การพบรักกันครั้งแรก (1)

แสงแดดยามเช้าอ่อนโยนลอดผ่านกิ่งไม้ ทาบทับไปบนพื้นถนนหน้าหมู่บ้าน สายลมเบาๆ พัดโชย ทำให้เช้านี้สดชื่นกว่าทุกวัน เสียงเครื่องยนต์ของรถตู้รับส่งนักเรียนดังขึ้น พร้อมกับเสียงพูดคุยของเด็กๆ ที่ทยอยเดินออกจากบ้านเพื่อขึ้นรถไปโรงเรียน

ขวัญ เด็กหญิงวัย 13 ปี กำลังยืนกอดกระเป๋านักเรียนใบโตของตัวเองไว้แน่น ดวงตากลมใสเหลือบมองไปรอบๆ อย่างประหม่า นี่เป็นวันแรกของเธอที่ต้องใช้บริการรถรับส่งของโรงเรียน เธอรู้สึกกังวลเล็กน้อย เพราะยังไม่รู้จักใครในรถคันนี้เลย

“น้องๆ รีบขึ้นรถนะ เดี๋ยวไปโรงเรียนสาย” เสียงพี่คนขับดังขึ้นอย่างใจดี

ขวัญสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะก้าวขึ้นไปบนรถตู้ เธอมองหาที่นั่งว่าง ด้านหน้ามีนักเรียนรุ่นเดียวกันจับกลุ่มคุยกันเสียงดัง ดูเหมือนจะรู้จักกันมาก่อนแล้ว ขวัญจึงเบี่ยงสายตามองหาที่อื่นที่ดูเงียบกว่านี้

“มานั่งตรงนี้ก็ได้”

เสียงทุ้มดังขึ้นจากที่นั่งแถวเกือบสุดท้าย ขวัญหันไปตามเสียงและพบกับรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่ง ใบหน้าคมเข้ม ผิวขาว ผมยุ่งเล็กน้อยแต่ดูเป็นธรรมชาติ เด็กหญิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินไปนั่งข้างๆ เขา

“ชื่ออะไร?” รุ่นพี่ถามขึ้น ขณะที่สายตายังคงมองออกไปนอกหน้าต่าง

“ขวัญค่ะ”

“อืม... ปีนี้เพิ่งขึ้น ม.1 ใช่ไหม?”

“ค่ะ”

พี่คนนั้นพยักหน้าเบาๆ ไม่พูดอะไรต่อ ก่อนจะหยิบหูฟังขึ้นมาเสียบแล้วเอนตัวพิงกระจก ขวัญมองเขาอย่างแปลกใจ รุ่นพี่คนนี้ดูแตกต่างจากคนอื่น ไม่ได้คุยเสียงดังเหมือนพวกพี่ ม.4 คนอื่นๆ ที่นั่งอยู่ด้านหน้า เธอคิดว่าเขาดูเงียบๆ และมีโลกส่วนตัวสูง

รถตู้เคลื่อนตัวออกจากหมู่บ้าน เสียงเด็กๆ ในรถยังคงดังไปทั่ว แต่ขวัญกลับรู้สึกสงบอย่างประหลาด เธอแอบถอนหายใจเบาๆ พยายามปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่

ระหว่างทาง รถจอดรับนักเรียนตามจุดต่างๆ จนเต็มคัน และเมื่อถึงทางโค้ง ขวัญไม่ทันระวังจนตัวเองเผลอเอนไปชนพี่ข้างๆ เข้าเต็มแรง

“ขอโทษค่ะ!” เธอรีบขอโทษพร้อมกับขยับตัวถอยออกห่าง

พี่คนนั้นถอดหูฟังข้างหนึ่งออกแล้วหันมามอง ก่อนจะส่ายหัวเล็กน้อย “ไม่เป็นไร”

ขวัญรู้สึกโล่งใจ แต่ก็ยังคงเกร็งอยู่เล็กน้อย เธอพยายามตั้งสติและนั่งตัวตรง แต่ไม่นานนักก็รู้สึกได้ถึงสายตาของรุ่นพี่ที่มองมา

“นั่งรถตู้ครั้งแรกเหรอ?” เขาถามขึ้น

“ค่ะ”

“เข้าใจล่ะ” เขาพยักหน้า ก่อนจะพูดต่อ “ฉันชื่อคิน อยู่ ม.4”

“พี่คิน...” ขวัญพึมพำเบาๆ

“อืม”

บทสนทนาระหว่างทั้งสองขาดช่วงไป แต่ขวัญกลับรู้สึกแปลกๆ เธอไม่คิดว่ารุ่นพี่ ม.4 ที่ดูเงียบขรึมคนนี้จะเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนากับเธอก่อน มันทำให้เธออดรู้สึกสนใจในตัวเขาไม่ได้

ระหว่างทาง คินไม่ได้พูดอะไรอีก เขาเพียงแค่ฟังเพลงและมองออกไปนอกหน้าต่าง ขวัญเองก็ได้แต่นั่งเงียบๆ และมองดูบรรยากาศภายนอก รถวิ่งไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงโรงเรียน

เมื่อรถจอดสนิท นักเรียนทั้งหมดเริ่มทยอยลงไปทีละคน ขวัญสะพายกระเป๋าขึ้นหลัง ก่อนจะหันไปมองพี่คินที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รีบลงจากรถ

“ไว้เจอกัน” พี่คินพูดขึ้นเบาๆ ขณะที่ขวัญกำลังก้าวลงจากรถ

เด็กหญิงหันกลับไปมองเขา ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความสงสัย เธอไม่เข้าใจว่าทำไมพี่คินถึงพูดแบบนั้น แต่หัวใจของเธอกลับเต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล

ขวัญเดินเข้าไปในโรงเรียนพร้อมกับความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก เธอคิดว่านี่อาจเป็นจุดเริ่มต้นของอะไรบางอย่าง ที่เธอเองก็ยังไม่แน่ใจนัก...

(โปรดติดตามตอนต่อไป ❤️)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***