ความสนิทที่เริ่มต้น(2)

ขวัญ นั่งอยู่ในรถรับส่งนักเรียนอย่างเงียบ ๆ สายตาของเธอมองออกไปนอกหน้าต่างที่เต็มไปด้วยทิวทัศน์ของเมืองใหญ่ที่กำลังตื่นตัวขึ้นในช่วงเช้า รถรับส่งนักเรียนคันนี้มักจะมาถึงบ้านขวัญทุกวันตอนเช้า เวลาเดียวกันพอดี เพื่อพาเธอไปโรงเรียน ขวัญชอบบรรยากาศในตอนเช้า บางครั้งก็รู้สึกว่าเวลาที่นั่งอยู่ในรถทำให้เธอได้มีเวลาคิดถึงสิ่งต่าง ๆ และเตรียมตัวพร้อมรับวันใหม่ แม้จะยังรู้สึกเหมือนเป็นเด็กใหม่ที่ไม่คุ้นเคยกับเพื่อน ๆ ในโรงเรียนมากนัก แต่เธอก็พยายามจะหาทางปรับตัวให้เข้ากับทุกสิ่งที่อยู่รอบตัว

วันนี้เป็นวันปกติ วันหนึ่งที่ขวัญไม่ได้รู้สึกถึงอะไรพิเศษไปมากกว่าการนั่งไปเรียน แต่ทันทีที่เธอขึ้นรถ ขวัญก็เห็นเขาอีกครั้ง คิน เด็กชายม.4 ที่เธอมักจะเห็นนั่งเงียบ ๆ และอ่านหนังสือทุกวัน เขามักจะนั่งอยู่ที่ที่นั่งเดิม และวันนี้ก็เช่นกัน ขวัญนั่งไปที่ที่นั่งเดิมของเธอ ซึ่งอยู่ข้างหลังคิน และเธอก็เริ่มสังเกตเห็นเขามากขึ้นกว่าเดิม

ในช่วงแรก ขวัญมักจะมองไปที่คินบ่อย ๆ ด้วยความสงสัยว่าเขาทำไมถึงชอบเงียบขนาดนั้น เหมือนเขาจะมีโลกส่วนตัวที่ไม่ค่อยเปิดเผยให้ใครเข้าไป แต่ถึงอย่างนั้น ขวัญก็รู้สึกว่าน่าสนใจ เพราะบางครั้งเขาก็หันมายิ้มให้กับเธอแบบไม่คาดคิด ซึ่งทำให้ขวัญรู้สึกประหม่าและอบอุ่นในเวลาเดียวกัน เธอไม่เคยเข้าใจตัวเองมากนักว่าเพราะอะไร ทำไมแค่การยิ้มของเขาถึงทำให้เธอรู้สึกดี

“ขวัญ...” คินหันมามองเธอในวันหนึ่ง ขวัญแปลกใจไม่น้อยเมื่อเขาเอ่ยชื่อของเธอ

“คะ? พี่คิน?” ขวัญถามกลับด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย

“วันนี้ดูเหมือนว่าพี่จะมีการบ้านเยอะนะครับ” คินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่นิ่ง แต่ในแววตากลับดูอ่อนโยน

ขวัญพยักหน้าและยิ้มให้เขา “ใช่ค่ะ ขวัญเพิ่งได้การบ้านเพิ่มมาอีกหลายวิชา วันนี้คงต้องทำจนดึกเลย”

คินยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะพูดต่อ “ถ้าพี่มีเวลาช่วยแนะนำอะไรเกี่ยวกับการทำการบ้านให้ขวัญได้นะครับ”

ขวัญรู้สึกประหลาดใจและดีใจในเวลาเดียวกัน คินที่มักจะเป็นคนเงียบ ๆ กลับเสนอความช่วยเหลือให้เธอ เธอไม่แน่ใจว่าทำไมเขาถึงทำเช่นนั้น แต่รู้สึกขอบคุณและอยากจะเรียนรู้จากเขามากขึ้น

“ขอบคุณค่ะพี่คิน ขวัญจะพยายามทำเองก่อนนะคะ แต่ถ้าไม่ทันจริง ๆ คงต้องขอคำแนะนำจากพี่บ้าง” ขวัญตอบด้วยรอยยิ้มที่จริงใจ

คินพยักหน้าแล้วกลับไปนั่งทำการบ้านของตัวเองต่อ ขวัญยังคงนั่งมองเขาบ้างเล็กน้อยในขณะที่เขาดูเหมือนจะทำทุกอย่างได้เร็วและง่ายดาย ขวัญไม่เคยเห็นใครทำการบ้านได้รวดเร็วขนาดนี้มาก่อน ความสามารถในการจัดการเวลาและความมุ่งมั่นของคินทำให้เธอรู้สึกทึ่ง แต่ก็เกิดคำถามขึ้นในใจว่าเขาทำได้ยังไง

ระหว่างทางไปโรงเรียน ขวัญเริ่มพูดคุยกับคินมากขึ้นเรื่อย ๆ ถามโน่นถามนี่เกี่ยวกับการเรียนบ้างหรือถามเรื่องการทำการบ้าน โดยเฉพาะเรื่องการจัดการเวลาและวิธีการทำการบ้านที่ทำให้คินสามารถทำงานเสร็จได้ไว ขวัญรู้สึกทึ่งในตัวคินมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้ว่าเขาจะดูเงียบ ๆ แต่ท่าทางเขาก็เป็นคนที่มีความคิดดีและรอบคอบมาก

วันหนึ่ง ขวัญได้เอ่ยคำถามที่อยู่ในใจมานาน “พี่คินคะ ทำไมพี่ถึงไม่ค่อยพูดกับคนอื่นเลยล่ะคะ?” ขวัญถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย

คินหันมายิ้มให้เธอ “บางทีคนเราก็ไม่ต้องพูดตลอดเวลา บางครั้งการฟังและการคิดเงียบ ๆ ก็ช่วยให้เราทำอะไรได้ดีขึ้น”

ขวัญคิดตามคำพูดของคินและรู้สึกว่ามันมีเหตุผลจริง ๆ การเงียบไม่ได้แปลว่าเราไม่มีอะไรที่จะพูด มันอาจจะหมายถึงการฟังและการคิดเพื่อให้สิ่งที่เราพูดออกไปมีคุณค่ามากยิ่งขึ้น

จากนั้น ขวัญเริ่มสนิทกับคินมากขึ้นทุกวัน ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขาก็เริ่มเปลี่ยนแปลงจากการชื่นชมในตัวเขาไปสู่การรู้สึกอยากให้เขารู้จักเธอมากขึ้น บางครั้งขวัญก็คิดว่าเธออาจจะรู้สึกพิเศษอะไรบางอย่างต่อคิน แต่อย่างไรก็ตาม ขวัญก็ยังคงเก็บความรู้สึกเหล่านั้นไว้ในใจโดยไม่พูดออกไป

วันหนึ่ง ขวัญรู้สึกว่าเธอคงต้องการคำแนะนำจากคินจริง ๆ เมื่อการบ้านที่ได้รับมามีมากมายจนเกินจะทำทันในหนึ่งคืน แต่ขวัญก็ตัดสินใจที่จะลองทำเองก่อน

ขวัญเริ่มต้นทำการบ้านด้วยความพยายาม แม้ว่าจะมีหลายข้อที่เธอไม่เข้าใจ แต่เธอก็พยายามทำให้ดีที่สุดจนกระทั่งเวลาผ่านไปเกือบทั้งคืน เมื่อถึงเวลาที่เธอรู้สึกหมดแรงและไม่สามารถทำต่อไปได้ ขวัญจึงตัดสินใจขอคำแนะนำจากคิน

“พี่คินคะ...ขวัญขอคำแนะนำหน่อยได้ไหมคะ?” ขวัญถามด้วยความเขิน

คินหันมามองเธอด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน “แน่นอนครับ ว่ามาเถอะครับ”

และในคืนนั้น ขวัญได้เรียนรู้ไม่เพียงแต่เรื่องการบ้านจากคิน แต่ยังได้รู้จักวิธีการทำให้ตัวเองดีขึ้นและการไม่ยอมแพ้ในสิ่งที่ยาก

ระยะเวลาในรถรับส่งนักเรียนกลายเป็นช่วงเวลาที่สำคัญสำหรับขวัญ ทุกวันเธอจะมีโอกาสได้พูดคุยและใกล้ชิดกับคินมากขึ้น แม้บางครั้งความรู้สึกของเธอจะยังไม่ชัดเจน แต่การได้อยู่ใกล้ ๆ คินทำให้ขวัญรู้สึกว่าโลกใบนี้ยังมีความหวังและความอบอุ่นมากมาย

และเมื่อวันหนึ่ง ขวัญได้ถามคินด้วยความกล้า “พี่คินคะ...พี่คิดว่าเราเป็นเพื่อนกันได้ไหมคะ?”

คินยิ้มให้ขวัญก่อนที่จะตอบด้วยเสียงที่อบอุ่น “แน่นอนครับ ขวัญเป็นเพื่อนที่ดีของพี่มาตลอดแล้ว”

ขวัญยิ้มอย่างมีความสุข และในใจของเธอรู้ว่า...บางครั้งการเริ่มต้นที่ดีที่สุดในชีวิตก็คือการได้เป็นเพื่อนกับคนที่เราชอบที่สุด

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***