คะนิ้ง: ขอบคุณนะเอยที่มาส่งถึงบ้าน
เอย: ไม่ต้องขอบคุณหรอกแค่นี้สบายๆ
คะนิ้ง:ที่เทอบอกว่าเป็นห่วงเป็นห่วงเราจริงๆหรอ
เอย: จริงน่ะสิ
คะนิ้ง: เราดีใจนะที่เพื่อนเเบบเอยเป็นห่วงเรา
...เอยยืนนิ่งเพราะจุกและเจ็บกับคำว่า“เพื่อน”...
เอย: งั้นเราก็กลับบ้านก่อนนะบ้ายบาย
คะนิ้ง:บ้ายบายขับรถดีๆน๊าา
...เดินทางกลับบ้านเอยพอถึงบ้านได้ทำการอาบน้ำและกินกินข้าวเสร็จก็ได้เข้าห้องนอนของตน...
...ขณะคิดว่าความรู้สึกของตนที่มีให้คะนิ้งไม่ใช่ความรู้สึกที่เพื่อนมีให้เพื่อนพร้อมกับคำว่า“เพื่อน“ที่พูดเบาขนาดไหนก็เจ็บพร้อมกับเสียงในความคิดตนเอง ขณะตอนนี้...
เอย: กูเป็นอะไรว่ะเนี่ยหรือว่ากูแอบชอบคะนิ้งว่ะ แต่เมื่อก่อนกูก็ชอบผู้ชายนี่หว่าแต่ก็ไม่เคยมีใครทำให้รู้สึกเหมือนที่รู้สึกกับคะนิ้งมันเลยหวะ
...เทอนั่นนอนไม่หลับทั้งคืนแต่เทอหารู้มั้ยว่าคนิ้งหญิงสาวที่เทอพึ่งนึกถึงเมื่อกี่ก็นอนไม่หลับเหมือนกันเพราะความคิดสับสนเรื่องนี่เช่นกัน...
...เช้าวันรุ่งขึ้น...
...เอยได้ตื่นมาสภาพงัวเงียวันนี้เป็นวันเสาร์เทอจึงคิดว่าจะชวนคะนิ้งออกไปนั่งเล่นที่ริมทะเล...
เอย: โทร คะนิ้งไปเที่ยวกับเรามั้ย
คะนิ้ง: ไปสิเดี๋ยวเราไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะ
เอย: โอเค 10:30 เดี๋ยวเราไปรับ
...ทั้ง2รีบลุกออกจากที่นอนก่อนจะไปอาบน้ำแต่งตัวจนเวลาล่วงเลยไป10:20 เอยได้จับรถไปรอรับคะนิ้งที่หน้าบ้าน...
เอย: โทร คะนิ้งเรามารออยู่หน้าบ้านแล้วนะ
คะนิ้ง: จ้าเดี๋ยวรอเปบนึงนะเรากำลังจะออกไปล่ะ
เอย: จ้าาา วางสาย
...เวลาผ่่านไป5นาที...
คะนิ้ง: เอยเรามาแล้ว
เอย: คะนิ้งมาแล้วหรอแต่งตัวนานจัง
คะนิ้ง: พอดีเราสระผมด้วยอะเลยนานไม่เชื่อลองดมดูได้นะ
เอย: ได้สิหอมจังเลยไม่น่าถึงนาน
คะนิ้ง: หอมใช่มั้ยล่าติดใจอ่ะดิ
เอย: ติดใจจ้า(ติดทั้งผม ติดทั้งคนอ่ะ)
คะนิ้ง: พูดอะไรนะเมื่อกี่
เอย: ป่าวไม่มี เทออ่ะมาขึ้นรถได้ล่ะ
คะนิ้ง: จ้าาา
...ทั้ง2คนได้ขับรถเล่นไปเลื้อยๆจนถึงทะเลพอแต่เพียงเอยจอดรถคะนิ้งก็ได้วิ่งไปเล่นน้ำทั้ง2คนต่างเล่นน้ำและเดินเล่นกันเหมือนตอนนี้ในโลกของพวกเขามีแค่เขา2คนเท่านั้นบนโลกใบนี้...
...โปรดติดตามตอนต่อไป❤️...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments