บทที่ 9: พันธะเลือดแห่งเสือสมิง

ฉากที่ 1: เสียงกระซิบจากป่าลึก

แทนไทเดินลึกเข้าไปในป่าตามเสียงกระซิบลึกลับที่ดังก้องอยู่ในหัว เขาไม่แน่ใจว่านี่คือคำสั่งของบางสิ่ง หรือเป็นเพียงภาพหลอนจากความกลัวที่กัดกินหัวใจ แต่ขาของเขากลับก้าวเดินต่อไปเองโดยไม่อาจควบคุมได้

ดวงจันทร์สีแดงฉานลอยอยู่เหนือทิวไม้ เสียงลมพัดผ่านใบไม้เกิดเป็นเสียงกระซิบแผ่วเบา ทว่ามันไม่ได้เป็นเสียงของธรรมชาติ…

“เจ้าคือของพวกเรา…อย่าหนีไปเลย”

แทนไทสะดุ้งสุดตัว เขาหันขวับไปมองรอบตัว แต่กลับเห็นเพียงเงาดำเลือนรางไหววูบผ่านต้นไม้หนาทึบ จิตใจของเขาเต้นระรัวด้วยความหวาดหวั่น ทว่าอีกด้านหนึ่งกลับรู้สึกถึงแรงดึงดูดที่ยากจะอธิบายได้

ความเงียบในป่าทึบยิ่งขับให้บรรยากาศน่าขนลุกขึ้นทุกขณะ แทนไทขยับนิ้วเล็กน้อยเพื่อลดความตึงเครียดของกล้ามเนื้อ ทุกสัมผัสรอบตัวเหมือนถูกขยายออกไป กลิ่นของดิน กลิ่นของใบไม้ที่ถูกบดขยี้ กลิ่นของเหยื่อที่ถูกฆ่าหมาด ๆ…

เขากลืนก้อนแข็งลงคอ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่?

...----------------...

ฉากที่ 2: เผชิญหน้ากับความจริง

แทนไทหยุดเดินเมื่อมาถึงลานโล่งกลางป่า ที่นั่น…มีร่างหนึ่งยืนรออยู่ ดวงตาเหลืองอำพันเรืองแสงในความมืด กลิ่นคาวเลือดลอยอบอวลในอากาศ

“ถึงเวลาแล้ว…” ร่างนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงก้องกังวาน “เจ้าต้องเลือก จะเป็นมนุษย์…หรือจะเป็นเสือสมิงเต็มตัว”

แทนไทตัวสั่น มือกำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในฝ่ามือ เขายังอยากเป็นมนุษย์ ยังอยากกลับไปหาคนที่รัก แต่ความปรารถนาเร้นลึกในจิตใจกำลังเล่นตลกกับเขา…

“ข้าจะไม่เป็นเหมือนพวกเจ้า” แทนไทประกาศกร้าว แม้เสียงของเขาจะสั่นไหวเล็กน้อย

ร่างตรงหน้าหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพุ่งเข้าหาแทนไทด้วยความเร็วเหนือมนุษย์!

แทนไทหลบได้ทันเพียงเสี้ยววินาที คมเล็บแหลมคมของมันเฉียดผ่านไหล่ของเขาไปเพียงนิดเดียว แต่พลังที่แฝงอยู่ในนั้นรุนแรงเสียจนร่างของเขาถูกกระแทกกระเด็นไปชนต้นไม้ด้านหลัง

เขาสูดลมหายใจลึก แม้จะเจ็บแต่ความรู้สึกบางอย่างในร่างกายกลับตื่นขึ้นมา…

ดวงตาของเขาเริ่มเปลี่ยนไป เขารู้สึกถึงพลังบางอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน

...----------------...

ฉากที่ 3: พันธะเลือด

เสียงคำรามดังก้องไปทั่วป่า แทนไทพยายามหลบการโจมตีอย่างสุดกำลัง แต่เขากลับสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่แตกต่างไป ร่างกายของเขาตอบสนองเร็วกว่าปกติ สายตาคมกริบขึ้น จนกระทั่ง…

เขาใช้มือเปล่าคว้าคอของร่างตรงหน้าไว้ได้!

ร่างนั้นชะงักก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจ “เห็นหรือไม่ เจ้ากำลังเปลี่ยนไป”

แทนไทหอบหายใจหนัก เขาปล่อยมือออกอย่างสับสน นี่เขากำลังกลายเป็นพวกมันจริงๆ งั้นหรือ? หรือว่านี่คือชะตากรรมที่เขาไม่อาจหลีกเลี่ยงได้อีกต่อไปแล้ว…

“อย่าต่อต้านมันเลย เจ้าคือเสือสมิงโดยสายเลือด” ร่างนั้นเอ่ยต่อ ดวงตาสีเหลืองอำพันฉายแววเจ้าเล่ห์ “เจ้าเป็นส่วนหนึ่งของพวกเราเสมอมา”

แทนไทสะบัดหัวแรงๆ พยายามขจัดเสียงนั้นออกจากหัว แต่เสียงหัวเราะของร่างตรงหน้ากลับดังขึ้นเรื่อยๆ จนเขารู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังหมุนไปอย่างควบคุมไม่ได้

เขาเห็นภาพซ้อนทับกัน…

เลือดเปรอะเปื้อนมือของเขา ภาพของตัวเองที่ยืนอยู่ท่ามกลางซากศพ ภาพของเขาที่มีเขี้ยวงอกออกมาจากปาก ดวงตาของเขาที่เรืองแสงในเงามืด…

“ไม่นะ…” แทนไทพึมพำกับตัวเอง เสียงสั่นสะท้าน

ร่างตรงหน้ายิ้มกว้างขึ้น “เลือกเสียแทนไท…เป็นมนุษย์ที่อ่อนแอ หรือเป็นอสูรที่แข็งแกร่ง”

แทนไทเม้มปากแน่น มือของเขากำหมัดจนเลือดไหลหยดลงพื้น ดวงตาของเขาสั่นไหว ไม่แน่ใจว่าสุดท้ายแล้ว…เขาจะเลือกอะไร

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***