บทที่ 4 - พลังที่ซ่อนเร้น

สายฝนเริ่มซาลง ท้องฟ้าสีเทาหม่นยังคงปกคลุมเหนือโบราณสถาน แต่บรรยากาศกลับเงียบสงบลงหลังจากการต่อสู้

คี ลูซยืนมองร่างไร้วิญญาณของอสูรกายตรงหน้า แม้มันจะสิ้นฤทธิ์แล้ว แต่ความรู้สึกกดดันจากเหตุการณ์เมื่อครู่ยังคงหลงเหลืออยู่

"แม่..."

ลูกมังกรเงยหน้ามองเขา ดวงตาสามสีของมันสะท้อนแสงวูบไหว

"เมื่อกี้ นายทำอะไรไปน่ะ?" คี ลูซถามเสียงแผ่ว ดวงตาของเขาจับจ้องที่ลูกมังกรที่เพิ่งปล่อยพลังสายฟ้าออกมา

"ข้า... ไม่รู้..." ลูกมังกรตอบเบา ๆ มันก้มมองอุ้งเท้าของตัวเองราวกับไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น

'แสดงว่า... มันใช้พลังโดยสัญชาตญาณงั้นเหรอ?'

คี ลูซขมวดคิ้วเล็กน้อย เขานึกถึงช่วงเวลาที่ลูกมังกรปล่อยพลังออกมา สายฟ้าพุ่งออกจากร่างของมันเองโดยไม่มีการร่ายเวทมนตร์หรือใช้ท่าทางใด ๆ

'นี่ไม่ใช่เวทมนตร์ธรรมดา... แต่เป็นบางอย่างที่อยู่ในตัวของมันเอง'

เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจยาว "เอาเถอะ อย่างน้อยก็ต้องขอบคุณนายที่ช่วยฉันไว้"

ลูกมังกรกระพริบตา ก่อนจะพยักหน้าเล็ก ๆ แล้วซุกตัวเข้ากับอกของเขาอีกครั้ง

"ข้าดีใจที่แม่ปลอดภัย..."

คี ลูซยกมือขึ้นลูบหัวมันเบา ๆ "ฉันก็เหมือนกัน"

---

การสำรวจโบราณสถาน

หลังจากจัดการกับอสูรกายเรียบร้อย คี ลูซตัดสินใจสำรวจซากโบราณสถานเพิ่มเติม แม้ว่าที่นี่จะดูเก่าแก่และทรุดโทรม แต่เขาก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่แปลกประหลาด

'ที่นี่... มันมีบางอย่างซ่อนอยู่'

คี ลูซค่อย ๆ ก้าวเข้าไปในตัวอาคารหลักที่พังทลายลงมา ภายในยังคงมีซากเสาของอาคารและผนังที่เต็มไปด้วยอักขระโบราณ

ลูกมังกรที่อยู่ในอ้อมแขนของเขากระพริบตา ก่อนจะชะโงกหน้าขึ้นมาดู

"ที่นี่คือ...?"

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่าที่นี่จะเคยเป็นสถานที่สำคัญมาก่อน"

เขาเดินไปตามซากปรักหักพัง สังเกตเห็นร่องรอยบางอย่างที่บ่งบอกว่าสถานที่แห่งนี้อาจเคยเป็นวิหารเก่าแก่

แต่แล้ว—

"ฟึ่บ!"

คี ลูซหยุดชะงัก ทันใดนั้น พื้นที่เขาเหยียบอยู่เกิดการสั่นสะเทือน

'แย่ล่ะสิ!'

"ระวังนะ!"

เขารีบถอยหลัง แต่ก็ไม่ทัน พื้นด้านล่างพังทลายลงมาอย่างรวดเร็ว

"อ๊าก!!"

คี ลูซร่วงลงไปในความมืดมิดพร้อมกับลูกมังกร

---

เบื้องล่างของโบราณสถาน

เสียงของฝุ่นและเศษหินดังสะท้อนก้องอยู่ในโพรงใต้ดิน คี ลูซกระแทกพื้นเบา ๆ แต่โชคดีที่เขาตกลงมาในมุมที่ไม่อันตรายนัก

"อึก... เจ็บเป็นบ้า..."

"แม่! เป็นอะไรไหม?" ลูกมังกรรีบเข้ามาใกล้

"ไม่เป็นไร ๆ แค่เจ็บนิดหน่อย" คี ลูซปัดฝุ่นออกจากเสื้อก่อนจะมองไปรอบ ๆ

เขาพบว่าตัวเองอยู่ในห้องใต้ดินขนาดใหญ่ ผนังรอบข้างเต็มไปด้วยสัญลักษณ์โบราณที่เปล่งแสงริบหรี่

แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเขามากที่สุดคือ—

แท่นศิลาขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางห้อง

'ที่นี่มัน...?'

บนแท่นศิลานั้นมีวงแหวนอักขระเรืองแสงล้อมรอบ และตรงกลางมีวัตถุบางอย่างวางอยู่

มันเป็น อัญมณีสีดำสนิท ที่เปล่งแสงวูบวาบคล้ายกับเปลวไฟ

'นี่มัน...?'

คี ลูซค่อย ๆ ก้าวเข้าไปใกล้โดยไม่รู้ตัว

แต่ทันใดนั้น—

"อย่าแตะต้องมัน..."

เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง

คี ลูซสะดุ้ง เขาหันขวับไปทันที

ที่นั่น...

เงาร่างลึกลับยืนอยู่ในมุมมืด ดวงตาของมันเรืองแสงเป็นสีทอง

'ใครกัน...?'

บรรยากาศรอบข้างเย็นยะเยือกขึ้นทันที

...เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป!?...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***