จะให้ป้อนด้วยช้อนหรือจะให้ป้อนด้วยอย่างอื่น

คะนิ้ง: พูดว่าเราเลือกกินจะเบี้ยวไม่เลี้ยงเราแล้วใช่ป่ะเนี่ย

เอย: เลี้ยงสิเราเคยโกหกใครซะที่ไหน

...เอยได้เดินไปสั่งข้าวให้คะนิ้งเเละตนเอง...

เอย: กระเพราะเนื้อไข่ดาวไข่แดงไม่สุกไม่เอาแตงกวากระเพราะไม่ใส่ถั่วฝักยาวร้อนมาเสริฟแล้วจ้าา

คะนิ้ง: พูดยาวขาดนี้ประชดเราปะเนี่ย ฮ่าๆ

เอย: ป่าวใครประชดไม่มี่

...ขณะที่เอยกำลังกินข้าวเเต่เอยสังเกตเห็นว่าคะนิ้งยังไม่กิน...

เอย: คะนิ้งทำไมไม่กินข้าวอ่ะกับข้าวไม่อร่อยหรอ

คะนิ้ง: ก็เอยอ่ะประชดเราเลยกินไม่อร่อย

เอย: มาๆ เดี๋ยวเราป้อนแล้วหายงอนเรานะ

คะนิ้ง: ไม่เอาอ่ะเชอะๆ

...ขณะที่คะนิ้งปฎิเสธอยู่นั้นเอยก็ได้กล่าวคำนึงออกมาว่า...

เอย: เอาช้อนป้อนไม่กินจะเอาปากป้อนเอานะ

...ณ ตอนนั้นความรู้สึกรอบๆข้างของทั้ง2เงียบสนิทและหัวใจขอเอยที่เต้นไม่ตรงจังหวะแต่ตอนนี้คงไม่ใช่แค่เอยที่หัวใจเต้นไม่ตรงจังหวะหัวใจของคะนิ้งก็เต้นไม่ตรงจังหวะเช่นกัน...

คะนิ้ง: เอ่อ เราว่าเรามากินข้าวกันดีกว่าเนาะกับข้าวจะเย็นหมดล่ะ

...ทั้ง2กินข้าวจนเสร้จพร้อมกับเสร็จพร้อมกับเสียงออดดังขึ้นเป็นสัญญานที่บอกว่าได้เวลาเรียนในคาบบ่ายแล้วทั้ง2ได้พากันเดินขึ้นห้องอาจารย์มาสอนจนเวลาล่วงเลยไปจนหมดชั่วโมงการเรียนการสอนเสียงออดดังขึ้นอีกครั้งเป็นเวลากลับบ้าน...

เอย: คะนิ้งเทอกลับบ้านไงอ่ะ

คะนิ้ง: ก็เรียก taxi อ่ะ

เอย: งั้นเทอกลับกับเราป่ะเดี๋ยวเราไปส่งฝนก็ใกล้ตกหละเดี๋ยวเทอจะไม่สบายนะ

คะนิ้ง: เป็นห่วงหรอเราหรอ

เอย: อ้าว เราพูดกับใครก็เป็นห่วงคนนั้นนั่นแหละสรุปจะให้เราไปส่งมั้ยเนี่ย

คะนิ้ง: ให้ไปส่งสิคะ

เอย: ถ้าจะไปก็ขึ้นรถมาเดี๋ยวเราใส่หมวกกันน็อคให้

...เป็นอีกครั้งที่ทั้ง2คนนั้นได้สบตากันและทั้ง2ก็มีความรู้สึกที่หัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะอีกครั้งในวันนี้...

คะนิ้ง: ขอบคุณนะที่ใส่ให้เราอ่ะ

เอย: ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เราเป็นคนชวนให้เอกลับบ้านด้วยเราก็ต้องดูแลเทอดีๆสิ

...เอยได้รับรถมอไซค์คู่ใจมาส่งคะนิ้งจนถึงบ้านของคะนิ้ง...

...โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ❤️...