ตอนที่5

[ – เมื่ออดีตหวนคืน]

[ฉาก: ออฟฟิศช่วงบ่าย – บรรยากาศงานดูวุ่นวายกว่าปกติ]

(เสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะเลย์ดังไม่หยุด ชาวทีมพากันเดินขวักไขว่เพราะมีลูกค้าใหญ่รายใหม่เข้ามาประชุมที่บริษัท และแน่นอน ต้นกล้าก็เป็นคนที่รับผิดชอบโปรเจกต์นี้โดยตรง)

(เมฆกำลังนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ พิมพ์รายงานสรุปการประชุมของเมื่อเช้าอย่างตั้งใจ ก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าคู่หนึ่งเดินเข้ามาใกล้)

??? (ชายหนุ่มเสียงทุ้ม):

"ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณต้นกล้าอยู่มั้ย?"

(เมฆหันไปมองทันที... ชายหนุ่มในสูทสีเข้ม หน้าตาหล่อเหลาคมคายยืนยิ้มให้อย่างสุภาพ แต่ในแววตามีความมั่นใจแบบที่ไม่ใช่ลูกค้า—มันคล้ายใครบางคนที่ ‘เคยรู้จักเขาดี’)

เมฆ:

"เดี๋ยวผมไปตามให้ครับ"

(แต่ก่อนที่เมฆจะลุกขึ้น ต้นกล้าก็เดินออกมาจากห้องประชุมเล็กพอดี และเมื่อทั้งคู่เห็นหน้ากัน…)

ต้นกล้า: (เสียงชะงัก เหมือนคำถามหลายพันคำแทรกมาในวินาทีเดียว)

"...เรน"

เรน (ชายหนุ่ม):

"สวัสดี กล้า ไม่คิดเลยว่าจะได้เจออีก"

(เมฆรู้สึกเหมือนตัวเองโดนอะไรบางอย่างกระแทกเบาๆ ที่อก เขาไม่รู้จักชื่อ ‘เรน’ มาก่อนเลย และที่สำคัญ — ต้นกล้าดูสะดุดกับชื่อและใบหน้านั้นชัดเจน)

(เรนยิ้มอย่างสุภาพ เดินเข้าไปจับมือกับต้นกล้าแบบคนสนิท)

เรน:

"เราเพิ่งกลับมาจากอังกฤษ เลยอยากแวะมาทักทาย ว่าไงบ้าง...ยังดื่มกาแฟดำใส่น้ำผึ้งอยู่ไหม?"

(เมฆก้มหน้าลงทันที พยายามไม่แสดงสีหน้า แต่ความรู้สึกมันเริ่มปั่นป่วน)

ต้นกล้า: (ตอบอย่างเก็บอารมณ์)

"ก็ดี...ขอบคุณที่แวะมา"

(เมฆทำทีจะเดินเลี่ยงไป แต่เสียงของต้นกล้าก็เรียกเขาไว้)

ต้นกล้า:

"เมฆ นี่เรน...เคยเป็นคนรู้จักเก่า"

เรน: (ยิ้ม แล้วเอ่ยลอยๆ)

"คนรู้จักเก่า...ที่เคยแชร์ทั้งห้อง ทั้งใจ และหลายอย่างมากกว่านั้น"

(คำพูดนั้นราวกับตบเบาๆ ลงกลางใจของเมฆ เขาพยักหน้าแล้วส่งยิ้มฝืนให้ ก่อนจะตอบเรียบๆ)

เมฆ:

"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"

(แล้วก็เดินกลับโต๊ะอย่างเงียบงัน)

[ฉาก: เวลาหลังเลิกงาน – เมฆเดินลงมาคนเดียว]

(ท้องฟ้ายามเย็นดูเงียบเหงากว่าทุกวัน เขากำลังจะไปที่รถ แต่เสียงฝีเท้าตามมาจากด้านหลังทำให้เขาหยุด)

ต้นกล้า:

"เมฆ รอด้วยสิ"

(เมฆหันกลับมา สีหน้าเขานิ่งกว่าทุกที)

เมฆ:

"มีอะไรหรือครับ?"

ต้นกล้า: (ถอนหายใจ)

"ฉันรู้ว่านายคงไม่สบายใจเรื่องเรน...แต่ฉันอยากอธิบาย"

เมฆ:

"ไม่ต้องก็ได้ครับ เรื่องของอดีตคุณ ผมไม่มีสิทธิ์อะไรจะฟังอยู่แล้ว"

(คำพูดนั้นฟังดูนิ่งแต่กลับแฝงด้วยแววสั่นไหว ต้นกล้าเดินเข้ามาใกล้ คิ้วขมวดเล็กน้อย)

ต้นกล้า:

"อย่าทำแบบนี้...อย่าถอยห่างเพียงเพราะอะไรแบบนั้น"

เมฆ:

"ผมไม่ได้ถอย ผมแค่…ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในจุดไหนกันแน่ ระหว่างหัวหน้ากับลูกน้อง หรือมากกว่านั้น"

ต้นกล้า: (เสียงต่ำลงและจริงจัง)

"นายอยู่ในใจฉัน...มันไม่ใช่แค่ตำแหน่งในบริษัทหรือความสัมพันธ์ฉาบฉวย"

(เมฆเงียบไปสักพัก เขามองตาต้นกล้า แล้วพูดออกมาด้วยเสียงสั่นๆ)

เมฆ:

"...แต่ผมไม่แน่ใจว่าคุณยังเก็บใครอีกไว้ในใจคุณอยู่รึเปล่า"

(ต้นกล้านิ่ง เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบ)

ต้นกล้า:

"เรน...เป็นความทรงจำเก่า แต่เมฆ...คือปัจจุบันของฉัน และถ้านายยอมเดินไปกับฉันต่อ ฉันสัญญาว่าจะไม่ให้ใครมายืนระหว่างเราได้อีก"

(เมฆนิ่งงัน น้ำเสียงของต้นกล้าไม่หวานแต่หนักแน่นจนใจเขาสั่น)

ต้นกล้า:

"ฉันแค่ขอให้เรา...ลองเชื่อใจกันอีกนิดได้ไหม"

[ฉากตัด: บนรถของเมฆ – ระหว่างขับกลับบ้าน]

(เมฆเปิดเพลงคลอเบาๆ มือจับพวงมาลัยแน่น ความรู้สึกมันปนเปกันหลายอย่าง แต่แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นกล่องขนมที่ต้นกล้าเคยให้วางอยู่ข้างที่นั่ง)

(เขาหัวเราะในลำคออย่างอ่อนใจ...ก่อนจะพูดเบาๆกับตัวเอง)

เมฆ:

"ให้โอกาสอีกนิด…ก็ได้"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***