IV

...19:30น....

หลังจากเดินพ้นหลังบ้านเดินเข้าประตูครัว เจ้าของผมสีขาวทิ้งตัวพิงพนังห้องห้องครัว แล้วยิ้มขึ้นอย่างมีความสุข แต่ไม่ทันสังเกตว่ามีผู้ชายอีกสามที่อยู่ในครัวเพื่อจ้องมองสถานการณ์ผ่านหน้าต่าง

"ชอบไอไม้หรอ"อาร์มินทักขึ้น

"ไปรู้มาจากไหน"โอบดินถามขึ้นอย่างตกใจเล็กน้อยที่พี่ชายของเขารู้ความลับ ก่อนจะเดินเข้าไปในครัวเพื่อเปิดตู้เย็น หยิบขวดน้ำปล่าว

"ไอนินมันบอก "อาร์มินตอบกลับความสงสัยของคนตัวสูงที่ทิ้งตัวพิงกำแพงห้องครัว

"พักเที่ยงแล้วต้องรีบไปนั่งรอเจอหน้าเขาทุกวัน ล่กขนาดนี้ คนเขาไม่รู้เลยมั้ง"อานินพูดขึ้น

"แต่ดูเหมือนไอไม้จะยังไม่รู้ตัวนะว่าไอโอบมัน

ชอบ "จูนมองทางหน้าต่างแล้วพูดขึ้น

"โอกาสมาขนาดนี้แล้วมึงรออะไร ถ้าไม่ใช่น้องตัวเอง กูไม่เชียร์ให้เสียเวลาหรอกนะ"อาร์มินพูดให้น้องชายตัวเอง

"กูทำไงดีวะ"โอบดินถามขึ้นอย่างหมดหวัง

"ชอบเขาก็จีบยากตรงไหน"จูนที่ยืนพิงเคาร์เตอร์ครัวก็พูดขึ้น

"น้อยคนนะเว้ย ที่จะจีบมันติด "อาร์มินพูดเหมือนกำลังเชีย์น้องชายตัวเอง

"ลองจีบเขาดูดิ เห็นคุยกันถูกคอหนิ"อานินพูดเสริม

โอบดินมองออกไปทางหน้าต่างที่เห็นคนตัวเล็กเจ้าของผมสีชมพูที่ตัวเองพึ่งพูดคุยด้วยนั่งเล่นโทรศัพท์คอยอยู่

"ลองเสี่ยงสักตั้งก็ได้วะ"โอบดินพูดขึ้น

"ให้มันได้งี้ดิวะ ไอพี่ชาย"อานินเดินไปตบบ่าพี่ชายก่อนจะเดินไปยกลังเครื่องดื่มแอลกอฮอร์ที่ตังอยู่ข้างตู้เย็นเพื่อที่จะนำออกไปเพื่อเตรียมกินเลี้ยงกัน แล้วยกเดินออกจากห้องครัวตรงไปยังม้าหินอ่อนที่มีคนตัวเล็กเจ้าของผมสีชมพูนั่งรออยู่

"งั้นกูออกไปกินรอนะ เริ่มหิวละ"จูนพูดขึ้นเพราะเริ่มรู้สึกหิว จึงหยิบจานบาร์บีคิวกับจานปลาหมึกอยู่บนโต๊ะระหว่างสองคนพี่น้องที่ยืนคุยกัน แล้วเดินออกจากห้องครัวไปยังโต๊ะม้าหินอ่อน ที่มีใบไม้กับอานินที่กำลังกินอาหารแล้วคุยกันอยู่

"แล้วมึงละบอกใครกันแน่ ที่ว่า ชอบเขาก็จีบ"โอบดินพูดขึ้นพร้อมมองหน้าพี่ที่มองตามเจ้าของผมสีน้ำเงินที่พึ่งเดินออกห้องครัว

พี่ชายอย่างอาร์มินหันหน้ากลับมามองหน้าโอบดินน้องชายตัวเอง โอบดินเลิกคิ้วขึ้น เหมือนกับส่งคำถามบางอย่างให้พี่ชาย

"อะไรของมึง มัวละ" อาร์มินเดินหนี และกำลังจะเดินออกจากห้องครัว

"กูก็ยังไม่ได้ว่าอะไร แต่ถ้าชอบเขาก็จีบ"โอบดินพูดขึ้นก่อนพี่ชายตัวเองจะเดินหนีไปทางประตูครัวแล้วเดินไปยังโต๊ะหินอ่อน เห็นอย่างนั้นก็อดขำพี่ชายตัวเองไม่ได้ ตัวเองจึงถือขวดน้ำที่หยิบออกจากตู้เย็น เดินตามหลังพี่ชายตัวเองไปเพื่อจะนำไปให้คนตัวเล็กเจ้าของผมสีชมพู

โอบดินเดินออกมาหยุดที่ม้าหินอ่อน ก่อนจะยื่นขวดน้ำปล่าวให้คนตัวเล็กที่เงยหน้ามามองทางเขา คนตัวเล็กเจ้าของผมสีชมพูรับขวดน้ำจากมือของร่างสูงเจ้าของผมสีขาว

"ขอบใจมากนะ"คนตัวเล็กเจ้าของผมสีชมพูพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มให้คนตรงหน้า

................................................

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

III

บทต่อไป

