II

...08:00 น....

อาร์มิน เพื่อนตัวดีของเจ้าผมสีชมพูโทรมาทั้งทีคงไม่พ้นชวนออกไปข้างนอก และยิ่งเป็นวันปิดเทอมใหญ่แบบนี้

เจ้าของผมสีชมพูกดรับสาย เอาโทรศัพท์แนบหู "เออ...ว่าไง" เจ้าของผมสีชมพูเปิดบทสนทนา "โหล! ไอไม้ คืนนี้มากินเลี้ยงปิดเทอมที่บ้านกูปะ" ปลายสายพูดชวน

"ขอคิดดูอีกที "เจ้าของผมสีชมพูตอบกลับ

"คุยกับใครอ่ะ เดี๋ยวนี้มีกั๊กสาวหรอมึงอ่ะ" เสียงชายปริศนาดังในสาย

"คุยกับเพื่อนกูค้าบ"เสียงอาร์มินกระซิบกระซาบกับใครสักคนในสาย

"แล้วกินกันกี่คน" เจ้าของผมสีชมพูถามอย่างสงสัย

"กูกับไอจูน แล้วก็น้องกูสองคน รวมสี่คน มึงมาก็ห้าคน"อาร์มินพูดปัดความสงสัยของเพื่อนตัวเอง

"แล้วของครบยัง เดี๋ยวตอนเที่ยงกูจะออกไปซื้อของเข้าบ้าน ตอนเย็นจะแวะเอาไปด้วยเลย"เจ้าของผมชมพูถามขึ้น

"ไม่ขาดอะไรละ กูกับน้องออกไปซื้อของมาเตรียมกันตั้งแต่เช้า"อาร์มินตอบกลับทันที

"เค งั้นเจอกัน"เจ้าของผมชมพูตอบกลับแล้วกดวางสายจากเพื่อนตัวเอง

...18:00 น....

เจ้าของผมสีน้ำตาลขับรถมาจอดหน้าบ้านของเพื่อนตัวเอง แล้วดับเครื่องเปิดประตูลงจากรถ หยิบกุญแจและกดล็อครถอัตโนมัติ

เจ้าของผมสีชมพูเดินไปที่ประตูรั้วบ้าน

ของอาร์มินแล้วกดออดตรงข้างประตูรั้วสำหรับเรียกคนในบ้าน

"ครับ! ครับ! รอสักครู่นะครับ" เสียงไม่คุ้นหูของชายคนหนึ่งตะโกนมาจากด้านหลังประตูรั้วก่อนมีเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาที่ประตูรั้ว

ประตูรั้วเปิดออกให้เห็นหน้าชายปริศนา พอประตูโผล่พ้นพอที่คนทั้งสองจะเห็นหน้าของอีกฝ่ายที่เปิดประตูให้ เจ้าของผมสีขาวที่ไม่คุ้นหน้าคนนี้คงจะเป็นน้องชายของเพื่อนเขาเอง

"ส...สวัสดีครับ"เจ้าของผมสีขาวกล่าวทักขึ้น

"สวัสดี อาร์มินล่ะ "เจ้าของผมสีชมพูเงยหน้าตามความสูงของอีกคนที่มีผมสีขาวที่สูงกว่าเขาสิบเซนได้ แล้วถามขึ้น เพราะคนที่มาเปิดประตูให้ไม่ใช่เพื่อนของเขา

"*พ...พี่ใบไม้รึป่าวครับ*"เจ้าของผมสีขาวพูดติดๆขัดๆ

"ใช่ ว่าแต่ไม่คุ้นหน้าเลยนะ เพื่อนใหม่ไอมินหรอ" เจ้าตัวถามขึ้นเพราะรู้สึกไม่คุ้นหน้าเจ้าของผมสีขาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า

"ผมเป็นน้องชายไอมินครับ ผมเห็นหน้าพี่ที่โรงเรียนอยู่บ่อยๆ ดีใจจังครับที่บังเอิญว่าพี่เป็นเพื่อนกับไอมิน"เจ้าของผมสีขาวพูดลากยาว หน้าก็แต้มไปด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับความรู้สึกที่อยากให้มีความบังเอิญแบบนี้ไปอีกหลายๆรอบ

"ถ้ารู้ว่าจะบังเอิญแบบนี้ จะอยู่บ้านเป็นประจำ"เจ้าของผมสีขาวก้มหน้าลงพึมพัมกับตัวเอง

"ว่าไงนะ"เจ้าของผมสีชมพูมองเจ้าของผมสีขาว ที่ทำตัวแปลกตั้งแต่แรกที่พูดคุยกัน

"ป...ป่าวครับ"เจ้าของผมสีขาวพูดพร้อมกับยิ้มให้กับเจ้าของผมสีชมพูที่ตัวเล็กกว่าเขา

"พอรู้ว่าเป็นไอใบไม้ ดี๊ด๊าเลยสิท่า"เสียงพูดพึมพัมดังมาจากด้านหลังของเจ้าของผมสีขาว ที่ตัวใหญ่บังจนไม่เห็นคนด้านหลังเขา

"ไม่ใช่ว่ามัวยืนชวนแขกคุยอยู่หรอ" อาร์มินที่อยู่ด้านหลังเจ้าของผมสีขาวถามขึ้น เนื่องจากเห็นพฤติกรรมของน้องชายตัวเองที่ยืนอยู่ที่ประตูรั้วได้พักใหญ่

เมื่อได้ยินเสียงพี่ชายของตัวเอง เจ้าตัวเลยหันหน้ามายิ้มให้พี่ชายของตน

"แล้วมึงจะให้เพื่อนกูยืนรอีกนานมั้ยไอโอบ"อาร์มินถามน้องชายของตนที่ไม่ยอมขยับออกมาจากประตูรั้วสักที

"ข...ขอโทษครับ "เจ้าของผมสีขาวหันไปพูดขอโทษที่มัวยืนชวนอีกคนคุยจนกลัวว่าจะเมื่อย

"มึงก็ไปเตรียมของต่อได้แล้วไอโอบ"อาร์มินพูดไล่น้องชายของตน

เจ้าของผมสีขาวได้ยินดังนั้น คอก็ตกทำหน้าหงอยแล้วเดินเข้าไปในตัวบ้าน

"กูก็ว่าใครไม่เห็นคุ้นหน้า "ใบไม้พูดขึ้นก่อนหันหลังไปปิดประตูรั้วให้เจ้าของบ้าน

"ใคร *อ่อ ไอโอบดินหรอ จะไม่คุ้นหน้า ก็ไม่แปลก เลิกเรียนเสร็จมันก็ขอไปค้างบ้านเพื่อนอยู่บ่อยๆ*"อาร์มินพูดขึ้น

"มันชวนมึงคุยจนรู้สึกรำคาญหรือป่าว ขอโทษแทนมันด้วย"อาร์มินหันหน้ามาถามใบไม้ เพราะเห็นว่าเพื่อนของตัวเองไม่จดจ่อกับบทสนทนา

"ไม่ได้บอกสักหน่อยว่ารำคาญ "ใบไม้พูดขึ้นเบาๆ ขณะเดินตามเจ้าของบ้านไปยังตัวบ้านของเพื่อนตัวเอง

..................................................

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***