ตอนที่ 4: ความลับของสลิธีริน

ศาสตราจารย์ใหญ่ยืนมองแผ่นหลังของอีธานที่เดินตามเอลฟ์ออกไปจาก ห้องโถงใหญ่ ดวงตาสีฟ้าอ่อนสะท้อนแสงเทียนที่ริบหรี่

เธอพึมพำกับตัวเองด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ "ฉันจะไม่ให้เธอกลายเป็นเหมือนกับ 'เขา' คนนั้น"

เธอหลับตาลงครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวต่อ

"เพราะพลังที่สืบทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ… จะเปลี่ยนแปลงตัวตนของเธอในวันที่มันประทุออกมา"

เมื่อกล่าวจบ ร่างของศาสตราจารย์ใหญ่ค่อยๆ เลือนหายไปในความมืด ทิ้งไว้เพียงแสงเทียนที่สั่นไหวเบาๆ ภายในห้องโถงใหญ่ที่ว่างเปล่า

—

ตัดไปที่อีธาน

อีธานยังคงเดินสำรวจหอพักบ้าน สลิธีริน ไปพร้อมกับเอลฟ์ประจำบ้าน ขณะที่เดินผ่านโถงทางเดิน เขาสังเกตว่าที่นี่มีแต่ เด็กผู้หญิง เป็นส่วนใหญ่

ในระหว่างทาง นักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งโบกมือทักทายเอลฟ์ด้วยท่าทีสนิทสนม บางคนถึงกับหัวเราะและแกล้งหยอกล้อกัน

อีธานอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม "ทำไมที่นี่ถึงมีเด็กผู้หญิงเยอะขนาดนี้?"

เอลฟ์เงยหน้ามองอีธานก่อนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

"ในทุกๆ ปี ไม่ว่าจะอดีตหรือปัจจุบัน นักเรียนที่ได้รับคัดสรรเข้าสลิธีรินส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงเสมอ"

อีธานขมวดคิ้ว "แล้วมันเป็นเพราะอะไร?"

เอลฟ์ส่ายหัว "ข้าน้อยก็ไม่ทราบหรอกขอรับ"

คำตอบนั้นยิ่งทำให้เขาสงสัยมากขึ้น

—

เมื่อเดินต่อไป อีธานก็สังเกตถึงความผิดปกติอีกอย่าง

"แล้วพวกรุ่นพี่ล่ะ? หรือว่ารุ่นพี่อยู่กันคนละที่กับรุ่นน้อง?"

เอลฟ์หยุดเดินไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเสียงเรียบ

"ในปีนี้… จะมีเพียงแค่รุ่นของท่านปีเดียวเท่านั้น"

อีธานชะงักฝีเท้าเล็กน้อย "หืม? หมายความว่าไง?"

"ข้าน้อยไม่ทราบเหตุผลที่แท้จริง แต่นี่เป็นคำสั่งจากศาสตราจารย์ใหญ่ขอรับ"

เอลฟ์โค้งตัวลงเล็กน้อย เป็นเชิงบอกว่าเขาไม่สามารถให้ข้อมูลอะไรได้มากกว่านี้

อีธานขมวดคิ้วแน่นขึ้น นี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่?

—

ไม่นาน กลุ่มนักเรียนชายหญิงสี่คน ก็เดินเข้ามาหาอีธาน พวกเขาดูเหมือนจะเป็นนักเรียนปีเดียวกัน และมองอีธานอย่างสนใจ

หนึ่งในนั้น—เด็กหนุ่มผมสีดำสนิท ตาสีเขียวเข้ม เป็นคนแรกที่เอ่ยทัก "ในที่สุดก็มีผู้ชายเพิ่มสักทีนะ ฉันนึกว่าจะมีแต่พวกผู้หญิงเต็มไปหมดแล้วซะอีก"

เด็กสาวผมลอนสีบลอนด์ทองที่ยืนอยู่ข้างๆ หัวเราะเบาๆ "นายดูงงสุดๆ เลยนะ ฉันเข้าใจเลยว่าเจออะไรมา"

พวกเขาค่อยๆ แนะนำตัวเอง

เด็กหนุ่มผมดำ ตาสีเขียวเข้ม แนะนำตัวว่า "เซดริก แรมซีย์"

เด็กสาวผมบลอนด์ลอนยาว ชื่อ "ไอรีน วิลโลว์"

เด็กสาวผมแดงสั้น ดวงตาสีอำพัน แนะนำตัวว่า "เฟย์ โอลิเวอร์"

เด็กหนุ่มร่างสูง ผมสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาสีฟ้าอ่อน บอกว่าเขาชื่อ "วินเซนต์ โรเวลล์"

หลังจากวินเซนต์พูดจบ ไอรีนก็เสริมขึ้นด้วยรอยยิ้มบางๆ

"แล้วก็ วินเซนต์น่ะ มาจากตระกูลโรเวลล์ หนึ่งใน 28 ตระกูลศักดิ์สิทธิ์ด้วยนะ"

อีธานเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย 28 ตระกูลศักดิ์สิทธิ์ … ตระกูลเก่าแก่ที่สืบทอดพลังเวทมนตร์อันแข็งแกร่งและมีบทบาทในโลกเวทมนตร์มายาวนาน

วินเซนต์เพียงแค่ยิ้มบางๆ แต่ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม

อีธานรู้สึกว่าทุกคนรอให้เขาแนะนำตัว จึงตัดสินใจพูดขึ้น

"ฉัน—อีธาน เมอเดอร์… เอ่อ เป็นแค่เด็กกำพร้า ไม่ได้มาจากตระกูลไหนหรอก"

คำพูดของเขาทำให้บรรยากาศเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เฟย์จะยิ้มและตบไหล่อีธานเบาๆ

"ไม่เห็นเป็นไรเลย ทุกคนก็มีจุดเริ่มต้นของตัวเอง"

เซดริกพยักหน้าเสริม "ใช่ พวกเรามาอยู่ที่นี่ด้วยกันแล้ว อย่าคิดมากไปเลย"

อีธานมองพวกเขา ก่อนจะยิ้มบางๆ

แม้ว่าเขาจะยังมีคำถามมากมายในหัว… แต่ดูเหมือนว่านี่จะเป็นจุดเริ่มต้นของบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก

—

(จบตอนที่ 4)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***