ตอนที่ 5: จุดจบของคำสาปและการเริ่มต้นใหม่

ฉากที่ 1: อิสรภาพที่แท้จริง

อัยย์รู้สึกถึงลมหายใจของตัวเองที่เบาลง ร่างของเธอไม่รู้สึกถึงพลังอาถรรพ์ใดๆ อีกต่อไป ตราสัญลักษณ์ที่เคยติดตัวมาตลอดชีวิตได้หายไปแล้ว

เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับคิริน ดวงตาของเขามีทั้งความโล่งใจและความดีใจ

"เธอทำได้แล้ว อัยย์... เธอปลดปล่อยคำสาปได้แล้วจริงๆ"

อัยย์มองไปรอบตัว ศาลเจ้าเงาอดีตที่เคยดูมืดมน บัดนี้กลับดูสงบและอบอุ่นขึ้น แสงแดดส่องลอดผ่านรอยแยกของไม้เก่า ประกายแดดอ่อนๆ ให้ความรู้สึกเหมือนอ้อมกอดที่โหยหามานาน

เธอรู้ได้ทันทีว่า… ลิเลียนจากไปแล้วจริงๆ

...----------------...

ฉากที่ 2: การกลับมาของความรัก

หลายวันผ่านไป ชีวิตของอัยย์กลับคืนสู่ความปกติ แต่ในหัวใจของเธอไม่มีความกลัวอีกต่อไป ไม่มีเสียงกระซิบจากอดีต ไม่มีเงามืดของคำสาป ทุกอย่างจบลงแล้ว

คิรินยังคงอยู่เคียงข้างเธอเสมอ เหมือนทุกครั้งที่เขาเคยทำ

เย็นวันหนึ่ง ทั้งสองนั่งชมพระอาทิตย์ตกด้วยกันริมแม่น้ำ คิรินจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป มันเต็มไปด้วยความมั่นคง และอ่อนโยน

"อัยย์... ตอนนี้เธอมีอิสรภาพแล้ว เธออยากใช้มันไปกับอะไร?"

อัยย์ยิ้มออกมา รู้สึกเหมือนได้ปลดปล่อยภาระหนักอึ้งออกจากใจ เธอสูดลมหายใจลึกๆ แล้วหันไปมองเขา

"ฉันอยากใช้มัน... อยู่กับเธอ"

คิรินเบิกตากว้าง ก่อนที่รอยยิ้มอ่อนโยนจะปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา มือของเขายื่นมาสัมผัสมือของเธอเบาๆ

"ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน"

...----------------...

ฉากที่ 3: จุดเริ่มต้นใหม่

ในคืนนั้น อัยย์หลับตาลงโดยไม่มีฝันร้าย ไม่มีเสียงกระซิบจากอดีตอีกต่อไป เธอได้อิสรภาพที่แท้จริง ไม่ใช่เพียงจากคำสาป แต่จากบาดแผลในใจของตัวเอง

เธอไม่ได้ถูกคำสาปควบคุมอีกต่อไป และที่สำคัญ—เธอไม่ได้โดดเดี่ยวอีกแล้ว

คิรินยังคงอยู่ข้างเธอ และเธอเองก็พร้อมที่จะก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับเขา ไม่ใช่ในฐานะผู้ถูกสาป แต่ในฐานะหญิงสาวที่เข้มแข็ง และมีความรักที่แท้จริงในหัวใจ

—จบบริบูรณ์—

...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...

(ภาค2) ตอนต่อไป: คำสัญญาใต้แสงจันทร์

ค่ำคืนเงียบสงบ พระจันทร์เต็มดวงส่องแสงนวลเหนือแม่น้ำ อัยย์และคิรินเดินเคียงข้างกันบนสะพานไม้เก่าแก่ ลมเย็นพัดผ่านเบาๆ นำพากลิ่นหอมของดอกไม้ป่ามาด้วย

คิรินหยุดเดิน ก่อนจะหันมามองเธอ

"อัยย์" เขาเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก "เธอรู้ไหมว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันเฝ้ากังวลว่า... ถ้าวันหนึ่งคำสาปหายไป เธออาจเลือกเดินจากฉันไป"

อัยย์ชะงัก หัวใจเต้นแรง

"แต่เธอก็ยังอยู่ตรงนี้..." เขายิ้มบางๆ "เธอเลือกฉันจริงๆ ใช่ไหม?"

อัยย์มองเข้าไปในดวงตาของเขา ก่อนจะยื่นมือไปกุมมือของเขาไว้แน่น

"ฉันไม่ได้เลือกแค่เธอ แต่ฉันเลือก เรา" เธอกระซิบ "จากนี้ไป ไม่ว่าทางข้างหน้าจะเป็นยังไง ฉันจะเดินไปกับเธอ"

คิรินนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอด

"ฉันสัญญา" เขาพูดข้างหูเธอ "ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไง ฉันจะไม่มีวันปล่อยมือจากเธอ"

ภายใต้แสงจันทร์ อัยย์หลับตาลงและยิ้ม...

เพราะเธอรู้แล้วว่า ความรักที่แท้จริง ไม่เคยเป็นคำสาป แต่เป็นพรที่สวยงามที่สุด

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***