EP 6: ความจริงในเงามืด

อลิสาและเอริคยืนอยู่หน้าบ้านเก่าหลังนั้น ฝนยังคงตกหนัก ลมเย็นพัดผ่านทำให้บรรยากาศยิ่งชวนให้ขนลุก ตัวบ้านดูเหมือนจะถูกทิ้งร้างมานานหลายปี ผนังไม้มีรอยแตกและคราบดำประปราย หน้าต่างกระจกบางบานแตกหายไปเหลือเพียงกรอบไม้ที่เหมือนดวงตาว่างเปล่าที่กำลังจ้องมองพวกเขา

เอริคสูดหายใจลึกก่อนจะเอื้อมมือไปจับลูกบิดประตู อลิสากลั้นใจ รู้สึกถึงหัวใจตัวเองเต้นแรง

“พร้อมไหม?” เอริคถามโดยไม่ละสายตาจากประตู

อลิสากลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะพยักหน้า แม้ว่าเธอจะไม่แน่ใจเลยก็ตาม

ประตูเปิดออกช้าๆ ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดดังก้องไปทั่ว อากาศเย็นชื้นและกลิ่นอับโชยออกมา ราวกับว่าสิ่งที่อยู่ข้างในกำลังรอพวกเขาอยู่

ภายในบ้าน

ทั้งสองก้าวเข้าไปในบ้านช้าๆ ไฟฉายจากโทรศัพท์ของเอริคส่องไปทั่วห้องนั่งเล่น พื้นไม้เก่าแตกร้าว เฟอร์นิเจอร์เก่าถูกคลุมด้วยผ้าขาวที่ขึ้นรา ผนังมีรอยขีดข่วนบางอย่างที่ดูเหมือนจะเป็นรอยเล็บ

อลิสาจ้องมองไปทั่วห้อง ก่อนจะรู้สึกเหมือนมีบางอย่างผิดปกติ

“เธอจำอะไรได้บ้างไหม?” เอริคถามเบาๆ

อลิสาไม่แน่ใจ เธอเดินไปสัมผัสกำแพงอย่างช้าๆ ก่อนที่ภาพในอดีตจะเริ่มพรั่งพรูเข้ามา

เธอจำได้ว่าเคยมาที่นี่จริงๆ เสียงกรีดร้องของใครบางคน เสียงร้องไห้ของเด็กชาย…

เธอสะดุ้งเมื่อรู้สึกเหมือนมีเงาอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ตรงมุมห้อง

“เอริค…” เธอเรียกเขาด้วยเสียงสั่น “เมื่อกี้… มีอะไรบางอย่างอยู่ตรงนั้น”

เอริคหันขวับไปตามที่เธอชี้ แต่ไม่มีอะไรนอกจากเงามืด

ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นจากชั้นบน

ตึก… ตึก… ตึก…

ทั้งสองคนเงยหน้าขึ้นไปมองบันได ใจเต้นแรงราวกับว่ามันจะทะลุออกมาจากอก

“เราต้องขึ้นไป” เอริคพูดเสียงหนักแน่น

อลิสากลืนน้ำลาย เธอรู้ว่านี่อาจเป็นจุดเปลี่ยนของทุกอย่าง ข้างบนนั้นอาจมีคำตอบ… หรืออาจเป็นฝันร้ายที่รอพวกเขาอยู่