Ch.4 your chery...

ของขวัญไม่รู้ว่าเวลามันผ่านมานานเท่าไหร่ ขวัญรู้แค่ว่าตอนนี้ไอ้โรคจิตนั่นไม่ได้อยู่ในห้อง...ทว่าความเจ็บร้าวทั้งหมดยังคงชัดเจนอยู่ ลำกายที่ถูกถ่างเอาไว้จนเจ็บแสบ ปัสสาวะที่ไหลรินตลอดทั้งคืนแห้งเหือดเมื่อร่างกายในเวลานี้เริ่มขาดน้ำ.. ช่องทางที่ถูกทารุณกรรมยับเยินถูกถ่างต้างเอาไว้ด้วยดิลโด้ขนาดขนาดแทบจะเทียบได้กับลำแข็งที่ยัดเยียดเข้ามาเมื่อคืนวาน ชิ้นของเล่นที่บดเบียดเข้าไปบึกะึงข้างมนจนเขาหายใจลำบาก

หยาดเลือดทั้งแห้งกรังทั้งเลือดสดอาบชะโลมรอบรูรัก ร่างกายอ่อนเพลียด้วยทั้งจากการเสียเลือด การขาดน้ำและอาหารจนวิงเวียน...

ความน่าสงสารในท่าเดิมที่ถูกจับมัดเอาไว้....ที่กลับถูกตอบสนองด้วยเสียงเปิดประตูจากซาตาน สิ่งที่ทำให้ของขวัญตังสั่นระริกไม่กล้าเอ่ยปากพูดอะไรในขณะที่มันยิ้มระรื่นเดินกลับเข้ามาใกล้ด้วยท่าเหมือนครั้งที่แล้ว

" คนดี..ดูสิพี่มีอะไรมาให้ "

เครื่องประดับเพชรไม่รู้ว่าแท้หรือปลอม รู้เพียงแค่ด้ามมันยาวและใหญ่กว่าต่างหู มันเหมือนกับพวก...ตะปูที่เปลี่ยนหัวเป็นเพรชมากกว่า ความฉงนสงสัยที่ของขวัญไม่กล้าตั้งคำถาม เมื่อมันกลับมีด้วยกันสามชิ้นจนน่ากลัว...

มันน่ากลัวไปหมด

"มาค่ะ พี่จะใส่ให้ เริ่มจากอันที่ไม่เจ็บมากก่อน.."

ร่างกายของขวัญกระตุกวูบเมื่อส่วนที่มันหมายถึงคือยอดอกข้างขวา

" ไม่เอา อย่า!!"

"ชูว่ อย่าดิ้นสิคนดี พี่ก็อยากให้เราสวยๆ เราคงไม่อยากโดนดีหรอกใช่มั้ย เมื่อคืนพี่ใจดีกับเรามากไปหรอ"

ใจดี ถ้านั่นเรียกใจดีแล้วเวลาไอ้บ้านี่โมโหทุกอย่างมันจะขนาดนั้น ริมฝีปากเล็กขบกัดเข้าหากันแน่นทำใจยิมหยุดนิ่งด้วยความจำยอมเมื่อไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอะไร... ดวงตากลมหลับปี้ไม่ลืมขึ้นมอง

นั่นคือโอกาสขั้นดีที่ทำให้มครอีกคนหยิบยกค้อนขึ้นมา ใช่ของขวัญมองมันไม่ผิด มันก็คือตะปูจริงๆนั่นแหละ...

"อ๊า!!! อึก ฮ๊า!!! "

แรงเหวี่ยงทุบกดแทรกเอาชิ้นตะปูคมแหวกลูกเชอร์รี่สีสดจนมิดในครั้งเดียว ความบอบช้ำที่บึกล้ำถึงแผ่นอกด้วยแรงกระแทกของอุปกรณ์การช่างที่รวดร้าวไปถึงกระดูก ความเจ็บปวดที่ของขวัญไม่ทันจะได้ตั้งสติถดหนี มันก็เลื่อนมาที่หน้าฝั่งขวา...

" อ๊า!!!! อ้าก!!",

หยดเลือดจางไหลรินจากสองเต้าไม่ต่างจากหยาดน้ำนมที่ไหลออกมาจากเต้าผู้หญิง ภาพยั่วสายตาที่มห้ลิ้นสากอดไม่ได้ที่จะพุ่งเข้าไปโลมเลีย ดูดดึงยอดเชอร์รี่บวมช้ำซ้ำสอง ขบกัดมันด้วยความรั่ยแรงขนสัมผัสได้ถึงเหล็กที่สอดแทงเอาไว้ข้างใน สร้างเสียงหยาบโลนด้วยความสุขสมราวกับกำลังได้ดื่มกินในหยาดน้ำหวาน

" นมเราหวานจังเลยคนดี.."

"อ๊า อือ..อ่ะ..เจ็บ ขวัญเจ็บ พอแล้ว พอ...พอที'

"เด็กดี...เรายังมากันไม่ถึงไหนเลย.... พี่บอกแล้วไงคะว่าพี่จะทำให้เราเป็นหมาร่ๅนๆ...ที่เซ็กซี่ที่สุด "

คำปลอบประโลมเบาข้างใบหูมันเป็นเมื่อทุกครั้ง ห้วงนรกครั้งใหม่กำลังจะมาเยือนถึงร่าง...

ฝ่ามือหยาบที่ลดระดับลงต่ำด้วยความอ้อยอิ่ง ดึงเนื้อหนังบนหัวลำกายที่ถ่างอวดรูปัสสาวะให้ยืดออกมาเพียงนิดเพื่อจ่อปลายด้ามตะปู

" เอาล่ะ คนดีจบตรงนี้แล้วพี่จะไปหาอะไรมาให้เราทานนะคะ"

" อ้าก!!!!!!!!"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***