ตอนที่ 3

ยามเช้าที่แสนสดใส ที่ตลาดผู้คนต่างเดินชื้อของย่างสนุกสหนาน หญิงสาวที่เดินไปตามทางท ก็ได้ชนเดินชนใครบางคน ชึ้งมีน้าตาดี

\[เออ ขอโทษเจ้าค่ะ ที่เดินชนคุณชาย \]หญิงสาวยที่ได้เดินชนชายคนหนึงก็ได้พูดขอโทษทันที

\[ไม่เป็นไร ว่าแต่แม่นางเจ็บตรงไหน \]ชายหนุ่มได้พูดขึ้น

\[ไม่เจ้าค่ะ ว่าแต่ท่าชื่ออะไรหรอ\]หญิงสาวได้พูดขึ้น เพราะว่าตัวเองเดินชนชายหนุ่ม จรึงถามชื่อเพื่อที่อยากรู้จากมากขึ้น และจะเลี้ยงอาหารชายหนุ่มเพื่อเป็นการขอโทษ แต่ชายหนุ่มนิ่งสักครู่ ก่อนจะตอบคำถามของหญิงสาว

\[ข้าชื่อลู่ฟาง แม่ทัพแคว้นเย่ว ว่าแต่แม่นางมีนามว่าอะไร\]ชายหนุ่ม ได้ถามขึ้นทันที เพราะว่าหญิงสาวตรงน้า ช่างแตกต่างจากหญิงอื่น ที่เขาเคยพบมา

\[ข้าชื่อเฉิงเสียวไป๋ ถ้าท่านแม่ทัพไม่รังเกียจ ข้าจะชวนท่านไปทานอาหารสักมื้อเพื่อเป็นการขอโทษได้หรือไม่\]หญิงสาวพูดจบ พร้อมกับจ้องน้าของชายหนุ่มเพื่อที่จะรอคำตอบ

\[ได้ ข้าตกลง \]ชายหนุ่มได้ตอบตกลงยังไม่ลังเล ทั้งสองก็ได้เดินไปที่ โรงเตี้ยแห่งหนึง เพื่อที่จะทานอาหาร พอมาถึงทั้งสองก็สั่งอาหาร และนั่งคุยกันรว่างรออาหาร

\[แม่นางมาเที้ยวคนเดียหรอ \]ชายหนุ่มได้พูดขึ้น เพราะตั่งแต่สั่งอาหาร ทั้งคู่ก็ไม่ได้คุยกันชายหนุ่มจึงได้พูดขึ้นเพื่อลบความเงียบ

\[ใช่แล้ว แต่ท่านไม่ต้องเรียกข้าแม่นาง เรียกข้าว่าเสียวไป๋ อันที่จริงข้ามาเที้ยววันนี้วันสุดท้าย พรุ้งนี้ก็ต้องออกตามหาญาติ \]หญิงสาวพูดขึ้นด้วยสีน้าสดใส ในระว่างที่ทั้งสองคุยกัน อาหารก็มาถึงทันที ทั้งสองก็กินอาหารจนอิ่ม

\[ข้าต้องกลับแล้ว บ้านข้าอยู่ไกล \]หญิงสาวพูดขึ้นก่อนจะลูกเดินออกไป แต่ยังไม่ทันได้กร้าวขา ชายหนุ่มก็ได้พูดขึ้น

\[เสียวไป๋ ครั้งน้าข้าขอเลี้ยงเจ้า หวังว่าเราคงได้เจอกันอีก \]ชายหนุ่มได้พูดขึ้น หญิงสาวที่เดินอยู่ หยุดชะงักทันที

\[เช่นกัน \]พูดขึ้นพร้อมกับเดินออกไปทันที

\[เจ้าคงไม่ใช่คนธรรมดาแน่ ผิวพรรณของเจ้าช่างงามยิ่งนัก ถ้าได้เจอเจ้าอีกครั้ง ข้าจะช่วยเจ้าออกตามหาญาติแน่นอน\]ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง

\#หุบเขา \#

\[ท่านพ่อลูกกลับมาแล้ว \]พร้อมกับเดืนเข้าไปหาผู้เป็นพ่อ ด้วยสีน้ายิ้มแย้ม ทำเอาผู้เป็นพ่อยิ้มขึ้นทันที และเอามือลูบหัวลูกสาว

\[กลับมาก็ดีแล้ว พรุ่งนี้เจ้าต้องออกเดินทาง เข้าเมือง ซึ้งจะเป็นที่เจ้าคุ้นเคย แต่เจ้าก็ต้องระวังตัวไม่มากๆนะ\]ผู้เป็นพ่อได้พูดขึ้นด้วนสีน้าที่เป็นห่วง พอลูกสาวได้ยิน ก็วิ่งเข้ากอดผู้เป็นพ่อทันที ไม่ทันไห้ผู้เป็นพ่อได้ตั่งตัว

\[เจ้ากับมาเหนือยๆ รีบกลับไปพักเถอะ เดี๋ยวพ่อทำอาหารไห้เจ้ากิน ตกลงไหม\]ผู้เป็นพ่อได้พูดขึ้นกับลูกสาว

เสี๋ยวไป๋ที่ได้ยินย่างนั้น ก็กลับไปที่พักของตนเองทันที ชายวันกลางคนที่เห็นลูกเดินออกไปก็ยิ้มตามหลังทันที

🍃🍃

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่ 2

บทต่อไป

ตอนที่ 4

