EP4: เงาในสายฝน

EP 4: เงาในสายฝน

สายฝนยังคงตกหนัก อลิสานั่งตัวแข็งทื่ออยู่ในรถ ขณะที่เอริคขับออกจากอพาร์ตเมนต์ของเธออย่างเร่งรีบ ใจของเธอเต็มไปด้วยคำถาม แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการเอาตัวรอด

“คุณแน่ใจใช่ไหมว่าฉันเป็นเป้าหมายของมัน?” อลิสาถามเสียงสั่น

เอริคพยักหน้า ดวงตาของเขายังคงจับจ้องไปที่ถนน “มันไม่ได้เลือกเหยื่อแบบสุ่ม มันมีเหตุผล และฉันคิดว่ามันเกี่ยวกับอดีตของพวกเรา”

อลิสาขมวดคิ้ว “อดีตของพวกเรา? ฉันไม่เคยรู้จักคุณมาก่อน จนกระทั่งวันนี้”

เอริคเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบรูปถ่ายใบเดิมออกมาแล้วยื่นให้เธอ “ดูดีๆ เธอจำไม่ได้จริงๆ เหรอ?”

อลิสาหยิบรูปถ่ายขึ้นมาดูอีกครั้ง ภาพในนั้นคือเด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่ยืนจับมือกับเด็กชายคนหนึ่ง ทั้งสองคนยืนอยู่หน้าบ้านเก่าหลังหนึ่ง เธอจ้องมองเด็กหญิงในภาพ ก่อนจะรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่คล้ายกับภาพจำอันเลือนรางในอดีต

“นี่มัน…” อลิสาเริ่มจำได้

“ใช่” เอริคพูดแทรก “เธอคือเด็กคนนั้น และเด็กชายคนนั้นก็คือฉัน”

อลิสากะพริบตาอย่างไม่อยากเชื่อ “แต่ว่า… มันนานมากแล้ว ทำไมฉันถึงจำไม่ได้?”

“เธออาจจะลืมไปแล้ว แต่มันไม่เคยลืม” เอริคพูดเสียงหนักแน่น “ฆาตกรที่ฆ่าครอบครัวของฉัน มันรู้จักเธอ และมันตั้งใจจะเล่นเกมกับพวกเรา”

อลิสาหัวใจเต้นแรง เธอพยายามนึกย้อนกลับไปในอดีต แต่ความทรงจำดูเหมือนจะเป็นเพียงภาพเลือนรางที่จับต้องไม่ได้

ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น

อลิสารู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู—เบอร์ที่ไม่รู้จัก เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจกดรับสาย

“ฮัลโหล…?” เธอพูดด้วยเสียงแผ่วเบา

ไม่มีเสียงตอบกลับ มีเพียงเสียงลมหายใจหนักๆ ดังมาจากปลายสาย

อลิสาขนลุกซู่ เธอขยับโทรศัพท์ออกจากหูแล้วมองหน้าจอด้วยความหวาดระแวง ทันใดนั้น เสียงจากปลายสายก็ดังขึ้น

“เธอจำฉันไม่ได้เหรอ… อลิสา?”

เสียงนั้นเย็นเยียบจนทำให้เธอแทบหยุดหายใจ