บทที่ 3 - การต่อสู้ครั้งแรก

ลมพัดกระโชกผ่านซากโบราณสถาน สายฝนยังคงตกลงมาไม่หยุด เสียงฟ้าร้องดังก้องเป็นระยะ ทำให้บรรยากาศยิ่งน่าหวาดหวั่น

คี ลูซยืนแน่นิ่งอยู่ท่ามกลางเถาวัลย์และหินพังทลาย ในมือของเขากำท่อนไม้ที่หยิบได้มาแน่น ร่างของลูกมังกรสั่นเทาอยู่ในอ้อมแขน แต่ดวงตาของมันยังจับจ้องไปที่อสูรกายตัวนั้น

"กรรรร...!"

อสูรกายส่งเสียงคำรามต่ำก่อนจะก้าวออกมาจากเงามืดจนเผยร่างให้เห็นชัดเจน มันมีรูปร่างเหมือนสัตว์นักล่าผสมกับปีศาจ ร่างสูงใหญ่กว่ามนุษย์สองเท่า ผิวหนังของมันมีเกล็ดสีดำสนิทดั่งเงามืด เขี้ยวและกรงเล็บของมันแหลมคมจนดูน่าสะพรึงกลัว

"ตัวใหญ่มาก..." คี ลูซพึมพำเบา ๆ

ลูกมังกรในอ้อมแขนของเขายิ่งตัวสั่นมากขึ้น

"แม่..."

"นายกลัวมันสินะ?"

ลูกมังกรไม่ตอบ แต่ดวงตาของมันสั่นไหว

คี ลูซหลุบตามองเจ้าตัวน้อยก่อนจะฉีกยิ้มบาง ๆ

"ไม่ต้องห่วง ฉันจะปกป้องนายเอง"

ว่าแล้วเขาก็ก้าวถอยหลังเล็กน้อยเพื่อเว้นระยะ ก่อนจะเหลือบตามองไปรอบ ๆ

‘ต้องหาทางเอาชนะมันให้ได้… หรือไม่ก็ต้องหนี’

เขากำไม้ในมือแน่นขึ้น

ฟุบ!

ทันใดนั้น—อสูรกายพุ่งเข้าใส่เขาอย่างรวดเร็ว!

"เร็วเกินไป!"

คี ลูซรีบกระโดดถอยหลังโดยสัญชาตญาณ ขณะที่กรงเล็บอันแหลมคมของมันฟาดผ่านหน้าเขาไปอย่างเฉียดฉิว!

ฉัวะ!

เสื้อคลุมของเขาถูกกรีดเป็นรอยลึก เลือดสีแดงสดไหลซึมออกมา แต่คี ลูซไม่มีเวลามาสนใจบาดแผล

‘แค่โดนเฉี่ยวก็ขนาดนี้ ถ้าโดนเต็ม ๆ คงตายแน่…’

อสูรกายหันกลับมาทางเขาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพุ่งเข้าใส่อีกครั้ง!

ฟึ่บ!

คี ลูซกัดฟันแน่น เขาใช้ท่อนไม้ในมือกระแทกลงกับพื้นเพื่อช่วยในการเคลื่อนไหว ก่อนจะพุ่งตัวหลบไปทางซ้าย

‘ฉันต้องหาโอกาสโจมตีมันก่อนที่มันจะเล่นงานฉันได้!’

ทันทีที่เขากลิ้งตัวไปด้านข้าง มือของเขาก็คว้าเอาหินก้อนหนึ่งจากพื้นขึ้นมา

"ไปตายซะ!"

พลั่ก!!

เขาขว้างหินใส่ดวงตาของอสูรกายเต็มแรง!

"กรร๊าา!!"

เสียงคำรามดังสนั่น อสูรกายสะดุ้งถอยหลัง ดวงตาของมันมีเลือดไหลออกมาเล็กน้อย

‘สำเร็จ!’

คี ลูซรีบฉวยโอกาสนั้น พุ่งเข้าไปหมายจะใช้ท่อนไม้ฟาดซ้ำที่หัวของมัน

แต่—

ฟึ่บ!

อสูรกายขยับเร็วกว่าที่เขาคาด มันเหวี่ยงกรงเล็บกลับมาอย่างรุนแรง!

ฉัวะ!!

"อั่ก!"

คี ลูซถูกซัดกระเด็นไปกระแทกกับกำแพงหินอย่างแรง ร่างของเขาร่วงลงสู่พื้น ลมหายใจหนักอึ้ง

"แม่!!"

เสียงของลูกมังกรดังขึ้นอย่างตื่นตระหนก

‘ให้ตายสิ... เจ็บเป็นบ้า...’

คี ลูซพยายามยันตัวขึ้นจากพื้น เขาเหลือบมองไปที่อสูรกายที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความอาฆาต

‘ไม่ไหว... ฉันไม่มีพลังพอจะสู้กับมันได้...’

มือของเขากำแน่น

แต่ในตอนนั้นเอง—

"กรร...!"

ลูกมังกรในอ้อมแขนของเขาส่งเสียงคำรามออกมาเป็นครั้งแรก

แสงสว่างสีแดงเข้มเริ่มส่องประกายจากร่างของมัน

คี ลูซเบิกตากว้าง ‘นี่มันอะไรกัน...?’

"กร๊าาาาาาาาาา!!"

อสูรกายส่งเสียงคำรามก้อง แต่ดูเหมือนมันจะถอยหลังไปเล็กน้อย ราวกับสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่น่ากลัว

‘อย่าบอกนะว่า...!’

ดวงตาของลูกมังกรเปล่งประกายเป็นสีแดง ทันใดนั้น—

"เปรี้ยงงง!!"

สายฟ้าพุ่งออกจากร่างของลูกมังกร ฟาดเข้าใส่อสูรกายอย่างจัง!

ตูมมมมมม!!

เสียงระเบิดดังสนั่นพร้อมกับกลิ่นของเนื้อไหม้ อสูรกายร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่ร่างของมันจะค่อย ๆ ทรุดลงกับพื้น

คี ลูซมองภาพตรงหน้าด้วยความตกตะลึง

"นี่มัน..."

ลูกมังกรหันมามองเขา ดวงตาสีสามสีของมันเป็นประกาย

"แม่... ข้าปกป้องแม่ได้..."

"...เอ่อ..."

คี ลูซอ้าปากค้างไปชั่วขณะ ก่อนจะถอนหายใจออกมา

"ให้ตายสิ... นายทำฉันตกใจหมดเลย"

เขามองไปที่ซากของอสูรกายที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น

"ดูเหมือนว่าฉันจะไม่ต้องปกป้องนายแล้วสินะ"

ลูกมังกรเอนตัวเข้าหาเขา

"แต่ข้ายังอยากอยู่กับแม่..."

"...เอาเถอะ ๆ ฉันไม่หนีไปไหนหรอก"

คี ลูซลูบหัวลูกมังกรเบา ๆ ก่อนจะหันไปมองซากของอสูรกายเป็นครั้งสุดท้าย

‘ดูเหมือนว่าการเดินทางนี้จะไม่ธรรมดาเสียแล้ว...’

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***