Ch.6 to big..

เสียงกางเกงปลดเปลื้องดังหวิว ใจของขวัญไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเมื่อฤทธิ์ยาล้นทะลั่กเต็มร่างไม่นับรวมกับหยาดน้ำใสที่รินไหลจากปลายลำกายเปิดค้างไม่หยุดจนทั้งแสบ ทั้งเสียด ทั่งเสียวไปทั่วลำรักสีชมพู หัวบานปลายที่แดงอักเสบพ่นทั้งหยาดน้ำคาว ทั้งหยาดน้ำใสให้ล้นทะลั่กออกมาจากปากทางไม่ยั้งหยุด

ดวงตาหวานหาจุดโฟกัสไม่เจอด้วยทุกความรู้สึกที่ประเดประดังเข้ามาจนแยกไม่ออก

ปากทางรักม่วงช้ำบวมปูดเป็นวง แน่งเนื้อแดงฉ่าปลิ้นออกมาระหว่างกลาง หยดน้ำเมือกเหนียวหนืดรินหยดย้อยเป็นสายไม่ต่างนากดอกไม้ดอกโตที่กำลังคายน้ำหวาน ความวูบโหว๋งไปจนถึงภายในช่องท้องพุ่งเข้าโจมตีจนเรียวขาคู่บางสั่นระริก.....

ก่อนที่มันจะยิ่งสั่นสะท้านยามลำกายอุ่นร้อนจรดจ่อแนลกลีบปากทางที่ถ่างกว้างยิ่งกว่าของผู้หญิงหลังคลอด

ลำกายชื้นหยาดน้ำความปราถนาที่ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าคนใต้หน้ากากมีอารมณ์กับสภาพวิปริตแบบนี้ของเข้ามาแค่ไหน...

"อ่าส์!!!"

เสียงคำรามดังลั่นลำกายใหญ่ดันพรวดพราดเข้ามาได้ในครั้งเดียวเมื่อกลีบช่องทางด้านหลังมันกรวงมากพอแก่การสิดใส่เสียงกระทั้นกระแทกดังลั่นในแทบจะทันที ความอุ่นที่กำลังเสียดสีชสกับหนังภายในลำไส้ เลียดเสียดอวัยวะภายในจนหยาดน้ำใสที่รินไหลไม่หยุดเป็นทุนเดิมพุ่งกระฉอก ปะปนไปกับหยาดน้ำขาวขุ่น... แล้วเลือดสีแดงจางๆที่กำลังปะปนมากับทุกอย่างด้วยลำกายที่ถูกทารุณ...

"อ่ะ อื่อ ฮ่ะ.."

เสียงหวิวดังจากริมฝีปากเล็กไม่ต่างจากคนหมดแรง สัมผัสเสียดสีกระตุ้นอารมณ์ส่งหบาดน้ำขุ่นให้ล้นทะลั่กกระตุกเสร็จสมอย่างต่อเนื่อง ขัดกับกลีบเส้นทางที่ผ่านกระชำเราจากของเล่นชิ้นใหญ่มาเนินนานที่แทบจะไม่สามารถขมิบรัดอะไรได้ นอกจากกระตุกเป็นพักๆในทุกครั้งที่น้ำขาวขุ่นดุนเันตัวเองรอดหัวท่อบาน

"ขมิบสิคนดี... รัดพี่แน่นๆหน่อย"

เสียงคำสั่งไม่ได้เล็ดรอดผ่านไปถึงดารรับรู้ที่พร่าเบลอ ร่างกายบอบบางที่ถูกแขวนลอยกำลังโยกครอนไปตามแรงกระทั้นกระแทกอย่างไร้สติยามลำกายใหญ่กระเสือกกระสนสอดกระทุ้งเนื้อหนังภายใน นัยน์ตาหวานหาจุดโฟกัสไม่ได้ เสียงครางหวิวใกล้สลบไสล ที่เป็นราวกับชนวนชั้นดี...

ที่เรียกให้ฝ่ามือหยาบสบัดตบลงกับข้างแก้มใสปลูกสัญชาตญาณทุกอย่างให้ตื่นขึ้นมารับความเจ็บปวดแสนสาหัสอีกครั้ง

เพี๊ยะ!!

"อ่อก!!"

" รัดกู ขมิบเดี๋ยวนี้!!!"

กลีบเส้นทางอ้ากว้างเลิก ขวัญน้ำตาไหลพราดด้วยความเจ็บปวดยามต้องพยายามฝืนขยับขมอบรัดรูดลำกายร้อยระอุด้วยกลีบปากทางบวมช้ำที่พังยับเยินไม่ทีชิ้นดี... แรงบีบรัดที่แสนน้อยนิดด้วยโพรงสวาทที่ถูกถ่าฃค้างเอาไว้จนบวทเแ็นวงกว้างไม่ได้ง่ายดายแก่การบีบรัดปรนเปรอความสุชสม

เสียงสะอื้นดังไม่ต่างจากคนขาดอากาศหายใจ

" ขวัญทำไม่ได้ ฮึก อือ อ่ะ "

หยาดน้ำตาใสที่กลับกลายเป็นเครื่องกระตุ้นมัจจุราชตัวเขื่องให้กระชากวิญญาณเหยื่อทิ้งยามฝ่ามือหยาบขยับปาดเลือดที่รินเลอะมุมปากสั่นระริกด้วยความอ่อนโยน...

ความอ่อนโยนที่ไม่เคยมีอยู่จริงเลยซักครั้งยามรอยยิ้มนั่นมันเผยอใต้หน้ากาก

"งั้นเดี๋ยวพี่ช่วยดีมั้ยคะ... รูเรามันคงจะบานเกินไปหน่อยแล้ว..."

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***