ตอนที่ 3

[ – ในวันที่หัวใจเริ่มเปิดรับ]

[ฉาก: ห้องพักพนักงาน – ช่วงบ่ายของวันทำงาน ถัดจากวันก่อน]

(บรรยากาศในห้องพักพนักงานเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะจากกลุ่มพนักงานที่กำลังพักเบรก ทว่าในมุมเงียบด้านในสุด เมฆนั่งอยู่ที่มุมโต๊ะ กำลังจิบกาแฟอย่างเงียบๆ พลางไถมือถือไปเรื่อยเปื่อย)

(เสียงเปิดประตูดังขึ้น ศรก้าวเข้ามาก่อนจะเห็นเมฆนั่งอยู่คนเดียว เขายิ้มแล้วเดินเข้ามาทัก)

ศร:

"เฮ้ เมฆ มานั่งหลบมุมอะไรตรงนี้คนเดียววะ?"

เมฆ: (เงยหน้าขึ้น ยิ้มเจื่อนๆ)

"พักสายตาน่ะ งานมันปวดหัวหน่อย"

ศร: (ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ)

"หรือว่างานไม่ปวด แต่ใจนายน่ะว้าวุ่น?"

(เมฆชะงักนิดหนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจแล้วพึมพำ)

เมฆ:

"...ข่าวลือมันแพร่ออกไปเร็วจริงๆ นะ"

ศร: (หัวเราะในลำคอ)

"ก็นายกับหัวหน้าต้นกล้าเล่นไปกินข้าวด้วยกัน ต่อด้วยนั่งร้านกาแฟแบบที่ใครก็เห็น นายคิดว่าจะไม่มีใครพูดถึงเหรอ?"

(เมฆไม่ตอบ กลับยกแก้วกาแฟขึ้นจิบอีกคำหนึ่งอย่างครุ่นคิด ศรสังเกตได้ทันทีว่าเพื่อนของเขากำลังมีอะไรในใจจริงๆ)

ศร:

"เฮ้...ฉันไม่ได้จะมาแซว ฉันจริงจังนะเมฆ ถ้านายไม่โอเคกับเขา หรือรู้สึกไม่ปลอดภัย นายต้องพูดออกมา อย่าเก็บไว้คนเดียว"

เมฆ: (นิ่งไปก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ)

"ไม่ใช่ว่าไม่ปลอดภัย... ตรงกันข้ามเลย"

ศร:

"งั้นก็แค่ไม่แน่ใจ?"

(เมฆพยักหน้า เขากำลังรู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองกำลังต่อสู้กับเหตุผล)

เมฆ:

"เขาทำให้ฉันรู้สึกบางอย่าง ที่มันไม่ควรเกิดขึ้นในที่ทำงาน แล้วที่แย่กว่าคือ…ฉันตอบกลับไม่ได้ว่าความรู้สึกนั้นคืออะไรแน่"

ศร:

"เมฆ ความรู้สึกมันไม่มีคำตอบตายตัวหรอก มันแค่...เกิดขึ้น แล้วก็อยู่ตรงนั้น อยู่ในใจเรานี่แหละ"

(เมฆนิ่งเงียบ ขณะที่ศรยิ้มให้เบาๆ แล้วตบบ่าเพื่อนเบาๆ ก่อนลุกขึ้น)

ศร:

"นายไม่ต้องรีบรู้คำตอบหรอก แต่แค่ฟังใจตัวเองให้มากกว่าคำพูดของคนอื่น…พอแล้ว"

---

[ฉาก: หน้าห้องประชุม – เย็นวันเดียวกัน]

(เมฆเดินถือแฟ้มเอกสารออกจากห้องประชุม ใจยังเต้นแรงเล็กน้อย เพราะตลอดเวลาการประชุม สายตาของต้นกล้าแทบไม่เคยละไปจากเขาเลยแม้แต่นาทีเดียว)

(และเมื่อเขาเดินพ้นประตูออกมา คนที่ยืนพิงผนังรออยู่ก็คือเจ้าตัวนั้นเอง – ต้นกล้า)

ต้นกล้า:

"ประชุมจบแล้วเหรอ?"

เมฆ: (พยักหน้า)

"ครับ ผมกำลังจะกลับไปที่โต๊ะ"

(ต้นกล้าก้าวเข้ามาใกล้อีกนิด สีหน้าไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรชัดเจน แต่ดวงตากลับเต็มไปด้วยสิ่งที่พูดไม่ได้)

ต้นกล้า:

"เดินไปด้วยกันไหม?"

(เมฆลังเลนิดเดียว ก่อนจะพยักหน้า แล้วทั้งคู่ก็เดินไปตามทางเดินของออฟฟิศอย่างเงียบๆ)

ต้นกล้า: (เสียงเบา)

"เมื่อวาน...ฉันอาจพูดตรงไปหน่อย นายคงตกใจ"

เมฆ:

"ก็ไม่เชิงครับ แค่...ไม่คาดคิด"

(ต้นกล้ายิ้มบางๆ ขณะเดินเคียงข้างเมฆ เขารู้ว่าทุกคำพูดที่พูดออกไป มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ)

ต้นกล้า:

"ฉันไม่อยากรีบนะเมฆ ไม่ได้จะเร่งนายตอบอะไร ไม่ใช่แค่เพราะเราทำงานด้วยกัน...แต่มันคือเรื่องของความรู้สึก ฉันรู้ว่านายจริงจังกับมันเหมือนกัน"

(เมฆหยุดเดิน ก้มหน้าลงเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่ว)

เมฆ:

"แล้วถ้าผมไม่สามารถให้คำตอบคุณได้เลยล่ะครับ?"

ต้นกล้า: (นิ่งไปสักพัก ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน)

"แค่ให้นายยังยืนอยู่ตรงนี้…ยังฟังฉัน ยังเปิดใจให้ฉัน นั่นก็พอแล้ว"

(เมฆเงยหน้าขึ้นช้าๆ แล้วสบตากับเขา มันไม่ใช่คำสัญญา... แต่มันคือความเข้าใจอย่างลึกซึ้งที่กำลังก่อตัวขึ้น)

---

[ฉากตัด: ล็อบบี้บริษัท – เวลาหลังเลิกงาน]

(แทนคุณกับปกป้องยืนคุยกันอยู่แถวล็อบบี้ด้านล่าง เห็นเมฆเดินลงมาพร้อมต้นกล้า ทั้งสองคนมองหน้ากันก่อนจะอมยิ้ม)

แทนคุณ: (กระซิบกับปกป้อง)

"ดูจากระยะห่างนี่ ยังเรียกว่า ‘หัวหน้ากับลูกน้อง’ ได้อยู่ไหมวะ?"

ปกป้อง: (พึมพำตอบ)

"เรียกว่า 'หัวใจมันเดินขนาน' มากกว่า"

(ทั้งคู่หัวเราะเบาๆ ขณะที่เมฆหันมาเห็นพอดี เขาชะงักก่อนจะรีบหลบสายตา ส่วนต้นกล้าหันไปพยักหน้าให้สองเพื่อนสนิทของเมฆแล้วพูดขึ้นกับคนข้างๆ)

ต้นกล้า:

"ฉันรอได้ ไม่ว่าเพื่อนนายจะพูดถึงเรายังไง...ฉันแค่ขอเป็นคนที่นายกล้าหันมามองในวันที่พร้อม"

(เมฆยิ้ม...เล็กน้อยแต่เป็นรอยยิ้มที่เริ่มเปิดประตูหัวใจจริงๆ)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***