ตอนที่ 3: คัดสรรสู่สลิธีริน

อีธานยังคงยืนนิ่งอยู่กลาง ห้องโถงใหญ่ รอบตัวเต็มไปด้วยความเงียบงัน โต๊ะอาหารยาวเหยียดถูกปกคลุมด้วยเงามืดจากแสงเทียนลอยตัวเหนือศีรษะ มันให้ความรู้สึกทั้งว่างเปล่าและขนลุกไปพร้อมกัน

"ที่นี่มันควรจะมีคนอยู่ไม่ใช่เหรอ?"

ก่อนที่อีธานจะได้คิดอะไรต่อ เสียงประตูไม้บานใหญ่ที่ปลายห้องโถงก็ถูกผลักเปิดออก พร้อมกับเสียงรองเท้ากระทบพื้นหินอย่างมั่นคง

หญิงวัยกลางคนในชุดคลุมสีดำสนิทเดินเข้ามาหาเขา

เธอมีผมสีเงินยาวรวบขึ้นอย่างเป็นระเบียบ ใบหน้าคมเข้ม และดวงตาสีฟ้าอ่อนที่ดูเฉียบขาด เธอหยุดยืนตรงหน้าอีธาน และพินิจพิเคราะห์เขาอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสุขุม

"เธอคืออีธาน เมอเดอร์สินะ"

อีธานตัวเกร็งเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า "ครับ"

หญิงวัยกลางคนพยักหน้าตอบอย่างพึงพอใจ "ฉันคือศาสตราจารย์ใหญ่แห่งฮอกวอตส์ และฉันจะเป็นคนคัดสรรบ้านให้เธอเอง"

อีธานขมวดคิ้วเล็กน้อย ปกติแล้วเด็กปีหนึ่งจะต้องมาพร้อมกับนักเรียนคนอื่นๆ และเข้ารับการคัดสรรบ้านพร้อมกัน แต่นี่เขาเป็นคนเดียวที่มาถึงช้ากว่าทุกคน ทำให้พิธีคัดสรรของเขาแตกต่างออกไป

ถึงอย่างนั้น… อีธานก็ไม่ได้หวั่นไหว เขาพยักหน้ารับด้วยความมั่นใจ "ครับ ศาสตราจารย์"

ศาสตราจารย์ใหญ่ยิ้มเล็กน้อย ราวกับรู้อยู่แล้วว่าเขาจะตอบแบบนี้ เธอเดินไปยังด้านหน้าของห้องโถง ก่อนจะสะบัดไม้กายสิทธิ์เบาๆ

พรึ่บ!

เก้าอี้ไม้ตัวหนึ่งปรากฏขึ้นตรงกลางห้อง

"มานั่งสิ" ศาสตราจารย์เอ่ยเรียบๆ

อีธานเดินไปนั่งอย่างว่าง่าย พลางสูดหายใจเข้าลึก

พรึ่บ!

คราวนี้ หมวกคัดสรร ปรากฏขึ้นจากอากาศและลอยมาอยู่เหนือศีรษะของเขา ก่อนจะค่อยๆ ทิ้งตัวลงครอบหัวของอีธาน

—

"โอ้ววว… น่าสนใจจริงๆ…" เสียงแหบพร่าของหมวกคัดสรรดังก้องอยู่ในหัวของเขา

อีธานเผลอกลืนน้ำลาย เขารู้ดีว่าหมวกคัดสรรสามารถอ่านจิตใจของผู้ถูกคัดสรรได้ และมันจะเลือกบ้านที่เหมาะสมกับลักษณะนิสัยและศักยภาพของคนคนนั้น

"ฉลาด… แต่ไม่ใช่ในแบบของเรเวนคลอ… กล้าหาญ… แต่ไม่ใช่ในแบบของกริฟฟินดอร์… อืมมม…"