่า?
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments