การมองคินในแง่มุมใหม่

รถรับส่งนักเรียนเคลื่อนตัวไปตามเส้นทางเดิมเหมือนทุกวัน ลมยามเช้าพัดผ่านกระจกหน้าต่าง ขวัญนั่งประจำที่เดิม ใกล้กับคินที่เธอเริ่มรู้จักมากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากที่เธอเปิดใจไปเมื่อวันก่อน ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนไป แต่ไม่ใช่ในทางที่ทำให้ขวัญรู้สึกอึดอัด ตรงกันข้าม มันกลับทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย และเริ่มสังเกตคินในมุมที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

เธอเคยคิดว่าคินเป็นคนเงียบขรึม ดูจริงจัง และบางครั้งก็เหมือนอยู่ในโลกของตัวเอง แต่ตอนนี้เธอกลับมองเห็นบางสิ่งที่แตกต่างออกไป

ขวัญสังเกตเห็นว่าคินมีมุมที่อ่อนโยนมากกว่าที่เธอเคยคิด ทุกครั้งที่มีเด็กนักเรียน ม.1 ขึ้นรถมาใหม่ๆ และยังไม่คุ้นเคยกับบรรยากาศ คินมักจะขยับตัวเล็กน้อยเพื่อเว้นที่ให้นั่ง แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไรมาก แต่การกระทำเล็กๆ น้อยๆ นี้ทำให้ขวัญเริ่มเข้าใจว่าเขาไม่ได้เย็นชาอย่างที่ใครๆ คิด

แม้แต่ตอนที่เธอลืมสมุดจดการบ้านไว้ที่บ้านและดูเครียด คินก็ยื่นสมุดของเขาให้เธอดูเป็นแนวทางโดยที่ไม่พูดอะไรเลย ขวัญรับไปอย่างเกรงใจ แต่คินก็แค่พยักหน้าเหมือนต้องการให้เธอรู้ว่า "ไม่เป็นไร"

ขวัญเริ่มสังเกตว่าคินมีนิสัยช่างสังเกตมากกว่าที่เธอคิด เธอจำได้ว่าวันหนึ่งเธอใส่ที่คาดผมสีฟ้าแทนที่จะเป็นสีชมพูเหมือนทุกวัน คินเหลือบมองแล้วถามเบาๆ

"วันนี้ไม่ใช่สีชมพูเหรอ?"

คำถามสั้นๆ แต่ทำให้ขวัญประหลาดใจ คินจำได้ว่าเธอมักจะใส่สีอะไร นั่นหมายความว่าเขาให้ความสนใจกับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ของเธอ

ขวัญเคยคิดว่าคินเป็นคนเงียบๆ และไม่ค่อยพูด แต่เมื่อเธอเริ่มสนิทกับเขามากขึ้น เธอกลับพบว่าเขามีอารมณ์ขันแบบเงียบๆ ที่เธอไม่เคยสังเกตมาก่อน

วันหนึ่งเพื่อนของขวัญพูดเล่นเกี่ยวกับเรื่องที่เธอเป็นคนซุ่มซ่ามและขวัญก็หัวเราะไปด้วย คินที่นั่งอยู่ข้างๆ กันก็พูดขึ้นมาเบาๆ

"ก็จริงนะ พี่เห็นขวัญสะดุดพื้นเรียบมาตั้งหลายรอบแล้ว"

ขวัญหันขวับไปมองเขา คินยังคงอ่านหนังสือของเขาอยู่ แต่ริมฝีปากของเขายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย นั่นทำให้ขวัญหัวเราะออกมา เธอไม่คิดว่าเขาจะสังเกตขนาดนั้น

ขวัญเคยคิดว่าคินเป็นคนเงียบที่ไม่สนใจอะไรนอกจากหนังสือ แต่เมื่อเธอเริ่มคุยกับเขา เธอกลับพบว่าคินเป็นคนที่มีเป้าหมายในชีวิต เขาอยากเป็นนักเขียน และใช้เวลาว่างในการอ่านหนังสือและจดบันทึกสิ่งต่างๆ อยู่เสมอ

"พี่ชอบอ่านหนังสือ เพราะมันทำให้พี่ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ทุกวัน" คินเคยพูดแบบนั้น

ขวัญเริ่มรู้สึกว่าเธอเองก็อยากมีเป้าหมายแบบนั้นบ้าง คำพูดของคินทำให้เธอเริ่มคิดถึงสิ่งที่เธออยากทำในอนาคต

แม้ว่าคินจะไม่ใช่คนที่พูดมาก แต่ขวัญพบว่าเขาเป็นคนที่รับฟังได้ดีมาก เวลาที่เธอเล่าเรื่องโรงเรียนให้ฟัง คินจะฟังเงียบๆ ไม่ขัดจังหวะ และบางครั้งเขาก็ให้คำแนะนำที่เรียบง่ายแต่มีความหมาย

"ถ้าเหนื่อยก็พักบ้างนะ ขวัญไม่จำเป็นต้องพยายามตลอดเวลา"

ประโยคสั้นๆ นั้นทำให้ขวัญรู้สึกดีอย่างประหลาด คินอาจไม่พูดมาก แต่ทุกคำพูดของเขามีความหมาย

ขวัญเคยคิดว่าคินเป็นคนสมบูรณ์แบบ แต่เมื่อได้รู้จักเขามากขึ้น เธอกลับพบว่าเขาก็มีข้อบกพร่องเหมือนกัน คินไม่ค่อยแสดงความรู้สึกออกมาชัดเจน ทำให้บางครั้งคนรอบข้างเข้าใจผิดว่าเขาไม่สนใจใคร

"พี่ไม่ได้เก่งเรื่องพูดกับคนอื่นมากนัก" คินเคยยอมรับแบบนั้น

ขวัญเข้าใจเขามากขึ้น และรู้สึกดีที่คินเป็นคนจริงใจ ไม่พยายามทำให้ตัวเองดูดีเกินจริง

เมื่อเวลาผ่านไป ขวัญเริ่มรู้สึกว่าคินไม่ใช่แค่รุ่นพี่ที่เธอชื่นชมอีกต่อไป แต่เขากลายเป็นคนที่เธอรู้สึกสบายใจเวลาอยู่ด้วย ขวัญไม่ต้องพยายามเป็นใคร ไม่ต้องทำตัวให้ดูดี เธอแค่เป็นตัวเอง และคินก็ยังคงรับฟังเธอเหมือนเดิม

ขวัญไม่รู้ว่าสิ่งที่เธอรู้สึกอยู่ตอนนี้เรียกว่าความรักหรือเปล่า แต่สิ่งที่แน่ชัดคือ เธออยากจะรู้จักคินให้มากกว่านี้

รถรับส่งจอดลงที่หน้าโรงเรียน ขวัญและคินลุกขึ้นพร้อมกัน ขวัญรู้สึกว่าเธอมองคินแตกต่างไปจากเดิม เขาไม่ใช่แค่พี่ ม.4 ที่ดูเงียบขรึม แต่เป็นคนที่มีมุมอ่อนโยน เป็นคนที่สังเกตรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เป็นคนที่มีความฝัน และที่สำคัญ เขาเป็นคนที่ขวัญเริ่มรู้สึกว่าอยากอยู่ใกล้ๆ

คินหันมามองเธอ ขวัญยิ้มบางๆ

"พี่คิน..."

"ครับ?"

"วันนี้ขวัญขออ่านหนังสือที่พี่ชอบได้ไหม?"

คินเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนจะยิ้มบางๆ และพยักหน้า

"ได้สิ"

ขวัญรับหนังสือจากมือคิน และในขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปในโรงเรียนพร้อมกัน ขวัญรู้ว่าเธออยากจะเรียนรู้เกี่ยวกับคินให้มากกว่านี้ ไม่ใช่แค่จากหนังสือของเขา แต่จากตัวเขาเอง

การเดินทางของทั้งสองคนยังคงดำเนินต่อไป พร้อมกับมุมมองใหม่ที่ขวัญมีต่อคิน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***